Μουσικό διάλειμμα

π. Στέφανος Αναγνώστοπουλος - Κατ' οίκον εκκλησία

 

Ακούστε την ομιλία του π. Στεφάνου Αναγνωστοπούλου με θέμα: ''Κατ' οίκον εκκλησία''. 

Η ομιλία πραγματοποιήθηκε εις τον Ι.Ν. Αγ. Μαρίνας Πατρών την Τετάρτη, 25 Ιανουαρίου 2012. 

Γιατί οι άνθρωποι ουρλιάζουν όταν εξοργίζονται;

Μια μέρα, ένας σοφός Ινδιάνος έκανε την παρακάτω ερώτηση στους μαθητές του:
-”Γιατί οι άνθρωποι ουρλιάζουν όταν εξοργίζονται;”
-”Γιατί χάνουν την ηρεμία τους” απάντησε ο ένας.
-”Μα γιατί πρέπει να ξεφωνίζουν παρότι ο άλλος βρίσκεται δίπλα τους;” ξαναρωτά ο σοφός.
-”Ξεφωνίζουμε, όταν θέλουμε να μας ακούσει ο άλλος” είπε ένας άλλος μαθητής.
Και ο δάσκαλος επανήλθε στην ερώτηση: “Μα τότε δεν είναι δυνατόν να του μιλήσει με χαμηλή φωνή;
Διάφορες απαντήσεις δόθηκαν αλλά.. καμμιά δεν ικανοποίησε τον δάσκαλο..
“Ξέρετε γιατί ουρλιάζουμε κυριολεκτικά όταν είμαστε θυμωμένοι;
Γιατί όταν θυμώνουν δυό άνθρωποι, οι καρδιές τους απομακρύνονται πολύ..
και για να μπορέσει ο ένας να ακούσει τον άλλο θα πρέπει να φωνάξει δυνατά, για να καλύψει την απόσταση..
Όσο πιο οργισμένοι είναι, τόσο πιό δυνατά θα πρέπει να φωνάξουν για ν’ακουστούν.
Ενώ αντίθετα τι συμβαίνει όταν είναι ερωτευμένοι;
Δεν έχουν ανάγκη να ξεφωνήσουν, κάθε άλλο, μιλούν σιγανά και τρυφερά..
Γιατί; Επειδή οι καρδιές τους είναι πολύ πολύ κοντά. Η απόσταση μεταξύ τους είναι ελάχιστη. Μερικές φορές είναι τόσο κοντά που δεν χρειάζεται ούτε καν να μιλήσουν… παρά μονάχα ψιθυρίζουν.
Και όταν η αγάπη τους είναι πολύ δυνατή δεν είναι αναγκαίο ούτε καν να μιλήσουν, τους αρκεί να κοιταχθούν.
Έτσι συμβαίνει όταν δυό άνθρωποι που αγαπιούνται πλησιάζουν ο ένας προς τον άλλον.
Στο τέλος ο Σοφός είπε συμπερασματικά:
“Οταν συζητάτε μην αφήνετε τις καρδιές σας να απομακρυνθούν, μην λέτε λόγια που σαν απομακραίνουν, γιατί θα φτάσει μια μέρα που η απόσταση θα γίνει τόσο μεγάλη που δεν θα βρίσκουν πιά τα λόγια σας το δρόμο του γυρισμού”

" Πνευματική Κιβωτός Ι. Μητρόπολις Παροναξίας... "

Final Ioulios - Dekemvrios 2011

" Εκκλησιολόγος..."

28.1

Αρχιεπίσκοπος Χριστόδουλος. 4 χρόνια απουσίας μεν, λησμονιάς όμως όχι

Η αλληλοσυγχώρεση μεταξύ του μακαριστού Χριστοδούλου και του κ. Αλαβάνου

«Τέσσερα χρόνια μετά το θάνατο του Αρχιεπισκόπου Χριστόδουλου,
ο στενός συνεργάτης του Σωτήρης Τζούμας αποκάλυψε το περιεχόμενο των συνομιλιών του μακαριστού ιεράρχη με τους πολιτικούς αρχηγούς στις κατ’ ιδίαν συναντήσεις τους, λίγο πριν φύγει απ’ τη ζωή.

Οι συνομιλίες δημοσιεύθηκαν στο περιοδικό Crash και πιο συγκινητικές φαίνονται οι συνομιλίες που είχε ο Αρχιεπίσκοπος Χριστόδουλος με τον τότε πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ Αλέκο Αλαβάνο, στις δύο συναντήσεις τους στο Αρεταίειο και την οικία του Αρχιεπισκόπου στο Ψυχικό.

Χαρακτηριστικός είναι ο διάλογος κατά την επίσκεψη στο Αρεταίειο οπότε και ο κ. Αλαβάνος εμφανίσθηκε μπροστά του φορώντας την πράσινη χειρουργική ρόμπα. «Μακαριότατε, για να σε δούμε φτάσαμε στο σημείο να γίνουμε ΠΑΣΟΚ και να ντυθούμε στα πράσινα!», του είπε χαριτολογώντας. Παρά την κακή του υγεία και την αδυναμία ο μακαριστός Χριστόδουλος γέλασε πολύ με το αστείο του κ. Αλαβάνου και του απάντησε:

«Αλέκο μου να είσαι καλά… με έκανες και γέλασα! Όμως, για να ντυθείς εσύ ΠΑΣΟΚ, για να μπορέσεις να με δεις, όπως λες, θα πει ότι τα έχω εγώ καλά με το ΠΑΣΟΚ… Αλλά όπως ξέρεις κάθε άλλο! Ξεχνάς τι μου έχουν κάνει; Με σταύρωσαν… ειδικά επί Σημίτη. και μάλιστα, χωρίς λόγο! Δεν πειράζει όμως… Αφού το επέτρεψε ο Θεός, δεν πειράζει… Όλα γίνονται για κάποιο λόγο!».

Η συγχώρεση στο Ψυχικό

Η δεύτερη συνάντηση των δύο ανδρών έγινε στο σπίτι του Αρχιεπισκόπου στο Ψυχικό. Τότε ο Αλέκος Αλαβάνος με πολύ αγαπητική διάθεση ζήτησε συγγνώμη από τον Χριστόδουλο για τις άσχημες στιγμές και τα βαριά λόγια που κατά καιρούς είχαν ανταλλάξει.

«Εγώ, Αλέκο μου τα έχω ξεχάσει ήδη όλα αυτά! Βλέπεις στην κατάσταση που βρίσκομαι δεν μπορώ να σκέφτομαι τέτοια πράγματα που βαραίνουν την ψυχή μας! Κι εγώ σου ζητώ συγγνώμη για όλα εκείνα που μας επίκραναν τότε. Άλλωστε, εσύ ως πολιτικός, που μάχεσαι για την ψήφο του λαού, έχεις κάθε δικαίωμα να πεις και μια κουβέντα παραπάνω… Εσύ ηγείσαι ενός κομματικού μηχανισμού και σας ψηφίζει ο κόσμος… Εγώ γιατί έπρεπε να ξεπεράσω τον εαυτό μου και να πω αυτά που είπα τότε… Σε ευχαριστώ, πάντως, που αναγνωρίζεις, στο επίπεδο που σε αφορά το λάθος σου… Η στάση αυτή προϋποθέτει εσωτερικό μεγαλείο ψυχής, που φαίνεται ότι διαθέτεις και με τη συμπεριφορά αυτή με συγκινείς πολύ σήμερα και με διδάσκεις!», του είπε ο τότε Αρχιεπίσκοπος.»

Πηγή: αἰέν ἀριστεύειν

Ώρα για Γέλιο...

Ταινία μικρού μήκους: "Η επίσκεψη του Χριστού"

 

Όταν ακόμα πήγαινα στο σχολείο, ως μαθητής, είχα έναν υπέροχο δάσκαλο. Μια μέρα είχαμε κουβεντιάσει για το πόσο απαραίτητο είναι να μην κρατάμε θυμό μέσα μας αλλά να κοιτάμε πως θα απαλλαγούμε από αυτόν, μας έβαλε να το δούμε αυτό πρακτικά.
- Αύριο, μας είχε πει, να φέρετε όλοι στο σχολείο μια πλαστική σακούλα και ένα μικρό σακί με πατάτες.
Τον κοιτάξαμε έκπληκτοι αλλά είχαμε μάθει πως δεν αστειεύεται με κάτι τέτοια. Έτσι την άλλη μέρα είχε ο καθένας μας ο,τι μας είχε ζητήσει.
Τότε εκείνος λέει:
- Κάθε φορά που αποφασίζετε να μην συγχωρέστε κάποιον, να... παίρνετε μια πατάτα, να γράφετε πάνω της το όνομα εκείνου και την ημερομηνία και να την βάζετε μέσα στην πλαστική σακούλα. Δεν πέρασε πολύς καιρός που μερικές σακούλες ήταν αρκετά βαριές.
Μας είπε επίσης αυτή την σακούλα να την κουβαλάμε μαζί μας, όπου κι αν πηγαίνουμε. Στο δρόμο, στο αυτοκίνητο, στο σχολείο, στα ψώνια παντού. Καταλαβαίνεις γιατί έτσι;
Μ' αυτό τον τρόπο ήθελε να μας δείξει ότι δεν πρέπει να ξεχνάμε το βάρος που κουβαλάμε. Να έχουμε επίγνωση κάθε στιγμή. Να το έχουμε μαζί μας ακόμα και στα μέρη που είναι κάπως, καθως πρέπει.
Όπως επίσης φαντάσου ότι αρκετές από αυτές τις πατάτες είχαν αρχίσει να σαπίζουν. Για να μας θυμίζουν το τίμημα που έχουμε να πληρώσουμε για τον αρνητισμό και τον πόνο μέσα μας, όταν δεν αποφασίζουμε να συγχωρούμε.
Πάρα πολλές φορές σκεφτόμαστε πως το να συγχωρήσουμε κάποιον είναι ένα δώρο που του κάνουμε. Θαρρώ πως είναι το αντίθετο. Είναι δώρο στον εαυτό μας. Απαλλασσόμαστε από ένα περιττό βάρος.
Την επόμενη φορά λοιπόν που θα σκεφτείς πόσο δύσκολο είναι να συγχωρέσεις κάποιον θυμήσου:

«Δεν είναι ήδη αρκετά βαριά η σακούλα σου;»

" Γέροντος Ιωσήφ: «Ύμνος στην Αγία Τριάδα»

" Εκκλησιολόγος... "

21.1

" Η Θυσία μιας Μάνας... "

"Μέχρι να πάμε στο κοντινότερο ιατρείο, πεθαίνουμε"

ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΗ ΚΕΝΤΡΩΑΣ ΑΦΡΙΚΗΣ

Είχαμε αφήσει πλέον τον ποταμό Kasai και πλέαμε τον ποταμό Sankuru. Έπρεπε ο επίσκοπος με τη συνοδεία του, τέσσερις φοιτητές της Θεολογικής Σχολής του Ορθοδόξου Πανεπιστημίου του Κογκό, να φθάσουν στα απομακρυσμένα χωριά του δάσους. Δεύτερη μέρα ταξιδεύουν μέσα στα ποτάμια, στην άγρια φύση, στα παρθένα δάση, στην καρδιά της Αφρικής. Δεν τους πείραζε που όλο το βράδυ διανυκτέρευσαν στην άκρη του ποταμού, μέσα στο πλοιάριο.

Η αδημονία τους ήταν μεγάλη. Πρώτη φορά ο επίσκοπος θα συναντούσε τους ιθαγενείς Ορθοδόξους πιστούς του. Πρώτη φορά θα έβλεπαν τον επίσκοπο τους. Οι φοιτητές Αλέξανδρος και Παύλος της Θεολογικής Σχολής είχαν ενημερώσει τον μοναδικό ιερέα της τεράστιας αυτής περιοχής και τους ιθαγενείς, και θα τους περίμεναν. Θα συγκεντρώνονταν από όλα τα χωριά που βρίσκονται στα δάση. Έπρεπε να πάνε.

Ο Κυβερνήτης της περιοχής, στην τελευταία πόλη, το Ilebo, όπου είχαν προσγειωθεί με το μικρό δεκαθέσιο αεροπλανάκι της γραμμής, τους απέτρεψε να συνεχίσουν το ταξίδι τους για το Sankuru.

- Επικίνδυνο και δύσκολο το εγχείρημά σας να διαπλεύσετε τα ποτάμια, να περάσετε μέσα από τα άγρια δάση. Επικοινωνία δεν υπάρχει, ούτε τηλέφωνα. Αν πάθετε κάτι, έχουμε ευθύνη...

Ο επίσκοπος όμως και οι συνοδοί του φοιτητές ήταν αποφασισμένοι. Απάντησαν:
-    Θα μας προστατεύσει, ο Θεός. Πρέπει να συναντήσουμε τους Ορθοδόξους, να λειτουργήσουμε, να τους κοινωνήσουμε.

 

Ο Κυβερνήτης προσπάθησε και πάλι να τους εμποδίσει.
-    Δεν πρέπει να πάτε, υπάρχει φόβος.
-    Θα πάμε. Γι΄ αυτό ήρθαμε από την Kinshasa. Οι πιστοί μας μάς περιμένουν.
-  Τότε όχι με την βάρκα που βρήκατε, αλλά με το ταχύπλοο που έχει το κράτος, όχι με μονόξυλο, με πιρόγα. Το μικρό αυτό ταχύπλοο τώρα μας το δώσανε, πρώτη φορά θα ταξιδεύσει. 

Με την πιρόγα θέλετε μια βδομάδα να φθάσετε στον προορισμό σας, και είναι πολύ επικίνδυνο.

Ο Θεός μάς βοήθησε, φθάσαμε επιτέλους στο χωριό Shamana, στο μοναδικό χωριό που έχει κτισμένη εκκλησία, και τιμάται στον Άγιο Ευθύμιο τον νέο. Ο μοναδικός ιερεύς της απέραντης αυτής περιοχής π. Αυγουστίνος μαζί με το ευλογημένο ποίμνιο του μας υποδέχονται με τραγούδια, με χορούς.

Πρώτη φορά έβλεπαν λευκό. Πρώτη φορά επίσκοπο. Έπιαναν τα χέρια του λευκού επισκόπου να δουν πώς είναι το δέρμα των λευκών. Χαίρονταν τα παιδιά, ευχαριστούσαν οι γέροι, χόρευαν οι γυναίκες και οι νέοι. Ένα πρωτοφανές πανηγύρι είχε στηθεί. Είχαν έρθει και από μακρινά χωριά, 70 χιλιόμετρα με τα πόδια. Περίμεναν μέρες τον επίσκοπό τους.

Έγινε η προβλεπόμενη από το τυπικό υποδοχή στην εκκλησία, όπου έψαλε η αυτοσχέδια χορωδία του χωριού. Μετά τους λόγους, καθήσαμε έξω, κάτω από πανύψηλα δένδρα, με τους βασιλείς, τους φυλάρχους, τους πιστούς για να συζητήσουμε.

- Εμείς εδώ, όταν αρρωσταίνουμε, μέχρι να πάμε στο γιατρό, πεθαίνουμε...
- Το κοντινότερο ιατρείο θέλει τέσσερις μέρες για να πας...
- Ξεκινάμε, και στο δρόμο από την ταλαιπωρία πεθαίνουν οι γέροι και τα παιδιά μας...
- Τέσσερις μέρες μέσα στο δάσος! μονολόγισε ο επίσκοπος.

Η συζήτηση φούντωσε. Ο επίσκοπος χάθηκε λίγο στις σκέψεις του: «Τέσσερις μέρες... Κι εμείς που λεγόμαστε πολιτισμένοι παραπονιόμαστε, όταν απέχει λίγη ώρα ο γιατρός από το σπίτι μας.

Ντροπή μας και αυτοί πεθαίνουν... Τέσσερις μέρες με τα πόδια για να πάνε στο γιατρό...». Έριξε μια ματιά στα παιδάκια, τα ματάκια τους έλαμπαν. Αν αρρωστήσουν, δεν έχουν ιατρείο... Μέ¬χρι να πάνε, θα πεθάνουν. Θα πεθάνουν για μια ασπιρίνη...

-  Έχουμε νοσοκόμο, συνέχισαν οι βασιλείς, αλλά δεν έχουμε φάρμακα, ούτε ιατρείο...
-  Θα κάνουμε ιατρείο, απάντησε αυθόρμητα ο επίσκοπος. Θα κάνουμε εδώ στο χωριό σας, να εξυπηρετεί και τα γύρω χωριά. Ένας χριστιανός από τη Θεσσαλονίκη θα σας βοηθήσει να το αποκτήσετε.

Άκρα σιγή επακολούθησε. Απίστευτο το νέο... Θα γίνει ιατρείο εδώ.... μέσα στο δάσος, στο ξεχασμένο χωριό μας...

- Ναι, θα γίνει, επανέλαβε ο επίσκοπος.
- Θα δώσουμε όσο χώρο χρειάζεται, θα βοηθήσουμε όλοι, απάντησε ο βασιλεύς του χωριού.

Αμέσως συγκροτήθηκε μια επιτροπή, ο νοσοκόμος και τρεις κτίστες. Έπρεπε να μελετήσουν, να κάνουν το σχέδιο, να δουν πώς θα φέρουν τα υλικά. Όλα απαιτούν καλό σχεδιασμό. Τα τσιμέντα, τα σίδερα, οι λαμαρίνες για στέγη, τα καρφιά, τα εργαλεία, όλα πρέπει να έλθουν από την πρωτεύουσα, την Κινσάσα, με ποταμόπλοιο. Τέσσερις εβδομάδες έως δυο μήνες κάνουν για να φθάσουν μέχρι εδώ με το ποταμόπλοιο, άλλος τρόπος δεν υπάρχει. Αν λείψει κάτι, δε το βρίσκεις εδώ, θέλει καλό σχεδιασμό.

Το πρωί, μετά τη Θεία Λειτουργία, η επιτροπή παρέδωσε χαρούμενη το πρόχειρο σχέδιο στον επίσκοπο.

- Όταν θα γίνει, δε θα πεθαίνουμε στο δρόμο... δε θα ταλαιπωρούνται οι γέροι... δε θα χάνουμε τα παιδιά μας. Ο Θεός να ανταμείψει αυτόν από τη Θεσσαλονίκη, που θα μάς κάνει το ιατρείο.

 

† Ο Κεντρώας Αφρικής Νικηφόρος
ΕΞΩΤΕΡΙΚΗ ΙΕΡΑΠΟΣΤΟΛΗ
ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΣ 2011
ΤΡΙΜΗΝΙΑΙΑ ΕΚΔΟΣΗ ΤΗΣ ΑΔΕΛΦΟΤΗΤΑΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΕΞΩΤΕΡΙΚΗΣ ΙΕΡΑΠΟΣΤΟΛΗΣ

" Σύναξη Νέων με τον π. Μωυσή τον Αγιορείτη ..."

Τα δύο Άλογα - Αφιέρωμα στη φιλία

Ακριβώς πάνω από τον δρόμο μου είναι ένα χωράφι με δύο άλογα.
Από μία απόσταση, κάθε άλογο φαίνεται φυσιολογικό.Αλλά εάν σταματήσεις το αυτοκίνητό σου, ή περπατήσεις κοντά, θα παρατηρήσεις κάτι καταπληκτικό...
Το κοίταγμα στα μάτια του ενός αλόγου θ' αποκαλύψει ότι είναι τυφλό.
Ο ιδιοκτήτης του διάλεξε να μην το εξαλείψει, αλλά έφτιαξε ένα καλό σπίτι γι' αυτό.Αυτό από μόνο του είναι καταπληκτικό.Εάν σταθείς κοντά και αφουγκραστείς, θ' ακούσεις τον ήχο μιας καμπάνας.Κοιτώντας γύρω για την πηγή του ήχου θα δεις ότι προέρχεται από το μικρότερο άλογο στο χωράφι.Προσκολλημένο στο καπίστρι του αλόγου είναι ένα κουδουνάκι. Επιτρέπει στον τυφλό φίλο να ξέρει πού είναι το άλλο άλογο, έτσι ώστε να μπορεί ν' ακολουθεί.Καθώς στέκεσαι και παρατηρείς αυτούς τους δύο φίλους, θα δεις ότι το άλογο με το κουδούνι πάντα ελέγχει το τυφλό άλογο και ότι το τυφλό άλογο πάντα ακούει το κουδουνάκι και μετά προχωρά αργά προς το μέρος του άλλου αλόγου εμπιστευόμενο ότι δεν θα ξεστρατίσει.Όταν το άλογο με το κουδούνι επιστρέφει στο σκέπαστρο της σιταποθήκης κάθε βράδυ, σταματά περιστασιακά και κοιτά πίσω, για να βεβαιωθεί ότι ο τυφλός φίλος δεν είναι πολύ μακριά πίσω για ν' ακούσει το κουδούνι.Όπως οι ιδιοκτήτες αυτών των δύο αλόγων, ο Θεός δεν μας πετά γιατί δεν είμαστε τέλειοι ή γιατί έχουμε προβλήματα ή προκλήσεις. Μας παρακολουθεί από πάνω και μάλιστα φέρνει άλλους στις ζωές μας για να μας βοηθήσουν όταν είμαστε σε ανάγκη..Μερικές φορές είμαστε το τυφλό άλογο οδηγούμενοι από το κουδουνάκι αυτών που ο Θεός τοποθετεί στις ζωές μας.Άλλες φορές είμαστε το άλογο οδηγός, βοηθώντας άλλους να βρουν τον δρόμο τους...Οι καλοί φίλοι είναι σαν αυτό...Μπορεί να μην τους βλέπεις πάντοτε, αλλά ξέρεις ότι είναι πάντα εκεί.

Παρακαλώ άκου προσεκτικά για το δικό μου κουδούνι και θα ακούσω προσεκτικά για το δικό σου.

Και θυμήσου...

Να είσαι πιο καλός (με τους άλλους) από ότι είναι απαραίτητο.

Καθένα που γνωρίζεις αγωνίζεται σε κάποιο είδος μάχης.

Ζήσε απλά,

Αγάπησε γενναιόδωρα,

Νιάξου βαθιά,

Μίλα καλοσυνάτα...

Και άσε τα υπόλοιπα στο Θεό!

Ο π. Παΐσιος μας εξηγεί τι είναι η Κόλαση

«- Γέροντα, πως είναι η κόλαση;

- Θα σου πω μια ιστορία που έχω ακούσει:

Κάποτε ένας απλός άνθρωπος παρακαλούσε τον Θεό να του δείξει πως είναι ο Παράδεισος και η κόλαση.

Ένα βράδυ λοιπόν στον ύπνο του άκουσε μια φωνή να του λέει: «Έλα, να σου δείξω την κόλαση».

Βρέθηκε τότε σε ένα δωμάτιο, όπου πολλοί άνθρωποι κάθονταν γύρω από ένα τραπέζι και στην μέση ήταν μια κατσαρόλα γεμάτη φαγητό. Όλοι όμως οι άνθρωποι ήταν πεινασμένοι, γιατί δεν μπορούσαν να φάνε. Στα χέρια τους κρατούσαν από μία πολύ μακριά κουτάλα. Έπαιρναν από την κατσαρόλα το φαγητό, αλλά δεν μπορούσαν να φέρουν την κουτάλα στο στόμα τους. Γι’ αυτό άλλοι γκρίνιαζαν, άλλοι φώναζαν, άλλοι έκλαιγαν…

Μετά άκουσε την ίδια φωνή να τού λέει: «Έλα τώρα να σου δείξω και τον Παράδεισο».

Βρέθηκε τότε σε ένα άλλο δωμάτιο όπου πολλοί άνθρωποι κάθονταν γύρω από ένα τραπέζι ίδιο με το προηγούμενο και στην μέση ήταν πάλι μια κατσαρόλα με φαγητό και είχαν τις ίδιες μακριές κουτάλες. Όλοι όμως ήταν χορτάτοι και χαρούμενοι, γιατί ο καθένας έπαιρνε με την κουτάλα του φαγητό από την κατσαρόλα και τάιζε τον άλλον.

Κατάλαβες τώρα κι εσύ πώς μπορείς να ζεις από αυτήν την ζωή τον Παράδεισο;

Οποίος κάνει το καλό, αγάλλεται, διότι αμοίβεται με θεϊκή παρηγοριά. Όποιος κάνει το κακό υποφέρει και κάνει τον επίγειο παράδεισο επίγεια κόλαση.

Έχεις αγάπη, καλωσύνη; Είσαι άγγελος και, όπου πας ή σταθείς μεταφέρεις τον Παράδεισο. Έχεις πάθη, κακία; Έχεις μέσα σου τον διάβολο και, όπου πας ήσταθείς, μεταφέρεις την κόλαση.

Από εδώ αρχίζουμε να ζούμε τον Παράδεισο ή την κόλαση.»

Πηγή: Ορθόδοξη Ομάδα Δογματικής Έρευνας

"Απλά και ωφέλιμα..."

Στίς δώδεκα τα μεσάνυχτα, χτύπησαν την πόρτα στην Εκκλησία. Ηταν μια γριούλα. Και ζητούσε παπά, να πάει να κοινωνήσει έναν άρρωστο. Ο παπάς ετοιμάστηκε και βγήκε αμέσως μαζί της. Πλησιάζουν σε ένα φτωχό σπιτάκι, τύπου παράγκας. Η γριούλα ανοίγει την πόρτα και μπάζει τον ιερέα σε ένα δωμάτιο. Καί να ξαφνικά ο παπάς ευρίσκεται εκεί μόνος με μόνο τον άρρωστο. Ο άρρωστος του δείχνει με χειρονομίες την πόρτα και σκούζει.
- Φύγε από εδώ! Ποιος σε εκάλεσε; Εγώ είμαι άθεος. Και άθεος θα πεθάνω.
Ο παπάς τα έχασε.
- Μα δεν ήλθα από μόνος μου! Με έκάλεσε η γριά!
- Ποια γριά; Εγώ δεν ξέρω καμμιά γριά!
Ο παπάς, καθώς στέκει απέναντί του, βλέπει επάνω από το κεφάλι του άρρωστου, μια φωτογραφία με την γυναίκα πού τον έκάλεσε.
Του λέει, ενώ του δείχνει το πορτραίτο.
- Να αυτή!
- Ποια αυτή, Ξέρεις, τί λες, παπά; Αυτή είναι η μάνα μου. Και έχει πεθάνει χρόνια τώρα!
Για μια στιγμή πάγωσαν και οι δύο. Αισθάνθηκαν δέος. Ο άρρωστος άρχισε να κλαίει. Καί αφού έκλαψε, ζήτησε να εξομολογηθή. Καί μετά, εκοινώνησε.

Η μητέρα του είχε φροντίσει από τον ουρανό, να του δείξει τον δρόμο της σωτηρίας.

Συγκινητικό Βίντεο!

Γέροντας Παΐσιος: Στα θέματα της πίστεως και της πατρίδος πρέπει να είμαστε αμετακίνητοι

"Γέροντα, γιατί πολλοί ἄνθρωποι, ἐνῶ πίστευαν, ἔχασαν τήν πίστη τους; Ἄν δέν προσέχει κανείς στά θέματα τῆς πίστεως καί τῆς λατρείας, σιγά-σιγά ξεχνιέται καί μπορεῖ νά γίνη ἀναίσθητος, νά φθάση σέ σημεῖο νά μήν πιστεύη τίποτε. Μερικοί, Γέροντα, λένε ὅτι ἡ πίστη τους κλονίζεται, ὅταν βλέπουν νά ὑποφέρουν καλοί ἄνθρωποι. Ἀκόμη κι αν κάψη ο Θεός όλους τους καλούς, δεν πρέπει να βάλη κανείς αριστερό λογισμό, αλλά να σκεφθή πως ο Θεός ό,τι κάνει, από αγάπη το κάνει. Ξέρει ο Θεός πώς εργάζεται. Για να επιτρέψη να συμβή κάποιο κακό, κάτι καλύτερο θα βγη.

Γέροντα, σήμερα ἀκόμη καί τά πιστά παιδιά ἀμφιταλαντεύονται, γιατί στά σχολεῖα ὑπάρχουν καθηγητές πού διδάσκουν τήν ἀθεΐα. Γιατί να αμφιταλαντεύωνται; Ἡ Ἁγία Αἰκατερίνη δεκαεννιά χρονῶν ῆταν και διακόσιους φιλοσόφους τους αποστόμωσε με την κατά Θεόν γνώση και την σοφία της. Ακόμη και οι Προτεστάντες την έχουν προστάτιδα της επιστήμης. Στα θέματα της πίστεως και στα θέματα της πατρίδος δεν χωράνε υποχωρήσεις∙ πρέπει να είναι κανείς αμετακίνητος, σταθερός.

Γέροντα, παλιά προσευχόμουν με πίστη στον Θεό και ό,τι ζητούσα μου το έκανε. Τώρα δεν έχω αυτήν την πίστη. Πού οφείλεται αυτό; Στην κοσμική λογική που έχεις. Η κοσμική λογική κλονίζει την πίστη. «Εάν έχητε πίστιν και μη διακριθήτε, πάντα όσα εάν αιτήσητε εν τη προσευχή πιστεύοντες, λήψεσθε», είπε ο Κύριος. Όλη η βάση εκεί είναι. Στην πνευματική ζωή κινούμαστε στο θαύμα. Εάν συν δύο δεν κάνει πάντα τρία∙ κάνει και πέντε χιλιάδες και ένα εκατομμύριο!

Χρειάζεται καλή διάθεση και φιλότιμο. Γιατί, αν ο άνθρωπος δεν έχη καλή διάθεση, τίποτε δεν καταλαβαίνει. Να, και για την Σταύρωση του Χριστού, τόσες λεπτομέρειες είχαν πει οι Προφήτες- μέχρι και τί θα κάνουν τα ιμάτιά Του, τί θα κάνουν τα χρήματα της προδοσίας, ότι θα αγοράσουν μ’ αυτά τον αγρό του Κεραμέως, για να θάβουν τους ξένους-, αλλά, οι Εβραίοι πάλι δεν καταλάβαιναν. «Ο δε παράνομος Ιούδας ουκ ηβουλήθη συνιέναι»…"

 «ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΠΑΪΣΙΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ ΛΟΓΟΙ Ε΄ ΠΑΘΗ ΚΑΙ ΑΡΕΤΕΣ»

Πηγή: orthodoxia-ellhnismos.gr

Ώρα για γέλιο...

" Μπερκ Μπέιρ: Τα λάθη του συστήματος παραγωγής τροφίμων".

" Από σημερινή εκπομπή Λιάνας Κανέλλη: Επίκειται άμεσα πόλεμος στη Συρία! "

 " Από σημερινή εκπομπή Λιάνας Κανέλλη: 

 

Επίκειται άμεσα πόλεμος στη Συρία! " 

 

 

ΑΚΟΥΣΤΕ ΖΩΝΤΑΝΑ ΕΔΩ...ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΣΥΓΚΛΟΝΙΣΤΙΚΟ!!

http://www.real.gr/VideoViewer.aspx?FileType=4&FileName=117546.mp3

ΚΑΙ ΑΝΑΛΟΓΙΣΤΕΙΤΕ....

 

 

 
"Όταν αρχίσει απ΄τη Συρία...θα γενικευτεί"

 

"Από την Συρία θα ξεκινήσει ο παγκόσμιος πόλεμος"

(Σιατίστης Αντώνιος)

http://anti-ntp.blogspot.com/2011/12/httpoimos-athinablogspotcom.html

Τα οστά που ευωδίαζαν

Κάποιος, κάπου, κάποτε πήγε για επίσκεψη στο Άγιο Όρος. Επίσκεψη και όχι προσκύνημα! Σχεδίαζε να παραμείνει στον Άθωνα έξι μέρες, μόλις όμως γνώρισε από κοντά τη μοναστική ζωή των αγιορειτών μοναχών άλλαξε γνώμη και δεν έβλεπε την ώρα να επιστρέψει στον πολιτισμό, όπως ο ίδιος το έθετε και το διαλαλούσε με μεγάλο θράσος. Έφτασε στην Ι. Μονή Σταυρονικήτα, η οποία θα ήταν και ο τελευταίος σταθμός της αρχικά εξαήμερης εν τέλει τριήμερης περιήγησής του. Μάλιστα, κορόιδευε την παρέα του, διότι, όπως έλεγε, έβλεπαν τα πράγματα διαφορετικά και όχι όπως εκείνος, που μέτραγε τις ώρες για να βγει στον έξω κόσμο και επιτέλους να ελευθερωθεί. Στην είσοδο τις μονής τους υποδέχτηκε ο καλόγερος με λουκούμι και ρακί, έδειξε στους επισκέπτες-προσκυνητές τα δωμάτιά τους και τους ενημέρωσε για το πρόγραμμα των ακολουθιών. Η ώρα ήταν 12.00 το μεσημέρι και στις 16.00μ.μ. είχε εσπερινό. Ο φίλος μας την προηγούμενη μέρα είχε παραστεί σε αγρυπνία που διήρκεσε 12 ώρες. Αμέσως λοιπόν έπεσε για ύπνο και το μόνο που άκουσε ήταν το σήμαντρο, το οποίο σήμανε στις 16,00 ακριβώς και καλούσε όλους τους παρευρισκόμενους για τον εσπερινό. Ξύπνησε και σκουντουφλώντας κυριολεκτικά, έφτασε στο Καθολικό της μονής, όπου θέλοντας και μη παραβρέθηκε σωματικά στον εσπερινό. Και λέω σωματικά, διότι πνευματικά το μόνο που σκεφτόταν ήταν πότε θα ξεμπέρδευε, για να συνεχίσει τη δουλειά από την οποία τον έκοψε το καταραμένο σήμαντρο, έτσι έλεγε συνέχεια μέσα του. Επιτέλους, τελείωσε ο εσπερινός, ο κόσμος όμως δεν έφευγε, καθώς περίμεναν να θέσουν σε προσκύνημα τα ιερά λείψανα αγίων, που φυλάσσονται στη μονή. Μέσα στο τσούρμο πήγε και αυτός. Καθώς έλεγε είχε πάρει το κολάι, αφού και στις άλλες μονές που είχε πάει δεν έκανε άλλη δουλειά από το να ασπάζεται νεκρά κόκαλα, που ούτε παλμό είχαν ούτε θερμότητα ούτε ανάβλυζαν μύρο, παρά τα όσα έλεγαν οι αγιορείτες πατέρες. Προσκύνησε λοιπόν και ετοιμαζόταν να φύγει, παρόλο που ο υπόλοιπος κόσμος παρέμενε εντός του Καθολικού, όταν ο Παππούλης που βρισκόταν εκεί είπε με σπαστή φωνή, όσο μπορούσε δυνατή: «Παιδιά μου σας παρακαλώ, σας παρακαλώ στο όνομα του γλυκού μας Ιησού, πείτε μου ποιο από σας δε μύρισε από τα ιερά λείψανα τη θεία ευωδιά που βγάζουνε»; Εκείνος σταματάει ξαφνιασμένος στην είσοδο, αυτό δεν το είχε ξανακούσει σε κανένα μοναστήρι. Αμέσως, πηγαίνει μπροστά στον παπά και με ύφος προκλητικό του λέει: «Εγώ». Τότε ξεπετάχτηκαν και καμιά δεκαριά ακόμη. Ο σεβάσμιος ιερέας πηγαίνει μπροστά στα ιερά λείψανα και με γλυκιά φωνή αρχίζει να ψέλνει το τροπάριο του Αγίου Δημητρίου του Μυροβλύτη. Το πρόσωπο του, κίτρινο από τις χημειοθεραπείες, άρχισε να λάμπει τόσο πολύ, που στο τέλος δεν μπορούσες να το κοιτάξεις. Ο γνωστός αυτός φοβήθηκε από αυτό που είδε και τότε συνειδητοποίησε ότι την ίδια στιγμή τα ιερά λείψανα άρχιζαν να ευωδιάζουν τόσο έντονα και γλυκά, που δε χόρταινες να εισπνέεις. Σε λίγο, το πρόσωπο του ιερέα σταμάτησε να φωτίζει, όμως η θεία ευωδιά από τα οστά ήταν τόσο έντονη, που ξεχύθηκε έξω από το Καθολικό, απλώθηκε σε όλη τη μονή και ακολουθούσε τους επισκέπτες ακόμη και στην Τράπεζα και στα δωμάτια τους. Όσοι την είχαν αμφισβητήσει, έκλαιγαν σα μωρά παιδιά και έλεγαν ότι εξαιτίας των αμαρτημάτων τους δεν μπορούσαν να την μυρίσουν αρχικά. Τη νύχτα κανείς δεν μπόρεσε να κοιμηθεί. Την άλλη μέρα ξεκίνησαν για την Ι. Μονή Ιβήρων. Η μυρωδιά τους ακολουθούσε ως τα μισά του δρόμου...

Για να γελάσουμε λίγο...

Η υπέροχη Ελλάδα μας από ψηλά

Γιατί ο Θεός δεν ακούει τις προσευχές μου; (Ταινία μικρού μήκους)

 

Η δεύτερη πράξη της ευχάριστης ταινίας: "Ψυχοφελείς Ιστορίες και Παραβολές". Λευκορωσικής παραγωγής, με πολύ διδακτικό περιεχόμενο. Μετάφραση Ευγενία Τελιζένκο. Υποτιτλισμός: Ενορία Ιερού Ναού Κοιμήσεως της Θεοτόκου 40 Εκκλησιών, Ιεράς Μητροπόλεως Θεσσαλονίκης.

ΠΗΓΗ: http://www.pentapostagma.gr/2012/01/blog-post_7291.html#ixzz1j4xrfYze

" Παιδί και παιχνίδι - Ο ρόλος του παιχνιδιού στην ανάπτυξη ..."

(via)

Το παιχνίδι αποτελεί τη «φυσική» γλώσσα των παιδιών, το πιο ισχυρό μέσο έκφρασής τους και αναπόσπαστη δραστηριότητα της καθημερινότητάς τους. Μέσω του παιχνιδιού, το παιδί εξωτερικεύει τα συναισθήματά του, μαθαίνει, πειραματίζεται, ευχαριστιέται, απογοητεύεται και ανακαλύπτει σιγά-σιγά τον εαυτό του και τον κόσμο που το περιβάλλει. 

Το παιχνίδι πρέπει να αντιμετωπίζεται
με σεβασμό καθώς το ίδιο το παιδί
το θεωρεί πολύ σημαντικό, κάτι που φαίνεται
και από το πόσο πολύ απορροφάται
από αυτό που κάνει.

 

Ο ρόλος του παιχνιδιού στην ανάπτυξη

Στη βρεφική ηλικία, το παιχνίδι βοηθάει το παιδί να αποκτήσει τον έλεγχο του σώματός του. Αρχικά κινεί μόνο τα άκρα του, ενώ μεγαλώνοντας υποβάλλει τον εαυτό του σε προοδευτικά πιο δύσκολες δραστηριότητες. Αργότερα, τα παιδιά παίζουν με τους ήχους, τις λέξεις και τα αντικείμενα, με σκοπό την ανάπτυξη καινούργιων ικανοτήτων, την απόκτηση γνώσεων, αλλά και την ευχαρίστηση που αντλούν μέσα από το παιχνίδι. Το παιχνίδι βοηθά το παιδί να αντιλαμβάνεται τον κόσμο ως ένα οργανωμένο σύνολο. Οι παρεμβάσεις και η αξιοποίηση του τρόπου με τον οποίο το παιδί επιλέγει να παίξει είναι καθοριστικής σημασίας. Το παιχνίδι είναι ενδεικτικό της ικανότητας του παιδιού να επικοινωνεί και να ανακαλύπτει τη σχέση του... 

με τους ενήλικες, οι οποίοι θα πρέπει να φροντίζουν να βρίσκεται το παιδί σε ένα περιβάλλον που να καλλιεργεί, να ενισχύει και να ενθαρρύνει την ενασχόλησή του με το παιχνίδι. Παράλληλα, ο ενήλικας πρέπει να αποτελεί υπόδειγμα για το παιδί, καθώς παρέχει στο παιδί πιθανούς κανόνες συμπεριφοράς. Το παιδί χρειάζεται επίσης να βρίσκεται σε ένα περιβάλλον που θα του επιτρέπει να εκφράζεται ελεύθερα και να νιώθει ασφάλεια, ώστε να μπορεί να εξερευνά και να αναπτύσσεται σε καθημερινή βάση.

Μέσω του παιχνιδιού, το παιδί ωριμάζει και γίνεται υπεύθυνο. Επιπλέον, το παιχνίδι αποτελεί ένα συμβολικό μέσο, με το οποίο οι ενήλικες μεταδίδουν στο παιδί βασικές αλήθειες που αφορούν τόσο αυτό όσο και τις εμπειρίες του. Το παιχνίδι θεωρείται ότι είναι μια συγκεκριμένη και ιδιαίτερη γλώσσα του παιδιού, συνιστώντας τη μόνη ίσως γλώσσα που κατέχει από πολύ μικρή ηλικία που το βοηθά να εκφράζει τι πραγματικά εννοεί και αισθάνεται. 

Οι γονείς πρέπει να παροτρύνουν το παιδί να εξερευνά τις σκέψεις και τα συναισθήματά του μέσω του παιχνιδιού, φροντίζοντας να δημιουργούν μια ατμόσφαιρα ζεστασιάς, κατανόησης και εμπιστοσύνης στις ικανότητες του παιδιού, ώστε να κάνουν το παιδί να νιώσει σημαντικό, να μάθει να εκτιμά τις προσωπικές του εμπειρίες και να αποκτήσει σιγά-σιγά αυτοεκτίμηση.

" Eφημερίδα Εκκλησιολόγος "

7.1

π. Δημήτριος Ρόδης... “ ‘Ενας απλός παπάς, ενός ταπεινού χωριού…»

“ ‘Ενας απλός παπάς, ενός ταπεινού χωριού…»

 

Γυρίζω με πολλή συγκίνηση το νου μου στο παρελθόν, και προσπαθώ να ξετυλίξω το νήμα της δικής μου προσωπικής εμπειρίας από την επαφή μου και την πνευματική μου σχέση με τον απλό και ταπεινό παπά του χωριού μου.

Γνώρισα τον μακαριστό πλέον π. Δημήτριο Ρόδη, τον χειμώνα του 1996, σε μια εσχατιά της μητροπόλεως μας,   όταν μικρό παιδί τότε, έκανα τα πρώτα βήματά μου στο αναλόγιο του χωριού μου, στο Μοίραλι Αχαϊας. Μια γνωριμία πνευματική, μια σχέση καρδιακή, ένα αγκάλιασμα παράξενο μα και πολύ πατρικό.

Σήμερα 15  χρόνια μετά του οφείλω πολλά. Του χρωστώ την μέχρι τώρα πορεία μου μέσα στην Εκκλησία. Αυτό δεν του το είπα ποτέ. Άφηνα πάντα την καρδιά μου όμως να εκφράσει τα συναισθήματα αγάπης και οφειλετικής ευγνωμοσύνης σ’ έναν ιερέα που δεν με δίδαξε με λόγια αλλά με το απλό και γεμάτο χάρη παράδειγμά του.

« Πρέπει μου έλεγε πάντοτε, να διαβάζουμε όλα τα γράμματα, να τηρούμε την τάξη της Εκκλησίας, να αγαπούμε τον Θεό, να έχουμε ζήλο γι’ Αυτόν.» Και όλα τα παραπάνω τα πίστευε, τα ζούσε, τα ήθελε, τα αγαπούσε πραγματικά. Στο πρόσωπο του π. Δημητρίου, έβλεπες την εφαρμογή της αγάπης, την υλοποίηση της ανεξικακίας, την πλήρη τήρηση του ευαγγελικού χωρίου :
Μη παιδία γίνεσθε ταις φρεσίν, αλλά τη κακία νηπιάζετε»
(Α' Κορ.14,20).

Ελεύθερος από κάθε κοσμική μόρφωση, είχε ανοίξει την απλή καρδιά του στον ουρανό, και ευκαίρως ακαίρως τα χείλη του σιγοψέλιζαν την ευχή του Ιησού. Ο Θεός ιλάσθητι μοι τω αμαρτωλώ έλεγε με τα χείλη του και σου έσχιζε την δική σου καρδιά από συγκίνηση. Κατανοούσες  πως δεν προσποιόταν αλλά  πως επρόκειτο για ένα γνήσιο λευϊτη του Χριστού, έναν άξιο εργάτη του Ευαγγελίου. 

Σήμερα κηδεύουμε έναν από τους καλύτερους ιερείς της Μητροπόλεώς μας, είπε ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης μας κ.κ. ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ, στην εξόδιο ακολουθία. Και τα δάκρυα των ανθρώπων που έτρεχαν στα μάτια τους επιβεβαιώναν χαρακτηριστικά το παραπάνω λόγο του ποιμενάρχου μας.

 Και εμείς καταθέτουμε: Σήμερα, έχασε το χωρίο τον ευλαβή παπά του, σήμερα η πρεσβυτέρα του αποχωρίζεται, τον αχώριστο και γεμάτο κατανόηση ιερέα της, σήμερα τα παιδιά του λένε το τελευταίο αντίο στον ξεχωριστό και πρότυπο πατέρα, πατέρα τους, σήμερα η ιερατική οικογένεια γίνεται φτωχότερη γιατί έχασε έναν όχι πλούσιο σε μόρφωση και επιτηδευμένο ιερέα αλλά έναν απλό παπά πλούσιο σε αρετές και εμπειρίες πνευματικές.

ΣΗΜΕΡΑ, όμως, όλοι μας γινόμαστε πλουσιότεροι γιατί αποκτήσαμε στον ουρανό έναν πρεσβευτή, ένα δικό μας άνθρωπο, με παρρησία στον θρόνο του Θεού να πρεσβεύει για εμάς.

π. Δημήτριε, γλυκέ μου και αγαπημένε μου γέροντα,  σε ευχαριστώ γι’ ό,τι μου προσέφερες. Σε ευγνωμονώ για ό,τι με δίδαξες και σε παρακαλώ όπως μου υποσχέθηκες, λίγες ημέρες πριν την κοίμησή σου να με μνημονεύεις στο ουράνιο πλέον θυσιαστήριο.

Αιωνία σου η μνήμη!

π. Ιερόθεος Ανδρουτσόπουλος

" ΣΥΓΚΛΟΝΙΣΤΙΚΗ ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΓΙΑ ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΕΡΧΟΝΤΑΙ..."

ΣΥΓΚΛΟΝΙΣΤΙΚΗ ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΓΙΑ ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΕΡΧΟΝΤΑΙ ... Από τον Πατέρα Ελπίδιο 

 

Ο Πατέρας Ελπίδιος από την Ορδόδοξη Ιεραποστολική αδερφότητα '' φως χριστού'' μίλησε στο Ρ/Σ ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ 92,2 FM Nομού Πιερίας και στην εκπομπή '' πολιτικό βαρόμετρο'' με τον Ηλία Χρυσικό για τις δύσκολες μέρες που περνά η Ελλάδα , για τα συσσίτια '' φώς χριστού'' που συνεχίζονται και δίνουν ελπίδα σε εκατοντάδες φτωχά παιδιά καθώς και για τα νέα έργα που είναι υπό εξέλιξη

Ακούστε όλη την συνέντευξη εδώ...

http://www.pentapostagma.gr/2012/01/blog-post_7747.html#ixzz1ictkALwlhttp: