" Εις Μνημόσυνον τον π. Αυγουστίνου Καντιώτη... "

" Ακούστε την ομιλία του Αρχιμ. Ιουστίνου Μπαρδάκα που πραγματοποιήθηκε στις Κατασκηνώσεις του π. Γερβασίου (Ιούνιος 2010) με θέμα:

Όταν συναντήθηκαν δύο μεγάλες προσωπικότητες:

π. Γερβάσιος Παρασκευόπουλος- 

π. Αυγουστίνος Καντιώτης "

" Τα παιδιά μιμούνται..."

 

Οικοτροφείο στην Αναπλαστική Σχολή Πατρών... "

 

Με χαρά σας ανακοινώνουμε πως και τη φετινή νέα σχολική χρονιά 2010-2011 με την ευλογία του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου μας κ.κ. Χρυσοστόμου στην Αναπλαστική Σχολή Πατρών (Ιωνίας 47) θα λειτουργήσει Οικοτροφείο για φοιτητές - ιεροσπουδαστές που σπουδάζουν στην πόλη μας...

 

Ζητείστε πληροφορίες στα τηλ:

6974-727830 και 6972-161900.

" Εκεί ψηλά... "

Tην επόμενη φορά που θα νιώσεις μόνος, χωρίς κανέναν στο πλάι σου, στρέψε το βλέμμα σου ψηλά. Μη ξεχνάς πως πάντοτε θα υπάρχει Εκείνος να σου δώσει κουράγιο, να σου δώσει μια σωστή συμβουλή, να φέρει τα πάνω κάτω στη ζωή σου. Ο Θεός δεν θα σε αφήσει ποτέ, αρκεί μονάχα να του ανοίξεις την πόρτα, και τότε όλα αλλάζουν μονομιάς...

" O Moναχός και το γατί... "

Μου έκανε εντύπωση πώς ένας ταπεινός λογισμός κάνει αμέσως την Χάρη τού Θεού νά ενεργή. Είχε έρθει στό Καλύβι ένα ξένο γατάκι. Τό καημένο, φαίνεται, κάτι είχε φάει πού τό πείραξε και ζητούσε βοήθεια. Χτυπιόταν άπό τον πόνο και πεταγόταν σάν τό χταπόδι, δταν τό χτυπούν... Τό λυπόμουν πού τό έβλεπα σ' αυτήν τήν κατάσταση, άλλά δέν μπορούσα νά κάνω τίποτε. Τό σταύρωνα, τό ξανασταύρωνα, τίποτε! «Βρε ταλαίπωρε, λέω τότε στον εαυτό μου, βλέπεις τά χάλια σου; Τόσα χρόνια καλόγερος, ούτε ένα γατί δέν μπορείς νά βοηθήσης!». Μόλις έλεεινολόγησα τον εαυτό μου, εκεί πού τό γατάκι κόντευε νά ψοφήση, αμέσως συνήλθε. Ήρθε κοντά μου, μού έγλειφε τά πόδια και έκανε χαρούμενο όμορφες τούμπες... Τί δύναμη έχει ή ταπείνωση!

Γι' αυτό λέει: «Έν τη ταπεινώσει ημών έμνήσθη ημών ό Κύριος» .

Έχω προσέξει ότι ένας ταπεινός λογισμός κάνει τον άνθρωπο νά λάμπη, νά άκτινοβολή. "Οταν ό άνθρωπος παίρνη όλο τό σφάλμα επάνω του, τον λούζει ή Χάρις τού Θεοϋ.

" Το καλό και το κακό... "

" Aπό το κακό που επικρατεί σήμερα, θα βγη μεγάλο καλό. Βλέπω μια ελιά. Το ένα κλωνάρι της έχει ξεραθή, το άλλο το τρώγει η κάμπια και θα ξεραθή και αυτό.

Αλλά πετιέται ένα άλλο βλαστάρι από κάτω που έχει θυμό (δύναμη) και αναπτύσσεται γρήγορα ".

(Γέροντας Παΐσιος )

" Υπάρχει Θεός;...."

Ἀπόηχοι ἀπὸ τὴν Πανήγυρη τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Παναγίας Γηροκομιτίσσης Πατρών...

Ἔχει μὲν Παρθένε ὁ Οὐρανός, σῶμα καὶ ψυχήν σου ἀπαστράπτοντα φαεινῶς, ἔχει δὲ μορφή σου Μονὴ Γηροκομείου, τὴν ἐπικαλουμένην Γηροκομίτισσαν...  

Δικαίως ἀποκαλεῖ ο Λαός μας τὴν ἑορτὴ τῆς Κοιμήσεως τῆς Θεοτόκου “Πάσχα τοῦ Καλοκαιριού”.  

Πράγματι πρόκειται γιὰ μία μεγάλη ἑορτὴ τῆς Ὀρθοδοξίας, ποὺ συγκινεῖ καὶ τὸν πλέον ἀδιάφορο, ἀλλοιώνει ἴσως καὶ τὸν χλιαρὸ στὴν πίστη, ἀναθερμαίνει τὸν ζῆλο τοῦ πιστοῦ ποὺ ἀγωνίζεται...  

Ὄντως ὅλα τὰ παραπάνω τὰ ἐπιβεβαιώνει ἐμφαντικὰ ἡ μεγάλη προσέλευση τοῦ κόσμου στὴν Ἱερὰ Μονὴ Γηροκομείου Πατρὼν κατὰ τὴν διάρκεια τῆς πανηγύρεως, γεγονὸς ποὺ προκάλεσε τὸν θαυμασμὸ ἀλλὰ καὶ τὴν εὐχάριστη ἔκπληξη στὸν Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη Σικάγου (Ἀμερικῆς) κ.κ. Ἰάκωβο ποὺ προεξῆρχε τῆς Πανηγύρεως, συγχοροστατοῦντος τοῦ Σεπτοῦ Ποιμενάρχου μᾶς κ.κ. Χρυσοστόμου...  

Συγκινητικὲς οἱ στιγμές, οὐράνιες οἱ εὐκαιρίες, γλυκύτατα τὰ συναισθήματα ποὺ βίωσαν οἱ Σεβασμιώτατοι Μητροπολίτες, κ.κ. Ἰάκωβος καὶ κ.κ. Χρυσόστομος, ὁ Καθηγούμενος τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Ἀρχιμ. π. Συμεὼν Χατζὴς καὶ τὸ “ ποτάμι “ τοῦ κόσμου ποὺ ἀγκαλίαζε τὴν ἐφέστια εἰκόνα τῆς Μονῆς, τῆς Παναγίας τῆς Γηροκομίτισσας, ἀφήνοντας τὸν πόνο του καὶ προσδοκώντας τὸ σημεῖο τοῦ οὐρανοῦ.  

Ἀξίζει νὰ ἀναφέρουμε πὼς προνοία τοῦ Σεπτοῦ Ποιμενάρχου μᾶς κ.κ.Χρυσοστόμου μεταδόθηκε σὲ ἀπευθείας μετάδοση ἀπὸ τὸν τηλεοπτικὸ σταθμὸ “ΛΥΧΝΟΣ” τόσο ἡ Ὁλονύκτια Ἀγρυπνία ὅσο καὶ ἡ Δισαρχιερατικὴ Θ. Λειτουργία.  

Ὑπεραγία θεοτόκε, Παναγία Γηροκομίτισσα σκέπε τὴν Μονήν σου καὶ φύλαττε τὴν Πόλιν σου...

" Ένα καλό παράδειγμα από τα ζώα για εμάς τους ανθρώπους..."

  Δείτε εδώ, πέθανε ο φίλος  του, &  προσπαθεί να του  δώσει ζωή με μαλάξεις.

" Τί ὄμορφα λόγια! "

Ἅγιος Γρηγόριος ὁ Θεολόγος.

 

 

Ὅλα τά ποτάμια πᾶνε στήν θάλασσα· καί ἡ θάλασσα νερό δέν χορταίνει (Ἐκκλ. 1,7)!

Τί ὄμορφα λόγια!

Ποτάμια εἶναι οἱ ἅγιοι. Ἔργο τους καί ἀποστολή τους εἶναι, μέ τά ἔργα τους, μέ τίς ἀρετές τους, καί μέ τά λόγια τους, νά ποτίζουν τήν διψασμένη γῆ: τίς καρδιές τῶν ἀνθρώπων, πού ζοῦν σ’ αὐτήν ἐδῶ τήν ζωή στήν γῆ κατά σάρκα.

Μά ὅση δραστηριότητα καί ἄν ἀναπτύσσουν οἱ ἅγιοι, καί ὅσες καί ἄν δίνουν συμβουλές, οἱ ἄνθρωποι θά μένουν διψασμένοι, ἄν δέν ψάξουν νά βροῦνε οἱ ἴδιοι τόν τρόπο, νά ξαναγυρίσουν μόνοι τους, μέ τήν καρδιά τους, στήν Πηγή ἐκείνη, ἀπό τήν ὁποία ξεπηγάζουν τά ἔργα πού κάνουν οἱ ἅγιοι.

Καί ὅσο θά τό ἀμελοῦν, ὅσο θά ἀμελοῦν νά ξαναγυρίσουν μέσα τους, στήν καρδιά τους, στόν ἔσω ἄνθρωπο καί νά πιαστοῦν ἀπό τήν ἀγάπη τοῦ Δημιουργοῦ μας, καί νά δεθοῦν μέ πόθο μαζί Του, τό χέρι τους, σέ ὅ,τι κι ἄν προσπαθοῦν νά κάμουν, θά πέφτει πάντα ἄψυχο· καί ὁ λόγος τους, ὄχι ἁπλᾶ δέν θά δροσίζει τά χείλη τους, ἀλλά ἀντίθετα, ὅλο καί πιό πολύ θά τά στεγνώνει!

Οἱ ἅγιοι ἀγωνίζονταν, ὅλο καί πιό πολύ, νά ξαναγυρίζουν μέσα τους, καλλιεργώντας τήν ἀγάπη· καί ἐκεῖ στά βάθη τῆς καρδιᾶς τους εὕρισκαν καί ρουφοῦσαν ἐκεῖνα, πού τώρα, μέ τήν δράση τους, μέ τά ἔργα τους, καί μέ τά λόγια τους, τά διοχετεύουν στόν κόσμο.

Κάπως ἔτσι ἔμαθαν οἱ ἅγιοι, νά ἀγαπᾶνε ἐκεῖνα πού τώρα τά φέρνουν στό στόμα τους καί τά διδάσκουν.

" Τυχαίο; Δε νομίζω.... "

ΕΙΜΑΙ ΣΙΓΟΥΡΟΣ ΟΤΙ ΔΕΝ ΗΞΕΡΕΣ ΜΕΧΡΙ ΤΩΡΑ

Ο Θάνατος είναι ένα ßέßαιο γεγονός στη ζωή µας, αλλά η Αγία Γραφή µιλάει για αιώνιο θάνατο.

 

Αυτά που θα διαßάσεις ίσως να έχουν αντίκτυπο σε σένα......

Πολύ ενδιαφέρον, διάßασε το µέχρι το τέλος......

Γράφει στην Αγία Γραφή (Γαλάτας 6:7):

'Μὴ πλανᾶσθε θεὸς οὐ µυκτηρίζεται

ὃ γὰρ ἐὰν σπείρῃ ἄνθρωπος,

τοῦτο καὶ θερίσει·'

 

Υπάρχουν άνδρες και γυναίκες

που κορόϊδεψαν (µυκτήρισαν) τον Κύριο :

 

John Lennon (Τραγουδιστής):

Λίγα χρόνια πριν, στη συνέντευξη που έδωσε σε ένα Αµερικανικό Περιοδικό,είπε:

'Ο Χριστιανισµός θα τελειώσει, θα εξαφανιστεί.

Είναι πέραν αµφισßήτησης

και γιαυτό είµαι ßέßαιος.
Ο Ιησούς ήταν εντάξει, αλλά τα θέµατα του ήταν τόσο απλά, σήµερα εµείς είµαστε διασηµότεροι απ' Αυτόν.' (1966)..

Ο Lennon, αφότου είπε ότι οι Beatles ήταν διασηµότεροι από τον Ιησού Χριστό, πυροßολήθηκε 6 φορές..

Tancredo Neves (Πρόεδρος της Βραζιλίας ):

Στην προεκλογική του εκστρατεία, είπε ότι εάν µάζευε 500.000 ψήφους από το κόµµα του, ούτε ο Θεός ο ίδιος δε θα τον καθαιρούσε από την προεδρία του.

Σίγουρα πήρε τους ψήφους του, αλλά αρρώστησε µια µέρα πριν γίνει Πρόεδρος και πέθανε. 

Cazuza (Ετεροφυλόφιλος Βραζιλιάνος συνθέτης, τραγουδιστής και ποιητής):

Σε ένα σόου στο Canecio ( Rio de Janeiro ),

όταν κάπνιζε το τσιγάρο του, φύσηξε τον καπνό ψηλά στον αέρα και είπε: 'Θεέ, αυτό είναι για σένα.'

Πέθανε σε ηλικία 32 ετών από ΚΑΡΚΙΝΟ ΤΟΥ ΠΝΕΥΜΟΝΑ µε φρικιαστικό τρόπο.

Ο άνδρας που έφτιαξε τον ΤΙΤΑΝΙΚΟ

Έπειτα από την κατασκευή του Τιτανικού, ένας δηµοσιογράφος ρώτησε πόσο ασφαλής θα µπορούσε να είναι ο Τιτανικός.

Με ένα ειρωνικό τρόπο είπε: 

'Ούτε ο Θεός ο ίδιος δε µπορεί να τον ßουλιάξει'

Το αποτέλεσµα: Πιστεύω πως ξέρετε όλοι τι απέγινε ο Τιτανικός 

Marilyn Monroe (Ηθοποιός)

Ο Billy Graham την επισκέφτηκε σε µια παρουσίαση ενός σόου.

Της είπε ότι το Πνεύµα του Θεού τον έστειλε να της κηρύξει.

Αφού άκουσε λοιπόν αυτά που ο Πάστορας είχε να της πει, του απάντησε:

'Δε χρειάζοµαι το δικό σου Ιησού.'

 

Μια ßδοµάδα αργότερα, ßρέθηκε νεκρή στο διαµέρισµα της

Bon Scott (Τραγουδιστής)

Ο πρώην τραγουδιστής των AC/DC. Σε ένα από τα τραγούδια του το 1979 τραγούδησε:

'Μη µε σταµατάς, θα πάρω την κατηφόρα, τη λεωφόρο της κόλασης.'

Στις 19 Φεßρουαρίου του1980, Ο Bon Scott ßρέθηκε νεκρός, πνίγηκε µε τον ίδιο του τον εµετό. 

Campinas (το 2005)

Στην Campinas της Βραζιλίας µια οµάδα από φίλες, µεθυσµένες, πήγαν να πάρουν µια φίλη τους......

 

Η µητέρα της κοπέλας συνόδεψε την κόρη της στο αµάξι και ήταν τόσο ανήσυχη µε το γεγονός ότι ήταν µεθυσµένες οι άλλες φίλες της και συµßούλεψε την κόρη της κρατώντας της το χέρι - ήταν ήδη καθισµένη µέσα στο αµάξι:

'Κόρη µου, πήγαινε µαζί µε το Θεό και ο Θεός θα σε προστατέψει.'

Η απάντηση της ή�ταν: 'Μόνο όταν αυτός (ο Θεός) ταξιδέψει στο πορτ-µπαγκαζ, γιατί εδώ µέσα......είναι ήδη γεµάτο.'

Ώρες αργότερα, τα νέα έφτασαν. Έγινε ένα τραγικό δυστήχηµα στο οποίο όλες σκοτώθηκαν.

Το αµάξι έγινε αγνώριστο και δε ξεχώριζες τι µάρκα ήταν, αλλά η έκπληξη ήταν ότι το πορτ-µπαγκαζ είχε παραµείνει άθικτο.

Η τροχαία είπε ότι δεν υπήρχε περίπτωση το πορτ-µπαγκάζ να µείνει άθικτο! προς έκπληξη τους µέσα στο πορτ-µπαγκάζ υπή�χε µια καρτέλα µε αυγά εκ των οποίων κανένα δεν είχε σπάσει. 

Christine Hewitt (Δηµοσιογράφος και Παρουσιάστρια)
είπε ότι η Βίßλος (ο Λόγος του Θεού) ήταν το χειρότερο ßιßλίο που γράφτηκε ποτέ. 

Τον Ιούνιο του 2006 ßρέθηκε καµένη και δύσκολα αναγνωρίστηκε σε τροχαίο µε τη µηχανή της.

" Φώτο από τα Εγκώμια της Παναγίας στην Ιερά Μονή Γηροκομείου Πατρών... "

Οι Νεανικές Ομάδες της Αναπλαστικής Σχολής Πατρών έδωσαν και αυτές το δικό τους ευλαβικό παρών στα Εγκώμια της Παναγίας στην Ιερά Μονή Γηροκομείου Πατρών...

" Γλυκιά μου Παναγιά... "

ΜΙΛΗΣΕ ΣΤΗΝ ΚΥΡΑ ΜΑΣ ΤΗΝ ΠΑΝΑΓΙΑ...

 

 

ΑΝΟΙΞΕ ΤΗΝ ΚΑΡΔΙΑ ΣΟΥ Σ' ΑΥΤΗΝ...

 

ΠΡΟΣΕΥΧΗΣΟΥ....ΠΑΡΑΚΑΛΑ...ΓΟΝΑΤΙΣΕ...

 

ΖΗΤΗΣΕ ΚΑΙ ΘΑ ΣΟΥ ΔΩΣΕΙ ΧΑΡΑ, ΠΑΡΗΓΟΡΙΑ, ΚΑΙ ΜΙΑ ΜΕΓΑΛΗ ΑΓΚΑΛΙΑ...

 

ΑΡΑΓΕ ΤΙ ΜΑΝΑ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΗ!

 

ΠΟΣΟ ΜΕΓΑΛΗ Η ΚΑΡΔΙΑ ΤΗΣ!

 

ΤΙ ΘΑΥΜΑΣΤΗ Η ΠΑΡΗΓΟΡΙΑ ΤΗΣ! 

 

ΑΞΙΟΘΑΥΜΑΣΤΗ Η ΜΗΤΡΙΚΗ ΤΗΣ ΣΤΟΡΓΗ...

 

ΥΠΕΡΑΓΙΑ ΘΕΟΤΟΚΕ ΣΩΣΟΝ ΗΜΑΣ...

" ΤΟ ΘΑΥΜΑ ΤΟΥ ΦΑΚΙΡΗ ΚΑΙ Η ΕΥΧΗ ΤΟΥ ΙΗΣΟΥ..."

Το περιστατικό που μας αφηγείται εδώ  π. Νικόλαος αποκαλύπτει την πραγματική φύσι των πνευματιστικών φαινομένων που συναντά κανείς στις διάφορες ανατολικές θρησκείες. Έλαβε χώρα λίγο πριν από το 1900, κατεγράφη γύρω στο 1922 από τον Ιατρό Αρα Ά. Π. Τιμοφέγιεβιτς και δημοσιεύτηκε από τον ίδιο σε ρωσικό περιοδικό της διασποράς («Ορθόδοξος Ζωή», 1956, αρ.1).
 

Ένα θαυμάσιο τροπικό πρωινό το πλοίο μας έσχιζε τα νερά του Ινδικού Ωκεανού πλησιάζοντας τη νήσο Κεϋλάνη. Τα ζωηρά πρόσωπα των κατά κύριο λόγο Άγγλων επιβατών, που ταξίδευαν οικογενειακώς για υπηρεσία ή για δουλειές στην Ινδική αποικία τους, ήταν στραμμένα με λαχτάρα προς το βάθος του ορίζοντα αναζητώντας με τη ματιά το μαγεμένο νησί, που σχεδόν για όλους ήταν συνδεδεμένο από  τα παιδικά χρόνια με τις τόσες ενδιαφέρουσες και μυστηριώδεις Ιστορίες και περιγραφές των περιηγητών.
 

Το νησί μόλις που διακρινόταν ακόμη. Με κάθε καινούργια πνοή του άνεμου μια λεπτή, μεθυστική ευωδία από δάση άρχισε να τυλίγη όλο και περισσότερο το πλοίο. Τελικά μια μακρόστενη μπλε σιλουέτα φάνηκε ξαπλωμένη στον ορίζοντα. Οι διαστάσεις της μεγάλωναν διαρκώς καθώς το πλοίο πλησίαζε γοργά. Ήδη μπορούσε κανείς να διακρίνη τα διάσπαρτα στην παραλία κτίρια θαμμένα μέσα στο πράσινο των μεγαλοπρεπών φοινίκων και το πολύχρωμο πλήθος των εντοπίων που περίμεναν  την άφιξι του πλοίου. Κατά το ταξίδι οι επιβάτες είχαν γνωριστή μεταξύ τους πολύ γρήγορα. Πάνω στο κατάστρωμα γελούσαν και μιλούσαν ζωηρά θαυμάζοντας την καταπληκτική θέα του παραμυθένιου νησιού που ξετυλιγόταν μπροστά στα μάτια τους. Το πλοίο έκανε μερικούς αργούς ελιγμούς, καθώς ετοιμαζόταν να αράξη στο μουράγιο του λιμανιού του Κολόμπο.
 

Εδώ το πλοίο έπρεπε να στάθμευση, για να ανεφοδιαστή με κάρβουνο, και οι επιβάτες είχαν αρκετό χρόνο, για να βγουν στην παραλία. Η ήμερα ήταν τόσο ζεστή, που πολλοί επιβάτες αποφάσισαν να μείνουν στο πλοίο μέχρι το απόγευμα. Μια ευχάριστη δροσιά πήρε τότε τη θέσι του καύσωνα της ημέρας. Μια μικρή ομάδα από οκτώ άτομα, στην οποία προσκολλήθηκα και εγώ, διάλεξε τότε για ξεναγό της τον συνταγματάρχη Έλιοτ, που είχε ζήσει παλιότερα στο Κολόμπο και γνώριζε καλά την πόλι και τα περίχωρα. Αυτός μας έκανε μια δε¬λεαστική πρότασι: «Κυρίες και κύριοι! θα θέλατε να πάμε λίγα μίλια έξω από την πόλι και να επισκεφθούμε έναν μάγο φακίρη της περιοχής;

Ίσως έχουμε να δούμε κάτι ενδιαφέρον». Όλοι δεχθήκαμε την πρότασι του συνταγματάρχη με ενθουσιασμό.
 

Είχε κιόλας βραδιάσει όταν αφήναμε πίσω μας τους θορυβώδεις δρόμους της πόλεως και παίρναμε έναν θαυμάσιο δρόμο που διέσχιζε την ζούγκλα. Δεξιά και αριστερά παιχνίδιζαν οι λάμψεις εκατομμυρίων πυγολαμπίδων. Προς το τέλος του ο δρόμος φάρδαινε απότομα. Βρεθήκαμε μπροστά σ' ένα μικρό ξέφωτο περικυκλωμένο από ζούγκλα. Σε μια άκρη του κάτω από ένα μεγάλο δένδρο υπήρχε κάτι σαν καλύβα και δίπλα της σιγόκαιγε μια μικρή φωτιά. Ένας λεπτός, αποστεωμένος γέρος με τουρμπάνι στο κεφάλι καθόταν σταυροπόδι με το βλέμμα του ακίνητο και στραμμένο προς την φωτιά. Παρά τον θόρυβο της αφίξεώς μας ο γέρος συνέχιζε να κάθεται τελείως ακίνητος, δίχως να μας δίνη την παραμικρή προσοχή. Κάπου μέσα από το σκοτάδι εμφανίστηκε ένας νεαρός και πηγαίνοντας κοντά στον συνταγματάρχη τον ρώτησε κάτι χαμηλόφωνα. Σε λίγο έβγαλε μερικά σκαμνιά και η ομάδα μας κάθησε σε ημικύκλιο κοντά στη φωτιά. Ένα λεπτός, αρωματικός καπνός υψώθηκε. Ο γέρος καθόταν πάντα στην ίδια στάσι δείχνοντας να μη προσεχή τίποτε. Το ισχνό φεγγάρι που ανέβαινε έδιωχνε κάπως το σκοτάδι της νύχτας και στο χλωμό φώς του όλα τα πράγματα έπαιρναν παράξενα σχήματα. Όλοι σώπασαν άθελα τους και περίμεναν να δουν τι θα συμβή.
 

«Κοιτάξτε! Κοιτάξτε έκεί στο δένδρο! ψιθύρισε ταραγμένα η δεσποινίς Μαίρη. Όλοι στρέψαμε το κεφάλι προς την κατεύθυνσι που έδειξε. Και πράγματι, ολόκληρη επιφάνεια της τεράστιας φυλλωσιάς το δένδρου που κάτω του καθόταν ο φακίρης ήταν σαν να κυμάτιζε ήρεμα μέσα στο απαλό  φεγγαρόφωτο, ενώ το ίδιο το δένδρ άρχισε βαθμιαία να διαλύεται και να χάνει το περίγραμμα του. Κυριολεκτώντας θα έλεγα ότι κάποιο αόρατο χέρι είχε ρίξει πάνω του ένα αέρινο κάλυμμα, που από στιγμή σε στιγμή γινόταν όλο και πυκνότερο. Πολύ σύντομα εμφανίστηκε ολοκάθαρα μπροστά στο έκπληκτο βλέμμα μας η κυματιστή επιφάνεια της θάλασσας. Μ' ένα ελαφρό ουητό το ένα κύμα ερχόταν πίσω από το άλλο σχηματίζοντας λευκούς αφρού. Ανάλαφρα σύννεφα πετούσαν σ' έναν ουρανό που είχε γίνει γαλανός, θαμπωμένοι δεν μπορούσαμε να ξεκολλήσουμε το βλέμμα μας από αυτή την καταπληκτική εικόνα.
 

Και τότε φάνηκε μακριά ένα άσπρο πλοίο. Παχύς καπνός ξεχύνονταν από τις δύο μεγάλες καμινάδες του. Μας πλησίαζε γοργά σχίζοντας τα νερά. Με μεγάλη κατάπληξι αναγνωρίσαμε το πλοίο μας, αυτό  που μας έφερε στο Κολόμπο! Ένας ψίθηρος διαπέρασε απ' άκρη σ' άκρη το υπαίθριο θεωρείο μας, όταν διαβάσαμε στη πρύμνη με χρυσά ανάγλυφα γράμματα το όνομα του πλοίου μας: Λουΐζα. Έκείνο μως που μας κατέπληξε περισσότερο από όλα ήταν αυτό που είδαμε πάνω στο πλοίο —εμάς τους ίδιους! Ας μη ξεχνάμε ότι τι καιρό που συνέβησαν όλα αυτά ο κινημτογράφος δεν είχε καν επινοηθή και ήταν αδύνατο ακόμη και να συλλαβή κανείς κάτι παρόμοιο. Ο καθένας από μας έβλεπε τον εαυτό του στο κατάστρωμα του πλοίου ανάμεσα σε ανθρώπους που γελούσαν και συζητούσαν. Αυτό όμως που ήταν ιδιαίτερα εκπληκτικό ήταν το έξης: Έβλεπα όχι μόνο τον εαυτό μου, αλλά ταυτόχρονα και όλο το κατάστρωμα του πλοίου, μέχρι και τις μικρότερες λεπτομέρειες, σαν σε μια πανοραμική κάτοψι —κάτι που φυσικά είναι αδύνατο στην πραγματικότητα. Σε μια και την αυτή στιγμή έβλεπα τον εαυτό μου ανάμεσα στους επιβάτες, τους ναυτικούς που εργάζονταν στην άλλη άκρη του πλοίου και τον πλοίαρχο στην καμπίνα του- ακόμη και τον πίθηκο Νέλλυ, την συμπάθεια όλων μας, να τρώη μπανάνες ανεβασμένη πάνω στον κεντρικό ιστό. Την ίδια ώρα όλοι οι σύντροφοί μου και με διαφορετικό τρόπο ο καθένας ήταν εξαιρετικά αναστατωμένοι με όσα έβλεπαν και εξωτερίκευαν τα συναισθήματα τους με σιγανά επιφωνήματα και αναστατωμένους ψιθύρους.
 

Είχα τελείως ξεχάσει ότι ήμουν Ιερομόναχος και προφανώς δεν είχα καμμία δουλειά να συμμετέχω σ' ένα τέτοιο θέαμα. Η γοητεία ήταν τόσο δυνατή, που ο νους και η καρδιά είχαν σωπάσει. Η καρδιά μου άρχισε να χτυπά δυνατά σε συναγερμό. Ξαφνικά βρέθηκα έκτος εαυτού. Ένας φόβος κατέλαβε όλη μου την ύπαρξι.
 

Τα χείλη μου άρχισαν να κινούνται και να λένε:

«Κύριε Ιησού Χριστέ, Υιέ του Θεού, ελέησόν με τον αμαρτωλό!»....Αμέσως ένιωσα ανακούφισι. Ήταν σαν κάποιες μυστηριώδεις αλυσίδες να πέφτουν από πάνω μου. Η προσευχή γινόταν όλο και πιο συγκεντρωμένη και μαζί μ' αυτήν ξαναγύριζε και η ειρήνη της ψυχής μου. Συνέχιζα να κοιτάζω προς το δένδρο και ξαφνικά, σαν να την έδιωχνε κάποιος άνε-μος, η εικόνα θόλωσε και διαλύθηκε. Δεν έβλεπα τίποτε πια έκτος από το μεγάλο δέν-δρο μέσα στο φεγγαρόφωτο και τον φακίρη καθισμένο δίπλα στη φωτιά και σιωπηλό. Οι σύντροφοί μου όμως συνέχιζαν να εξωτερικεύουν αυτά που αισθάνονταν, καθώς ατένιζαν στην εικόνα, που γι' αυτούς δεν είχε χαθή.
 

Τότε όμως πρέπει κάτι να συνέβη και στον φακίρη. Έχασε την Ισορροπία του και κύλησε στο πλάι. Ό νεαρός έτρεξε α-λαφιασμένος. Η πνευματιστική συγκέντρωση διακόπηκε απότομα.
 

Βαθειά επηρεασμένοι από την εμπειρία τους οι θεατές σηκώθηκαν συζητώντας ζωηρά τις εντυπώσεις τους και χωρίς καθόλου να καταλαβαίνουν για ποιό λόγο διακόπηκαν όλα τόσο ξαφνικά και αναπάντεχα. Ο νεαρός το απέδωσε στην εξάντλησι του φακίρη, ο όποιος τώρα καθόταν όπως και πριν με το κεφάλι χαμηλωμένο και μη δίνοντας την παραμικρή προσοχή στους παριστάμενους.
 

Η ομάδα μας, αφού μέσω του νεαρού αντάμειψε γενναιόδωρα τον φακίρη για την δυνατότητα συμμετοχής σ' ένα τόσο καταπληκτικό θέαμα, ανασυντάχθηκε γρήγορα για την επιστροφή. Καθώς ξεκινούσαμε, άθελα μου γύρισα πάλι να κοιτάξω, για να εντυπώσω στη μνήμη μου το όλο σκηνικό. Ξαφνικά ανατρίχιασα από μια δυσάρεστη αίσθησι. Το βλέμμα μου συνάντησε το βλέμμα του φακίρη, που με κοίταζε γεμάτος από μίσος. Αυτό κράτησε μόνο μια στιγμή και μετά εκείνος πήρε πάλι αμέσως τη συνηθισμένη του στάσι. Όμως εκείνη η ματιά άνοιξε μια για πάντα τα μάτια της ψυχής μου και συνειδητοποίησα αμέσως τίνος δύναμι ήταν αυτή που προκάλεσε εκείνο το «θαύμα».

|ΚΥΡΙΕ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΕ ΕΛΕΗΣΟΝ ΜΕ|

" Εγκώμια της Υπεραγίας Θεοτόκου στη Μονή Γηροκομειού Πατρών "

Την Κυριακή 8 Αυγούστου και ώρα 6:30 μ.μ στην

Ιερά Μονή Παναγίας Γηροκομιτίσσης Πατρών, θα ψαλούν τα Εγκώμια της Υπεραγίας Θεοτόκου και θα γίνει η λιτάνευση της Ιεράς Εικόνος της Παναγίας.

 

Στην ως άνω Ιερά Ακολουθία θα χοροστατήσει ο

Μητροπολίτης Πατρών κ. Χρυσόστομος.

Τα εγκώμια της Παναγίας ψάλλονται κάθε χρόνο στην Ιερά Μονή της Παναγίας της Γηροκομιτίσσης Πατρών και είναι ποίημα του αοιδίμου Μητροπολίτου Πατρών Διονυσίου, το έτος 1541 .

Η Ιερά Ακολουθία, θα μεταδοθεί απ’ ευθείας, μέσω δορυφόρου, σε όλη την Ευρώπη αλλά και από τον Τηλεοπτικό Σταθμός της Ιεράς Μητροπόλεως Πατρών «ΛΥΧΝΟΣ» καθώς και τα τηλεοπτικά κανάλια της περιοχής μας.

" Mια Ταινία Μικρού Μήκους αλλά Μεγάλου Νοήματος... "

 " Επειδή αρκετοί το ζήτησαν... "

" Ένα Αφιέρωμα στην Παναγία μας... "

" Yπομονή και Αγάπη..." Απλά Δες!!!

" Χαῖρε, θνητῶν πρὸς Θεόν παῤῥησία... "

«Χαῖρε, θνητῶν πρὸς Θεόν παῤῥησία»
Ἰανουάριος τοῦ 807. Ὁ ἀλγερίνος ληστοπειρατής Βαρδουχάν, ἔχοντας σάν βάση ἐξορμήσεως τὴ Μῆλο, λυμαίνεται μέ τὰ δεκαεπτὰ πειρατικὰ του πλοῖα τὰ νησιὰ τοῦ Αἰγαίου, τὰ παράλια τῆς Θράκης καὶ τῆς Μ. Ἀσίας.

τὸν μήνα αὐτὸ ἀποφασίζει νὰ στραφεῖ ἐνατίον τοῦ Ἁγίου Ὄρους. Ἑτοιμάζει δέκα πλοῖα, παίρνει μαζί του διακόσιους πειρατές καὶ ξεκινᾶ γιὰ τὴ μονὴ Βατοπεδίου. Μέ τὸ χάραμα τῆς 21ης Ἰανουαρίου προσορμίστηκαν στὸ λιμανάκι τοῦ μοναστηριοῦ, βγῆκαν στὴ στεριὰ καὶ περίμεναν κρυμμένοι τὸ πρωινὸ ἄνοιγμα τῆς πύλης γιὰ νὰ εἰσορμήσουν.

Οἱ μοναχοὶ μόλις εἶχαν τελειώσει τὴν ὀρθρινὴ ἀκολουθία, καὶ ἀποσύρονταν στὰ κελλιὰ τους γιὰ νὰ ἡσυχάσουν. στὴν Ἐκκλησία ἔμεινε μόνος ὁ ἡγούμενος καὶ συνέχισε τὴν προσευχὴ του.
Ξαφνικὰ ἀκούει μιὰ φωνὴ ἀπὸ τὴν εἰκόνα τῆς Παναγίας:

–Νὰ μήν ἀνοίξετε σήμερα τίς πύλες. Ἀνεβεῖτε στὰ τείχη καὶ διῶξτε τοὺς πειρατές.
Γυρίζει ἀπορημένος ἀπὸ τὸ παράδοξο ἄκουσμα καὶ κοιτάζει τὴ Θεοτόκο. Βλέπει τότε ἄλλο θαῦμα ἐκπληκτικώτερο: τὸ πρόσωπο τῆς Παναγίας καὶ τοῦ θείου Βρέφους εἶχαν ζωντανέψει. τὴν ἴδια στιγμὴ ὁ μικρός Ἰησοῦς ἁπλώνει τὸ χέρι, σκεπάζει τὸ στόμα τῆς Παναγίας Μητέρας Του, καὶ στρέφοντας τὸ πρόσωπό Του πρὸς αὐτὴν τῆς λέει:

–Ὄχι, μητέρα, μήν τὸ λές! Ἄφησέ τους νὰ τιμωρηθοῦν, ὅπως τοὺς ἀξίζει!
Ἡ Παναγία ὅμως πιάνει τὸ χέρι τοῦ Υἱοῦ της, στρέφει λίγο δεξιὰ τὸ πρόσωπό της καὶ ξαναλέει:
–Νὰ μήν ἀνοίξετε σήμερα τίς πύλες τῆς μονῆς!

Ὁ ἡγούμενος συγκλονισμένος σύναξε τοὺς μοναχοὺς καὶ τοὺς διηγήθηκε ὅσα θαυμαστὰ εἶδε καὶ ἄκουσε. Κι ἐκεῖνοι διαπίστωσαν μέ δέος ὅτι τὰ ἱερὰ πρόσωπα στὴν εἰκόνα τῆς Θεομήτορος εἶχαν ἀλλάξει στάση καὶ ἔκφραση. Ὕστερα, ἀφοῦ εὐχαρίστησαν τὴν Παναγία γιὰ τὴ σωτήρια πρόνοιὰ της, ἀνέβηκαν στὰ τείχη.

Ἦταν καιρός. Οἱ πειρατές μέ σκάλες καὶ τσεκούρια ἑτοιμάζονταν γιὰ τὴν ἀναῤῥίχηση. Ὁ ἡγούμενος, ὄρθιος στίς ἐπάλξες, τοὺς ἄφησε πρῶτα νὰ πλησιάσουν. Ὕστερα, ὑψώνοντας τὸν Τίμιο Σταυρό, ἔδωσε τὸ σύνθημα γιὰ τὴν ἀπόκρουση.

Δέκα πειρατές ἔπεσαν ἀμέσως νεκροί, ἄλλοι τραυματίστηκαν, καὶ οἱ ὑπόλοιποι μπῆκαν στὰ πλοῖα κι ἔφυγαν.

Οἱ μοναχοὶ κατέβηκαν συγκινημένοι στὸν ναὸ καὶ εὐχαρίστησαν γιὰ μιὰ ἀκόμη φορὰ τὴ Θεοτόκο. Ἀπὸ τότε ἡ εἰκόνα πῆρε τὴν προσωνυμία «Παραμυθία», δηλαδὴ παρηγορία, καὶ παραμένει μέχρι σήμερα ἀλλαγμένη, γιὰ νὰ θυμίζει τὸ θαυμαστὸ ἐκεῖνο γεγονός.