"Τα παιδιά δεν ξεχνούν τα ψέματα των γονιών..."

Τα παιδιά δεν ξεχνούν τα ψέματα των γονιών Ακόμη και τα αθώα ψέματα που λένε οι γονείς κάνουν κακό στα παιδιά, σύμφωνα με τα αποτελέσματα μιας αμερικανικής έρευνας. Ακόμη και οι γονείς που λένε ψέματα «για καλό», χάνουν την εμπιστοσύνη των παιδιών τους. «Αν δεν πλένεις τα αυτιά σου, θα φυτρώσει σπανάκι»· «αν δεν αφήσεις την πιπίλα, θά ΄ρθει να σε πάρει ο Μπαμπούλας»: ο κόσμος των παιδιών στα πρώτα χρόνια της ζωής τους είναι αρκετά σουρεαλιστικός και γεμάτος φανταστικά πλάσματα. Είναι η πραγματικότητα που δημιουργούν τα ψέματα των γονιών που λένε ολοένα και περισσότερο ψέματα στα παιδιά, όπως έδειξε μια έρευνα του Πανεπιστημίου της Καλιφόρνιας στο Σαν Ντιέγκο και του Πανεπιστημίου του Τορόντο. Η έρευνα δημοσιεύεται στην επιθεώρηση «Journal of Μoral Εducation» και, σύμφωνα με την Αμερικανίδα ψυχολόγο Γκέιλ Χέιμαν που την υπογράφει, όταν τα παιδιά καταλαβαίνουν τα ψέματα αυτά, χάνουν την εμπιστοσύνη τους στη μαμά και στον μπαμπά. Όμως υπάρχουν και θετικές επιπτώσεις. «Το να καταλάβεις ότι οι γονείς λένε ψέματα, βοηθάει στην ανάπτυξη του σκεπτικισμού, πράγμα που έχει ουσιαστική σημασία για να διαμορφώσει το παιδί κριτικό πνεύμα», λέει ο Ντιεμ Λούου, ο οποίος συνυπογράφει τη δημοσίευση. Στο πλαίσιο της έρευνας εξετάστηκαν μια ομάδα φοιτητών και ο ένας από τους γονείς καθενός εξ αυτών. Από τους πρώτους, ζητήθηκε να θυμηθούν ψέματα που τους είπαν κατά την παιδική ηλικία τους και 88% θυμήθηκαν περισσότερα από ένα. «Τα παιδιά θυμούνται τα ψέματα που ξεσκεπάζονται», εξηγεί ο Κανγκ Λι, διευθυντής του Ινστιτούτου Έρευνας για το Παιδί του Πανεπιστημίου του Τορόντο. Το 79% είπε ότι είχε ακούσει τους γονείς να λένε ότι είναι κακό να λες ψέματα. Μόνο 21% είπαν ότι είχαν με τους γονείς τους έναν έντιμο διάλογο κατά τον οποίο τους εξηγήθηκε ότι μερικές μισές αλήθειες είναι αποδεκτές. Από τους γονείς που ρωτήθηκαν, 78% παραδέχθηκαν ότι είπαν ψέματα στα παιδιά τους, οι περισσότεροι- κι αυτό είναι το εντυπωσιακό- για εγωιστικούς λόγους. Το να πεις σ΄ ένα παιδί πως, αν συνεχίσει να ανοίγει το ψυγείο, αυτό θα εκραγεί, είναι απλούστερο από το να του εξηγήσεις πώς λειτουργεί η συσκευή. Σ΄ αυτές τις περιπτώσεις, εξηγούν οι ερευνητές, το ψέμα δεν λέγεται για να μην πονέσει το παιδί ή για να ηρεμήσει, αλλά για να επιτευχθεί κάτι ταχύτερα. Αν λοιπόν, εξηγεί η Χέιμαν, είναι εντελώς αθώο (ακόμη και ενδεδειγμένο) να πεις ότι ο Αϊ-Βασίλης υπάρχει, μπορεί αντίθετα να είναι επικίνδυνο να πεις ψέματα για να διαμορφώσεις μια συμπεριφορά. «Το να πεις σ΄ ένα παιδί ότι τα ορνιθοσκαλίσματά του είναι άσχημα θα ήταν άσπλαχνο», εξηγεί η ερευνήτρια, «όμως συχνά οι γονείς λένε ψέματα ελαφρά τη καρδία... Η καλύτερη λύση είναι πάντα η ειλικρίνεια». (via)

Η Μακαριστή Μοναχή Αμφιλοχία Κουφάκη-(Μια προσωπική μαρτυρία για τη ζωή και το έργο της από την Ισιδώρα Παπαδάκη)

Δημοσιεύουμε την ιδιαίτερα συγκινητική μαρτυρία της κας Ισιδώρας Παπαδάκη για μια σημαντική μορφή του γυναικείου μοναχισμού των καιρών,τη μακαριστή Μοναχή Αμφιλοχία (Μαρίκα) Κουφάκη.

Η κα Παπαδάκη είχε την ευλογία να γνωρίσει τη Γερόντισσα εκ του σύνεγγυς και καταθέτει τη μαρτυρία αυτή.όχι μόνο ως ένδειξη βαθείας αγάπης και ευγνωμοσύνης στο πρόσωπο της μακαριστής Γερόντισσας,αλλά και ως μια εκ βαθέων έκκληση-προσευχή προς εκείνη,τον Άγιο Νεκτάριο Αιγίνης και το μακαριστό Γέροντα Αμφιλόχιο Πάτμου να θεραπεύσουν τον πατέρα της,Αριστείδη, που αυτή τη στιγμή δίνει τη μάχη κατά του καρκίνου.Την ευχαριστούμε για την απόφασή της τόσο να γράψει την εμπειρία της,όσο και για την άδεια που μας παρέσχε να τη δημοσιεύσουμε.Ακολουθεί το κείμενό της:

"Yπάρχουν άνθρωποι που βιώνουν την εν Xριστώ ζωή χωρίς λόγια…Χωρίς κυρήγματα…Απλά και μόνο σε διδάσκουν με την σιωπή τους και με το παράδειγμα τους.

Ένας τέτοιος άνθρωπος ήταν και «η μανούλα μας», όπως την αποκαλούσαμε όλοι όσοι τη γνωρίσαμε.Η Μοναχή Αμφιλοχία (κατά κόσμον Μαρίκα) Κουφάκη.

Η Μανούλα μας αγάπησε τον Χριστό και τους αγίους. Ακολούθησε πιστά τον λόγο του με ταπείνωση στο θέλημά Του. Την λύπη της την έκαμε χαρά , προσφορά και διακονία στον ανθρώπινο πόνο. Πρώτα απ’ όλα συνδέθηκε πνευματικά με τις μεγάλες μορφές τις εποχής της και ιδιαίτερα τον γέροντα της Πάτμου πατέρα Αμφιλόχιο (1889-1970), πνευματικό παιδί του αγίου Νεκταρίου.

Μετά την κοίμηση του Αγίου,ο Γέροντας Αμφιλόχιος της Πάτμου μαζί με τη Μαρίκα Κουφάκη, ενέπνευσαν σε πιστούς των Χανίων την ανέγερσιν Ιερού Ναού επ' ονόματι του Αγίου Νεκταρίου και τη σύσταση ομωνύμου Ευαγούς Ιδρύματος, για την προστασία και αποκατάσταση ορφανών και απόρων κορασίδων.Ο τότε δε Επίσκοπος Χανίων Αγαθάγγελος Ξηρουχάκης (1936-1958) επέδειξε αμέριστο ενδιαφέρον και ευλόγησε την προσπάθεια.

Τον Ιούλιο του 1960 ο Γέροντας Αμφιλόχιος, μετά από θερμή προσευχή έθεσε τον θεμέλιο λίθο, ο Ναός ανοικοδομήθη.Τεμάχιο του χαριτοβρύτου λειψάνου του Αγίου Νεκταρίου ευρίσκεται στο Ναό και έχει καταστεί πηγή θαυμάτων και διαρκής Ευλογία για όλη την Κρήτη,διαδίδοντας την τιμή του αγίου στα τέσσερα σημεία του πλανήτη.

Ο Γέροντας Αμφιλόχιος Μακρής 13 μέρες προ της εκδημίας του στον Κύριο απέστειλε το επιτραχήλιό του στη κ. Κουφάκη με την εξής επιστολή:

"Τέκνον εν Κυρίω Μαρίκα, Σου στελνω δι' ευλογίαν προς το έργον σου το επιτραχήλιον αυτό με πολλάς ευχάς και ευλογίας εις τον αγαπητόν μοι Στέφανον και συνεργάτες σου.

Ο Γέροντάς σας Αμφιλόχιος Μακρής Ιερομόναχος

Εν Πάτμω τη 3 Απριλίου 1970"

Οτι ποθούσε ο αγιος Νεκτάριος να πραγματοποιήσει,το έκανε εκείνη....Ίδρυσε ιδρύματα,όπου έδινε καταφύγιο σε ορφανά κ εγκαταλελειμένα παιδιά.Τα μεγάλωνε,τα μόρφωνε,τα σπούδαζε,τα πάντρευε,και όλα αυτά με πολύ πολύ αγάπη.Αφιέρωσε όλη της την ζωή στον άγιο Νεκτάριο,στα «παιδιά της»,και στο να φέρνει ψυχές κοντά στον Χριστό.Ήταν ο καλύτερος άνθρωπος που έχω γνωρίσει.Βοήθησε χιλιάδες αρρώστους με την προσευχή της,γιατί η προσευχή της είχε μεγάλη παρρησία τον θεό και στον άγιο Νεκτάριο.Πολλούς επίσης παραστρατημένους έφερε στον σωστό δρόμο,χιλιάδες ψυχές έσωσε..

..Έτσι έσωσε και τη δικιά μου ψυχή..

Γι αυτό κι εγώ,με αυτά τα λιγοστά λόγια,θα ήθελα να της πώ ενα μεγάλο ευχαριστώ.Ένα ευχαριστώ για την χαμένη ζωή που μου έδωσε πίσω..Ένα ευχαριστώ για τα ατέλειωτα βραδια που με παρηγορούσε,για τις πολύτιμες συμβουλές που μου έδινε και που μου έλεγε να τις κρατάω σαν ευαγγέλιο,για το δικαίωμα που μου έδωσε να μπορώ να ξανακάνω όνειρα…Χωρίς εκείνει δεν θα ζούσα τώρα..Λίγο πριν φύγεις απο την ζωή, μου υποσχέθηκες ότι αν βρείς παρρησία εκεί που θα πάς θα προσεύχεσαι πάντα για μένα..ξέρω ότι είσαι δίπλα στους αγαπημένους σου Αγιο Νεκτάριο και Γέροντα Αμφιλόχιο Πάτμου που τόσο πολύ αγάπησες και που υπηρέτησες.

Γι αυτό σε ικετεύω,πες τους να κάνουν καλά τον άρρωστο μπαμπά μου.

Βοηθησέ τον,όπως βοήθησες κ έμένα.Μανούλα σ’ αγαπάω..Μου λύπεις πολύ..Μεγάλο το κενό που άφησες στην ψυχη μου..Μεγάλη η απουσία σου απο την ζωη μου…Λίγο πριν φύγεις απο αυτήν την ζωή,ήρθε ο γέροντας Αμφιλόχιος της νέας Ζηλλανδίας και σε έκειρε μοναχή δίνοντάς σου το όνομα Αμφιλοχία.

Έτσι καθαρή πέταξε η ψυχή σου για να συναντήσει τον Χριστό μας…

Την ευχή σου να έχουμε όλοι μας..Αιωνία σου η μνήμη."

(via)

The Influence of Elder Gervasios Paraskevopoulos on the City of Patras: A Testimony

...Παρακάτω σας παρουσιάζουμε μια μαρτυρία γραμμένη στα αγγλικά ενός ομογενούς που γνώρισε για τον π.Γερβάσιο μέσα από τις εμπειρείες της γιαγιάς του, την οποία δημοσίευσε στην προσωπική του ιστοσελίδα.

I came to hear of Elder Gervasios when I was a teenager visiting my grandmother who lived in Patras, Greece. It was the early 1990's and the influence of this saintly clergyman was still very strong in Patras even though he reposed in 1964.

There was a missionary spirit in the city inspired by Elder Gervasios and everywhere you went he had left his mark in one way or another. Patras was one of the few cities at the time that had a 24-hour ecclesiastical radio station and also had ecclesiastical TV broadcasts as well that have now expanded onto the internet. Many clergyman were inspired by the Elder, and Patras was noted as having some of the youngest and most devoted and zealous clergymen in all of Greece. With its many catechetical schools founded by the Elder as well as a seminary, there were estimates that Patras had somewhere in the vicinity of 3,000 theologians.My father heard Elder Gervasios teach as a young boy when my grandmother would take him every Sunday to one of his catechetical schools. My father is not a very religious man and enjoys a good joke about the church here and there (as many Greeks tend to do), but he is a believer and through my influence as well as my brother-in-law who is a priest he does have a deep respect and hidden piety within him. This especially comes out when you ask him about Elder Gervasios. He was young when he first saw him and cannot remember a word he said, but he always tells me how the image of Elder Gervasios is still very vivid in his mind.

For my father, the image of Elder Gervasios is the standard image every priest should have because he radiated tremendous respect and holiness. My father has even pointed out that one reason he does not go to church is because the priests of America, who for the most part do not wear a rason and even shave their beards, do not inspire him like that image embedded in his mind decades ago of Elder Gervasios.My grandmother also held high regards for Elder Gervasios. She never spoke many details about him as I did not know too much about him to ask before she passed away, but when I did ask her eyes would open and she would do a circular motion with her hand many Greeks do to express a certain wonderment. For her, he was untouchable when it came to holiness and no one in Patras since his repose had ever done as much good for the city. In her eyes, Elder Gervasios was the ideal clergyman.During my visits to Patras my grandmother would take me to places associated with Elder Gervasios.

I gave one example here. Another time, since I had never been to confession, my grandmother took me to a priest who was fairly young and probably the most noteworthy confessor in the city at the time who served at the beautiful Church of Saint Nektarios. This priest was also influenced by the Elder and many at the time viewed him as "another Gervasios". There were always expectations of the people of Patras to have another Gervasios serve in their midst.A few times we attended services at one of the more well known convents of Patras known as the Convent of the Prophet Elias. It is a beautiful monastery half way up a mountain leading to another men's monastery known locally as the Gerokomeiou. I remember one day in particular when we attended the Great Vespers while the Metropolitan of Patras Nikodemos was serving. This was the same Metropolitan who as a young boy attended the now legendery services officiated by St. Nicholas Planas, and besides writing a book on his life story was also the main proponent for getting him canonized officially by the Church of Greece. Sort of like the impression my father had with Elder Gervasios, I remember when Metropolitan Nikodemos ended the service he looked straight at me and signaled for me to be the first to come and venerate his Cross upon the dismissal of the crowd.

Saint Nektarios surrounded by some of his students at Rizarios School in Athens, among whom Elder Gervasios was one of his favorite pupils.
Inside the church of the Convent was a relic of a miracle associated with Elder Gervasios. Here is an account of what took place:"During the days of Meatfare, Father [Gervasios] used to take the catechetical school children and they would go up to the Hermitage, which is now the Convent of the Prophet Elias. On February 17, 1929, Father and his spiritual children devoted themselves to planting a few trees in the area near the aforementioned Hermitage. Father himself with a few of the children also planted a pine tree after reading a special prayer. From that time 31 years went by. In August of 1960, this pine tree was cut down together with other trees to serve as firewood at the children's camp of Sychainon. The woodcutter was amazed when he noticed that at the root of the tree a beautiful Cross had miraculously been formed with different colors. He immediately reported this to the Metropolitan of the time, Constantine (Platis), who hastened to the scene of the occurrence bringing a few chemists to confirm this phenomenon.

The chemists used a few liquids to eradicate the Cross from the tree, but not only did they not achieve this, but the Cross became more and more distinctive. By means of the microscope they confirmed, as it is said, that at its four ends icons of the Nativity, the Baptism, the Crucifixion and the Resurrection were miraculously inscribed. After all these certifications they confessed that it was a supernatural phenomenon. The Metropolitan of Patras, convinced now that it was a miracle, gathered the people at the Church of Saint Paraskevi, Sychainon, where the children's camps were, and after he finished Vespers and a supplication of thanksgiving he addressed the people and made known to them the facts of the miracle. Father Gervasios, who was there, took the microphone and said, crying and thanking God: 'My brethren, this miracle did not happen for my sake, because I am a sinner. It happened for the sake of the good and sinless children, who also planted this tree.' What a height of humility!

When the people heard the Elder himself confirming the miracle, they shed tears as they glorified God, who knows how 'to glorify those who glorify Him'. Such Crosses exist today in the Monastery of Gerokomeiou, at the Metropolis of Patras, at the Convent of Prophet Elias and at Saint Paraskevi, Sychainon."I venerated the miraculous Cross, which bore jewels and metals to indicate its many miracles as well as other relics of Saints. I also went out back where there is a shrine in the wooded area where the Elder planted the trees together with the children. When people visit they recall Elder Gervasios and tell stories of their own experiences with the Elder.

" 12η Ζωντανή Διαδικτυακή Εκπομπή "

" Συντονείστε τους Διαδικτυακούς σας δέκτες στο www.anaplastiki.gr,την Παρασκευή 2 Οκτωβρίου 2009 και ώρα 22:00 μ.μ. για να ακούσετε και να συμμετάσχετε στην 12η ζωντανή διαδικτυακή εκπομπή της Αναπλαστικής Σχολής Πατρών " .

Θέμα της Εκπομπής:

" Το καλύτερο δώρο: Να έχεις τον Θεό παραμυθία και ανθρώπους να σε σκέφτονται και να σε αγαπούν..."

Παρουσίαση Εκπομπής:
Θεόδωρος Ι. Ανδρουτσόπουλος

" Υπομονή: Τι όμορφη Αρετή... "

Ρώτησε ένας ιερέας γέροντα ασθενή Μοναχό.- Πως είστε στην υγειά σας πάτερ;- Ε, καλά. Τώρα μου παρουσιάστηκαν και άλλες παθήσεις. Όλα όμως χρειάζονται. Πως θα πάω Εκεί πάνω, παπά μου με άδεια χέρια;

« Κύριε μου, γιατί να υποφέρω τόσο πολύ;» παραπονιόταν κάποτε ο ασθενής ενάρετος γέρων Αρτέμιος ο Γρηγοριάτης. Τότε είδε τον Δεσπότη Χριστό, ο οποίος του έδειξε τα χέρια του και την πλευρά του και του έλεγε.- Κοίταξε πόσο υπομονή έκανα. Εσύ για την αγάπη μου δεν υπομένεις;

" Έναρξη Νεανικών Συναντήσεων "

Έλα και Εσύ να κάνουμε μαζί πραγματικότητα τον οραματισμό του π.Γερβασίου το "ίνα πάντες εν ώσιν".

Ζήσε και Εσύ την προσωπική σου συνάντηση με Αυτόν που θυσιάστηκε για σένα...

Το πρόγραμμα των συναντήσεων έχει ως εξής:

1) Σάββατο 7:00μμ: Φοιτητές-Επιστήμονες

2) Κυριακή 11:00πμ: Κορίτσια Δημοτικού-Γυμνασίου-Λυκείου

3) Κυριακή 5:00μμ: Αγόρια Δημοτικού-Γυμνασίου-Λυκείου

Λειτουργεί και.....Εντευκτήριο!!!( πλούσιο σε παιχνίδια, πινκ-πονκ και πολλά άλλα… και προπάντων καλή παρέα!)

" Εάν αγαπάτε με, τας εντολάς τας εμάς τηρήσατε..."

Οι εντολές όμως , πέρα από το γεγονός ότι μας ταπεινώνουν, λειτουργούν και ως οδοδείκτες στην πορεία μας. Βλέπει κανείς πολλές φορές στους ορεινούς δρόμους να υπάρχουν στα δεξιά και αριστερά της ασφάλτου, πάσσαλοι με φθορίζουσα ύλη πάνω τους, ώστε να δείχνουν το δρόμο, όταν αυτός καλύπτεται από τα χιόνια. Το ίδιο κάνουν και οι εντολές ∙ μας δείχνουν πού πορευόμαστε. Γι’ αυτό είναι πολύ σημαντικό να αναζητήσει κανείς, με τη συμπαράσταση του πνευματικού του, να προσδιορίσει τις εντολές για τις οποίες πρέπει να αγωνιστεί στη ζωή του. Με αυτόν τον τρόπο μαθητεύει συνεχώς στο συγκεκριμένο αγώνα του. Δεν δικαιολογεί εύκολα τον εαυτό του όταν δεν τα καταφέρνει, δεν αδιαφορεί .

Στέκεται με τιμιότητα απέναντι στην αλήθεια. Δεν ψεύδεται, ούτε ξεγελά τον εαυτό του, αλλά κοιτάζει ποιες από αυτές τις εντολές θα εφαρμόσει και σε ποιό βαθμό. Έτσι, διακρίνει το δρόμο και την πορεία του, και στη συνέχεια ζητάει με την προσευχή του την ενέργεια του θεού και την ευλογία Του∙ ώστε, αν κάποια από τις εντολές μπορεί να μεταμορφωθεί σε εμπειρία προσωπική, αυτό να γίνει μόνο με τη χάρι του Θεού. Στην πνευματική ζωή, οι αρετές δεν αποτελούν κατάκτηση ή επίτευγμα, αλλά δώρο Θεού και καρπό του Αγίου Πνεύματος. Σε μας ανήκει η συναίνεση και η εμπιστοσύνη στη χάρι Του.

(via)

" ΠΡΟΣΕΥΧΗ ΣΤΗΝ ΠΑΝΑΓΙΑ..."

Ω, Παναγιά μου, Δέσποινα, γλυκύτατη Παρθένα εις τον αγώνα της ζωής, βοήθα με και εμένα.

Βοήθησε με Παναγιά, γλυκιά μου Παναγιά, γιατί η ζωή είναι θάλασσα, μεγάλη τρικυμία... Και ναυαγός ευρίσκομαι μέσα στη βιοπάλη, στη χάρη σου στηρίζομαι, Παρθένα τη μεγάλη.

Και σαν μητέρα ευσπλαχνική, ελπίζω να μας σώσεις, και από ορατούς και αόρατους εχθρούς να μας γλιτώσεις.

Στη σκέπη των πτερύγων σου σκέπασε Παναγιά μου, όλου του κόσμου τα παιδιά και ύστερα τα δικά μου.

Και Φώτισέ τα, Παναγιά, Χριστό να ακολούθησουν και στον αγώνα της ζωης με πίστη να βαδίσουν.

Την πίστη, την πραότητα, μην την αμελήσουν, καθώς και την εγκράτεια μην την καταπατήσουν.

Ναι, Παναγιά μου, Δέσποινα, λυπήσου και ευσπλαχνίσου και άφεση αμαρτιών ζήτησε από το παιδί σου.

Να συγχωρήσει πταίσματα και τα αμαρτήματά μας, να οδηγήσει στο καλό και εμάς και τα παιδιά μας.

Καλό Xειμώνα !!!

" Η Αγάπη προς τον Χριστό "

Εκείνο το οποίο έλεγε, ήταν νʼ αγαπήσουμε όσο μπορούμε περισσότερο το Χριστό. « Όποιος αγαπά το Χριστό, αυτός αποφεύγει την αμαρτία». Τόνιζε πάρα πολύ την αγάπη προς το Θεό.

Και δικαίως. Διότι, όπως γνωρίζετε, μπορεί κάποιος να ζει με προσοχή και με αρετή, προκειμένου να φύγει την κόλαση. Αυτή είναι η πρώτη κατηγορία των ανθρώπων. Στην δεύτερη κατηγορία είναι οι άνθρωποι που προσπαθούν να μην αμαρτάνουν, προκειμένου να πάρουν μισθό από το Θεό, να κερδίσουν τον παράδεισο. Η Τρίτη και υψηλότερη κατηγορία είναι αυτή, που δίδασκε Γέρων Πορφύριος: να ζει ο άνθρωπος με αρετή, επειδή αγαπά το Θεό κι επειδή δεν θέλει να λυπήσει τον Κύριο, ο οποίος «πρώτος ημάς ηγάπησε».

Αυτή η αγάπη δημιουργεί μια παραδείσια κατάσταση στην ψυχή και είναι αρχή του παραδείσου.

Ανθολόγιο Συμβουλών
Γέροντος Πορφυρίου Ιερομονάχου

"Συνέντευξη από τον Θεό...."

Τις Προάλλες ο δρόμος μου με έφερε σε έναν φίλο, ο οποίος διατηρεί κατάστημα & μέσα στην κουβέντα μας, μου είπε να διαβάσω ένα κείμενο το οποίο ήταν κολλημένο στον τοίχο. Το κείμενο αυτό είναι αλήθεια ότι με εξέπληξε & σας το μεταφέρω για να μοιραστείτε μαζί μου τα συναισθήματα που αποκόμισα. Ευχαριστώ το φίλο μου Αθανάσιο που μοιράστ- ηκε μαζί μου αυτήν την εμπειρία.......

Είδα ένα όνειρο, ότι πήρα συνέντευξη από το Θεό. -Θες λοιπόν, να σου δώσω συνέντευξη; Ρώτησε ο Θεός. - Αν σας περισσεύει χρόνος.... απάντησα. Ο Θεός Χαμογέλασε: Έχω μια ημέρα & μια αιωνιότητα. Τι ερωτήσεις σκέφτεσαι να μου κάνεις; -Τι είναι αυτό που σας εκπλήσσει περισσότερο στους ανθρώπους ; Και ο Θεός απάντησε χαμογελώντας: Οτι ζουν σαν να μην πρόκειται να πεθάνουν ποτέ & πεθαίνουν σαν να μην έζησαν καθόλου! Ότι χάνουν την υγεία τους προσπαθώντας να βγάλουν λεφτά & ύστερα χάνουν τα λεφτά για να ξαναβρούν την υγεία τους! Ότι βιάζονται να αποβάλουν την παιδικότητά τους, θέλουν να μεγαλώσουν γρήγορα & ύστερα παρα- καλούν να ξαναγίνουν παιδιά! Ότι με το να αγχώνονται για το μέλλον τους λησμονούν το παρόν τους κι έτσι δεν ζουν ούτε το μέλλον ούτε το παρόν! Ο Θεός πήρε το χέρι μου στο δικό του, μείναμε για λίγο σιωπηλοί & μετά ρώτησα:

Σαν γονιός, ποιά τα μαθήματα ζωής που θα θέλατε να μάθουν τα παιδιά σας ; Να μάθουν ότι δεν μπορούν να αναγκάσουν τους άλλους να τους αγαπήσουν!!! Αυτό που μπορούν να κάνουν, είναι να γίνουν άξιοι να Αγαπηθούν !!! Να μάθουν ότι δεν μετράνε περισσότερο τα πράγματα που έχουμε στη ζωή μας, αλλά οι Άνθρωποι που έχουμε στη Ζωή μας !!! Να μάθουν ότι δεν ωφελεί να συγκρίνουμε τους εαυτούς μας με τους άλλους! Να μάθουν ότι πλούσιος δεν είναι αυτός που έχει τα περισσότερα, αλλά αυτός που χρειάζε- ται τα λιγότερα !!! Να μάθουν ότι μέσα σε ελάχιστες στιγμές μπορείς να ανοίξης στον άλλον πληγές, που χρειάζονται χρόνια πολλά να τις γιατρέψεις!!! Να μάθουν τη συγχώρηση, συγχωρώντας !!!

Να μάθουν πως υπάρχουν άνθρωποι που τους Αγαπούν πραγματικά, που όμως δεν ξέρουν πως να δείξουν ή να εκφράσουν τα αισθήματά τους! Να μάθουν ότι τα χρήματα μπορούν να αγορά- σουν τα πάντα εκτός από την ΕΥΤΥΧΙΑ ! Να μάθουν ότι δύο άνθρωποι μπορεί να κοιτούν το ίδιο πράγμα & να βλέπουν δύο διαφορετικά πράγματα! Να μάθουν ότι δεν φτάνει πάντα να σε συγχωρούν οι άλλοι, πρέπει να μπορείς να συγχωρείς κι ο ίδιος τον εαυτό σου!!! Και να μάθουν ότι για τα Παιδιά μου, θα είμαι Πάντα ΕΔΩ !!!!!

" Εκκλησιαστικό Οικοτροφείο στην Αναπλαστική Σχολή Πατρών..."

Με χαρά σας ανακοινώνουμε πως από τη φετινή νέα σχολική χρονιά 2009-2010 στην Αναπλαστική Σχολή Πατρών θα λειτουργήσει Οικοτροφείο για φοιτητές- ιεροσπουδαστές που σπουδάζουν στην πόλη μας...

Ζητείστε πληροφορίες στο τηλ: 6974727830

Η χριστιανική συζυγία: Συμβουλές προς τον σύζυγο (Αγ. Ιωάννης Χρυσόστομος)

Ας θεωρούμε, λοιπόν, ότι ο άνδρας είναι το κεφά­λι και η γυναίκα το σώμα, όπως αποδεικνύει και τούτος ο αποστολικός συλλογισμός: «Ο άνδρας είναι η κεφαλή (δηλ. ο αρχηγός) της γυναίκας, όπως και ο Χριστός της Εκκλησίας. Ο Χριστός είναι και ο σω­τήρας του σώματός Του, της Εκκλησίας. Όπως όμως η Εκκλησία υποτάσσεται στο Χριστό, έτσι και οι γυναίκες πρέπει σε όλα να υποτάσσονται στους άνδρες τους» (Εφ. 5:23-24).Εσύ, ο άνδρας, ακούς τον Παύλο, που συμβουλεύ­ει τη γυναίκα να υποτάσσεται σ' εσένα, και τον επαι­νείς και τον θαυμάζεις. Ακου, όμως, τι λέει παρακά­τω. Ακου τι ζητάει από σένα: «Οι άνδρες ν' αγαπάτε τις γυναίκες σας, όπως ο Χριστός αγάπησε την Εκ­κλησία και πρόσφερε τη ζωή Του γι' αυτήν» (Εφ. 5:25). Είδες προηγουμένως υπερβολή υποταγής; Δες τώρα υπερβολή αγάπης. Θέλεις να υπακούει σ' εσένα η γυναίκα σου, όπως η Εκκλησία υπακούει στο Χρι­στό; Φρόντιζε κι εσύ γι' αυτήν, όπως ο Χριστός για την Εκκλησία. Κι αν χρειαστεί τη ζωή σου να θυσιά­σεις γι' αυτήν, κομμάτια να γίνεις χίλιες φορές, τα πά­ντα να υπομείνεις και να πάθεις, μην αρνηθείς να το κάνεις.Γιατί ούτε κι έτσι θα έχεις κάνει κάτι ισάξιο μ' εκείνο που έκανε ο Χριστός για την Εκκλησία, αφού εσύ θα έχεις πάθει γι' αυτήν με την οποία είσαι ενω­μένος, ενώ ο Κύριος έπαθε γι' αυτήν που Τον απο­στρεφόταν και Τον περιφρονούσε. Καθώς, λοιπόν, ο Χριστός όχι με απειλές, όχι με βρισιές, όχι με φοβέ­ρες, αλλά με πολλή αγάπη και στοργή, με φροντίδα και θυσία κατόρθωσε να εμπνεύσει την ευπείθεια σ' εκείνην που τόσο Τον είχε λυπήσει, έτσι να κάνεις κι εσύ, έτσι να φέρεσαι στη γυναίκα σου. Αν δεν σε προ­σέχει, αν σε αντιμετωπίζει με υπερηφάνεια, αν σου δείχνει περιφρόνηση, θα μπορέσεις να τη συμμορφώ­σεις με την πολλή φροντίδα σου, με την αγάπη και την καλοσύνη σου, όχι με την οργή και το φοβέρισμα. Μόνο έναν υπηρέτη μπορείς να συνετίσεις έτσι, ή μάλλον ούτε κι αυτόν, γιατί γρήγορα θα οργιστεί και θα φύγει από τη δούλεψή σου.

Στη σύντροφο της ζωής σου, στη μάνα των παιδιών σου, στη βάση κάθε χαράς μέσα στην οικογένειά σου, δεν πρέπει με αγριάδα και απειλές να επιβάλλεσαι, αλλά με την αγά­πη και τον καλό τρόπο.Τί συζυγική ζωή είναι αυτή, όταν η γυναίκα τρέμει τον άνδρα της; Και ποιά οικογενειακή θαλπωρή θα απολαύσει ο άνδρας, όταν ζει μαζί μέ γυναίκα που τη μεταχειρίζεται σαν δούλα; Κι αν πάθεις κάτι για χάρη της, μην της το χτυπήσεις. Ούτε ο Χριστός έκανε κά­τι τέτοιο. «Και τη ζωή του», λέει, «πρόσφερε γι' αυτήν, θέλοντας έτσι να την καθαρίσει και να την αγιάσει» (Εφ. 5:25-26). Επομένως ήταν ακάθαρτη, είχε ελατ­τώματα, ήταν άσχημη και ποταπή.……Γι’ αυτό μη ζητάς από τη γυναίκα αυτά που δεν είναι δικά της. Βλέπεις, ότι όλα από τον Κύ­ριο τα πήρε η Εκκλησία. Απ’ αυτόν έγινε ένδοξη και λαμπρή. Μη νιώσεις αποστροφή για τη γυναίκα, επει­δή έτυχε να μην είναι όμορφη. Ακουσε τι λέει η Γρα­φή: «Η μέλισσα είναι τόσο μικρή ανάμεσα στα φτε­ρωτά, μα ο καρπός των κόπων της είναι τόσο γλυκός!» (Σοφ. Σειρ. 11:3). Θεού πλάσμα είναι η γυναίκα. Με την αποστροφή σου δεν προσβάλλεις εκείνην, αλλά το Δημιουργό της. Τί δικό της έχει; Ο Κύριος δεν της τα έδωσε όλα; Μα και την όμορφη γυναίκα μην την παινέψεις, μην τη θαυμάσεις. Ο θαυμασμός της μιας και η περιφρόνηση της άλλης δείχνουν άνθρωπο ακό­λαστο. Την ομορφιά της ψυχής να ζητάς και το Νυμφίο της Εκκλησίας να μιμείσαι. Η σωματική ομορ­φιά, πέρα από το ότι είναι γεμάτη αλαζονεία, προκα­λεί ζήλεια, πολλές φορές μάλιστα και αβάσιμες υπο­ψίες. Δεν χαρίζει, όμως, ηδονή; Για λίγο, ναι· για ένα μήνα ή δύο, ή το πολύ για ένα χρόνο· υστέρα, όχι πια. Γιατί, λόγω της συνήθειας, δεν σου κάνει πια αίσθηση η ομορφιά, η οποία όμως διατηρεί την αλαζονεία της. Κάτι τέτοιο δεν συμβαίνει στην περίπτωση μιας γυ­ναίκας που δεν έχει εξωτερική ομορφιά, έχει όμως εσωτερική. Εκεί είναι φυσικό η ηδονή και η αγάπη του συζύγου να παραμένουν απ’ την αρχή ως το τέλος αμείωτες, γιατί προέρχονται από ομορφιά ψυχής και όχι σώματος.Υπάρχει τίποτα ωραιότερο από τ' αστέρια τ' ουρα­νού; Σώμα τόσο λευκό δεν μπορείς να μου βρεις. Μά­τια τόσο λαμπερά δεν μπορείς να μου δείξεις. Όταν δημιούργησε ο Θεός τ' αστέρια, οι άγγελοι τα θαύ­μασαν γεμάτοι έκπληξη. Κι εμείς τώρα τα θαυμάζου­με, όχι όμως τόσο πολύ, όσο όταν τα πρωτοείδαμε. Αυτό κάνει η συνήθεια. Ελαττώνει την έκπληξη, επο­μένως και το θαυμασμό και την έλξη.

Σκεφτείτε τώρα πόσο περισσότερο ισχύει αυτό στην περίπτωση της γυναίκας. Αν μάλιστα τύχει να τη βρει και κάποια αρρώστια, αμέσως χάθηκαν όλα. Να γιατί από τη γυναίκα πρέπει να ζητάμε καλοσύνη, μετριοφροσύνη, ευθύτητα και ειλικρίνεια. Αυτά είναι τα γνωρίσματα της ψυχικής ομορφιάς. Σωματική ομορφιά να μη ζητάμε. Δεν βλέπετε τόσους και τόσους, που πήραν ωραίες γυναίκες, πως κατέστρεψαν τη ζωή τους αξιο­θρήνητα; Και δεν βλέπετε άλλους, που, χωρίς να έχουν ωραίες γυναίκες, έζησαν πολύ ευτυχισμένα;Ούτε, όμως, και για πλούσια γυναίκα να ψάχνουμε. Κανένας ας μην περιμένει να γίνει πλούσιος με το γά­μο. Αισχρός και αξιοκαταφρόνητος είναι ένας τέτοιος πλουτισμός. Επιπλέον, όπως λέει ο απόστολος, «όσοι θέλουν να πλουτίσουν, πέφτουν σε πειρασμό, σε πα­γίδα του διαβόλου και σε πολλές επιθυμίες ανόητες και βλαβερές, που βυθίζουν τους ανθρώπους στην κα­ταστροφή και στο χαμό» (Α' Τιμ. 6:9).Από τη γυναίκα, λοιπόν, μη ζητάς λεφτά, αλλά αρετές. Είναι δυνατό ν' αδιαφορείς για τα σπουδαι­ότερα και να φροντίζεις για τα ασήμαντα; Δυστυχώς, όμως, σε όλα αυτό κάνουμε.

Αν αποκτήσουμε παιδί, νοιαζόμαστε όχι για το πως θα γίνει καλός άνθρω­πος, αλλά για το πως θα του εξασφαλίσουμε πλούτη· όχι για το πως θ' αποκτήσει καλούς τρόπους, αλλά για το πως θα έχει πολλούς πόρους. Στο επάγγελμά μας, πάλι, δεν κοιτάμε πως θα το ασκήσουμε τίμια, αλλά πως θα μας φέρει μεγάλα κέρδη. Όλα, λοιπόν, γίνονται για τα λεφτά. Μας έχει κυριέψει ο έρωτας του χρήματος, γι' αυτό οδηγούμαστε στην καταστρο­φή.«Έτσι», συνεχίζει ο απόστολος, «και οι άνδρες οφείλουν ν' αγαπούν τις γυναίκες τους, όπως αγα­πούν τω ίδιο τους το σώμα. Όποιος αγαπάει τη γυ­ναίκα του, αγαπάει τον εαυτό του. Κανείς ποτέ δεν μίσησε το ίδιο του το σώμα, αλλ' αντίθετα το τρέφει και το φροντίζει· έτσι κάνει και ο Κύριος για την Εκκλησία, γιατί όλοι είμαστε μέλη του σώματός Του από τη σάρκα Του και τα οστά Του» (Εφ. 5:28-30). ………Όση, λοιπόν, αγάπη έχεις στον εαυτό σου, τόση αγά­πη θέλει ο Θεός να έχεις και στη γυναίκα σου. Δεν βλέπεις ότι και στο σώμα μας πολλές ατέλειες ή ελλεί­ψεις έχουμε; Ο ένας έχει τα πόδια στραβά, ο άλλος τα χέρια παράλυτα, ο τρίτος κάποιο άλλο μέλος άρρω­στο κ.ο.κ. Και όμως, δεν το κακομεταχειρίζεται ούτε το κόβει· απεναντίας μάλιστα, το φροντίζει και το πε­ριποιείται περισσότερο απ’ όσο τα υγιή μέλη του, και ο λόγος είναι ευνόητος.Όσο αγαπάς, λοιπόν, τον εαυτό σου, τόσο ν' αγα­πάς και τη γυναίκα σου. Όχι μόνο γιατί ο άνδρας και η γυναίκα έχουν την ίδια φύση, αλλά και για μιαν άλλη σπουδαιότερη αιτία: Γιατί δεν είναι πια δύο ξεχωριστά σώματα, αλλά ένα. ……Αλλά και η γυναίκα δεν πρέπει να περιφρονεί τον άνδρα της για οποιονδήποτε λόγο, προπαντός αν εί­ναι φτωχός. Να μη βαρυγγωμάει και να μην τον βρί­ζει, λέγοντας λ.χ.: "Ανανδρε και δειλέ, τεμπέλη και ακαμάτη, ανάμελε και υπναρά! Ο τάδε, αν και κατα­γόταν από φτωχή οικογένεια, με πολλούς κόπους και κινδύνους έκανε μεγάλη περιουσία. Και να, η γυναί­κα του φοράει πανάκριβα ρούχα, κυκλοφορεί με αμά­ξι, έχει τόσους υπηρέτες, ενώ εγώ πήρα εσένα, που είσαι ζαρωμένος από τη φτώχεια και ζεις άσκοπα!".

Δεν πρέπει η γυναίκα να λέει στον άνδρα της τέτοια λόγια. Το σώμα δεν εναντιώνεται στο κεφάλι, αλλά το υπακούει. Πώς, όμως, θα υποφέρει τη φτώχεια; Από που θα βρει παρηγοριά; Ας σκεφτεί τις φτωχότερες γυναίκες. Ας συλλογιστεί πόσες κοπέλες από καλές οικογένειες όχι μόνο τίποτα δεν πήραν από τους άνδρες τους, αλλά και ξόδεψαν τη δική τους περιου­σία γι' αυτούς. Ας αναλογιστεί τους κινδύνους από έναν τέτοιο πλούτο, και θα προτιμήσει τότε τη φτωχι­κή αλλά ήσυχη ζωή. Γενικά, αν αγαπάει τον άνδρα της, δεν θα ξεστομίσει ποτέ παράπονο ή προσβλητικό λόγο γι' αυτόν. Θα προτιμήσει να τον έχει κοντά της χωρίς πλούτη, παρά να είναι πλούσιος, και αυτή να ζει μέσα στην ανασφάλεια και τις ανησυχίες, που συνε­πάγονται οι επιχειρηματικές δραστηριότητες.Ούτε και ο άνδρας, όμως, ακούγοντας τα παράπο­να ή τις επικρίσεις της γυναίκας του, πρέπει να τη βρίζει ή να τη χτυπάει, επειδή έχει εξουσία πάνω της. Καλύτερα να τη συμβουλεύει και να τη νουθετεί ήρε­μα, χωρίς ποτέ να σηκώνει χέρι εναντίον της. Ας τη διδάσκει την ουράνια φιλοσοφία, τη χριστιανική, που είναι ο αληθινός πλούτος. Ας τη διδάσκει όχι μόνο με τα λόγια αλλά και με τα έργα, πως η φτώχεια δεν είναι καθόλου κακό. Ας τη διδάσκει να περιφρονεί τη δό­ξα και ν' αγαπά την ταπείνωση· και τότε εκείνη ούτε παράπονο θα έχει ούτε χρήματα θα επιθυμεί. Ας τη διδάσκει να μην αγαπάει τα χρυσά κοσμήματα και τα πολυτελή ρούχα και τα πολλά αρώματα, ούτε να θέλει για το σπίτι ακριβά έπιπλα και περιττά στολίδια. Όλα τούτα φανερώνουν ματαιόδοξο φρόνημα και κουφότητα. Και της ίδιας και του σπιτιού στολισμός ας είναι η κοσμιότητα και η σεμνότητα. Και η ίδια και το σπίτι ας μοσχοβολάνε το άρωμα της σωφροσύνης και της αρετής.…

(via)

"... Είμαστε εδώ..."

ΕΙΜΑΣΤΕ ΕΔΩ ΚΑΙ ΠΑΛΙ ΔΥΝΑΤΟΙ!!!

Η ΑΠΟΣΤΑΣΗ ΔΕ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΣΠΑΣΕΙ ΔΕΣΜΟΥΣ ΙΣΧΥΡΗΣ ΚΑΙ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗΣ ΦΙΛΙΑΣ!!!

ΑΛΛΩΣΤΕ ΕΝΑ ΡΗΤΟ ΛΕΕΙ:

Η ΑΠΟΣΤΑΣΗ ΔΙΑΤΗΡΕΙ ΤΗ ΦΙΛΙΑ ΠΑΝΤΟΤΕ ΦΡΕΣΚΙΑ...

ΜΕΙΝΕΤΕ ΜΑΖΙ ΜΑΣ!!!

"ΥΠΟΜΟΝΗ ΘΑ ΠΕΙ...."

Να πονάς, αλλά να μην καταβάλλεσαι.

Να πονάς, αλλά να μην παραφέρεσαι.

Να πονάς, αλλά να μην μεμψιμοιρείς.

Να πονάς, αλλά να μην γκρινιάζεις.

Να πονάς, αλλά να μην γίνεσαι αντικοινωνικός.

Να πονάς, αλλά να μην γίνεσαι πρόβλημα στο περιβάλλον σου.

Να πονάς, αλλά να μένεις ολόθρος.

Να πονάς, αλλά να χαμογελάς.

Να πονάς, αλλά να δοξολογείς.

Να πονάς, αλλά να προσφέρεις.

Να πονάς, αλλά να προσεύχεσαι.

"ΛΟΓΟΣ ΠΕΡΙ ΤΗΣ ΠΕΡΙΕΚΤΙΚΗΣ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΑΡΕΤΩΝ ΠΡΟΣΕΥΧΗΣ"

60. Όταν προσευχόταν ο όσιος Ακάκιος ο Καυσοκαλυβίτης στεκόταν στην
προσευχή ως στύλος ακλόνητος και καθήμενος δεν αισθανόταν καθόλου το
σώμα του, σε κατάσταση ψηλή υπάρχων, πλήρης χάριτος και θείου Φωτός.

61. Στην « Μεταμόρφωση» της ιεράς Σκήτης αγίας Άννας έζησε ο ευλαβέστατος
Μαυροβούνιος ιερομόναχος Μηνάς.
Το ημερονύκτιο έκαμε από 1000 έως 3000 γονυκλισίες και 50 έως 100
κομβοσχοίνια. Από την πολλή προσευχή δεν άδειαζε να μιλήσει. Η προσευχή
για αυτόν ήταν η ένωση του ανθρώπου με τον Θεό, αλλά είχε και πρακτική
ωφέλεια. Τον σκέπασε από την πολυλογία και την κατάκριση.

62. Ένας ασκητής έστελνε τον υποτακτικό του να πουλήσει το εργόχειρο του στις
Καρυές. Εκεί ο υποτακτικός του άκουσε στο Πρωτάτο ωραιότατες ψαλμωδίες,
μουσική κ.λ.π.
Μια μέρα λέει στον γεροντά του:
- Γέροντα έχω ένα λογισμό. Εμείς εδώ πέρα στην έρημο δεν κάνουμε τίποτα.
Να δεις πως εκεί υμνούν τον Θεό. Ψαλμωδίες, πράγματα, χορωδίες. Εμείς
εδώ μόνο κομποσχοίνι, μόνο ΚΥΡΙΕ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΕ…
Τον παίρνει ο Γέροντας τότε μια άλλη μέρα και του λέει.
- Ας, πάμε παιδί μου να δούμε τι κάνουν αυτοί οι πατέρες. Να κάνουμε κι
εμείς το δικό τους τυπικό.
Και όταν πήγαν σκύβει στο αυτί του, μέσα στην εκκλησία και του λέει
ψιθυριστά.
19
- Πράγματι τέκνο, εδώ δοξάζουν τον Θεό.
Δεν πρόλαβε να τελείωση και πιάνει δυνατός σεισμός. Σείστηκαν τα
σύμπαντα.
Τότε αμέσως οι ψάλτες άφησαν τα μουσικά βιβλία και τα «τεριρέμ» και
άρχισαν να τραβούν κομποσχοίνι, φωνάζοντας «ΚΥΡΙΕ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΕ ΥΙΕ
ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΕΛΕΗΣΟΝ ΗΜΑΣ»!!!!
- Γέροντα πάμε να φύγουμε, πάμε στη δουλεία μας, στην ησυχία μας, στο
καλύβι μας. Αυτό που κάνουμε εμείς, είναι ανώτερο από τα ψαλτικά.
Διαπίστωσαν πράγματι, ότι καλύτερη προσευχή είναι η προσευχή με το
κομποσχοίνι.

63. - Σαράντα χρόνια στην έρημο, όλες τις ακολουθίες τις έκαμα με κομποσχοίνι,
-διηγείται ο γέρων Χρυσόστομος ο ερημίτης-. Την Μ. Τεσσαρακοστή
προσπαθούσαμε να έχουμε τον νου μας πάνω στον Εσταυρωμένο. Αλλά πόσο
γρήγορα η προσευχή φεύγει. Βία χρειάζεται.

64. Ο γέρων Δανιήλ στην Νέα Σκήτη έζησε 115 χρόνια. Είχε οξυτάτη όραση. Όταν
έκανε κομποσχοίνι πήγαινε ο διάβολος με την μορφή τσακαλιού και του
τραβούσε το κομποσχοίνι. Εκείνος, όμως συνέχιζε τον αγώνα του.

65. Είπε γέρων.
- Όπως τα καράβια που κινδυνεύουν εκπέμπουν σήμα κινδύνου συνεχώς,
έτσι πρέπει να λέει και ο άνθρωπος συνεχώς την ευχή. Κύριε Ιησού Χριστέ
Ελεησον με.

66. Φημολογείται το ακόλουθο γεγονός. Όταν κάποτε ήλθε στο Όρος ο νεοφανείς
άγιος Νεκτάριος Πενταπόλεως επισκέφτηκε στην σκήτη της αγίας Άννας
σπουδαίο πνευματικό, θεωρητικό και πρακτικό δάσκαλο την νοεράς προσευχης
γέροντα, μετα του οποίου συζητούσαν στην καλύβα του και προσευχήθηκαν
επί τρία ημερονύκτια!!! Αδιαλείπτως.

67. Ο ερημίτης π. Χρυσόστομος μας διηγείται:
- Υπήρχε ένας γεροντάκος, στα καυσοκαλύβια. Είχε αγγελική φωνή. Λέγεται
πως όταν έψαλλε το «Άξιον εστί» άνοιγε τα χέρια του διάπλατα από την
μεγάλη αγαλλίαση της καρδιά του και φημολογείται ότι κουνιόντουσαν τα
καντήλια. Μια φορά κατέβαινα προς την Αγια Άννα και άκουσα να ψέλνει.
Έλεγα, μα τι φωνή είναι αυτή; Άγγελος ψάλει;

" Yπάρχει Θεός;...."

Ένας άθεος καθηγητής της φιλοσοφίας συζητά με έναν φοιτητή του, για την σχέση μεταξύ επιστήμης και πίστης στον Θεό.

Καθηγητής: Λοιπόν, πιστεύεις στον Θεό;

Φοιτητής: Βεβαίως, κύριε.

Καθ.: Είναι καλός ο Θεός;

Φοιτ.: Φυσικά.

Καθ.: Είναι ο Θεός παντοδύναμος;

Φοιτ.: Ναι

Καθ.: Ο αδερφός μου πέθανε από καρκίνο παρότι παρακαλούσε τον Θεό να τον γιατρέψει και προσευχόταν σε Αυτόν. Οι περισσότεροι από εμάς θα προσπαθούσαν να βοηθήσουν αυτούς που έχουν την ανάγκη τους. Πού είναι η καλοσύνη του Θεού λοιπόν;

Φοιτ.: ...

Καθ.: Δεν μπορείς να απαντήσεις, έτσι δεν είναι; Ας ξαναρχίσουμε μικρέ μου. Είναι καλός ο Θεός;

Φοιτ.: Ναι.

Καθ.: Είναι καλός ο διάβολος;

Φοιτ.: Όχι.

Καθ.: Ποιός δημιούργησε τον διάβολο;

Φοιτ.: Ο...Θεός...

Καθ.: Σωστά. Πες μου παιδί μου, υπάρχει κακό σ' αυτόν τον κόσμο;

Φοιτ.: Ναι.

Καθ.: Το κακό βρίσκεται παντού, έτσι δεν είναι; Και ο Θεός έπλασε τα πάντα, σωστά;

Φοιτ.: Ναι.

Καθ.: Αρα λοιπόν ποιος δημιούργησε το κακό;

Φοιτ.: ...

Καθ.: Υπάρχουν αρρώστιες; Ανηθικότητα; Μίσος; Ασχήμια; Όλα αυτά τα τρομερά στοιχεία υπάρχουν σ' αυτόν τον κόσμο, έτσι δεν είναι;

Φοιτ.: Μάλιστα.

Καθ.: Λοιπόν, ποιός τα δημιούργησε;

Φοιτ.: ....

Καθ.: Η επιστήμη λέει ότι χρησιμοποιείς τις 5 αισθήσεις σου για να αναγνωρίζεις το περιβάλλον γύρω σου και να προσαρμόζεσαι σε αυτό. Πες μου παιδί μου, έχεις δει ποτέ τον Θεό;

Φοιτ.: Όχι, κύριε.

Καθ.: Έχεις ποτέ αγγίξει το Θεό; Έχεις ποτέ γευτεί το Θεό, μυρίσει το Θεό σου; Και τέλος πάντων, έχεις ποτέ αντιληφθεί με κάποια από τις αισθήσεις σου το Θεό;

Φοιτ.: ...Όχι, κύριε. Φοβάμαι πως όχι.

Καθ.: Και παρόλα αυτά πιστεύεις ακόμα σε Αυτόν;

Φοιτ.: Ναι.

Καθ.: Σύμφωνα με εμπειρικό, ελεγχόμενο και με δυνατότητα μελέτης των αποτελεσμάτων ενός φαινομένου πρωτόκολλο, η επιστήμη υποστηρίζει ότι ο Θεός σου δεν υπάρχει. Τι έχεις να απαντήσεις σε αυτό, παιδί μου;

Φοιτ.: Τίποτα. Εγώ έχω μόνο την πίστη μου.

Καθ.: Ναι, η πίστη. Και αυτό είναι το πρόβλημα της επιστήμης.

Φοιτ: Καθηγητά, υπάρχει κάτι που το ονομάζουμε θερμότητα;

Καθ.: Ναι.

Φοιτ.: Και υπάρχει κάτι που το ονομάζουμε κρύο;

Καθ.: Ναι.

Φοιτ.: Όχι, κύριε. Δεν υπάρχει. Μπορεί να έχεις μεγάλη θερμότητα, ακόμα περισσότερη θερμότητα, υπερθερμότητα, καύσωνα, λίγη θερμότητα ή καθόλου θερμότητα. Αλλά δεν υπάρχει τίποτα που να ονομάζεται κρύο. Μπορεί να χτυπήσουμε 458 βαθμούς υπό το μηδέν, που σημαίνει καθόλου θερμότητα, αλλά δεν μπορούμε να πάμε πιο κάτω από αυτό. Δεν υπάρχει τίποτα που να ονομάζεται «κρύο». «Κρύο» είναι μόνο μια λέξη, που χρησιμοποιούμε για να περιγράψουμε την απουσία θερμότητας. Δεν μπορούμε να μετρήσουμε το κρύο. Η θερμότητα είναι ενέργεια. Το κρύο δεν είναι το αντίθετο της θερμότητας, κύριε, είναι απλά η απουσία της.

Στην αίθουσα επικρατεί σιγή...

Φοιτ.: Σκεφτείτε το σκοτάδι, καθηγητά. Υπάρχει κάτι που να ονομάζουμε σκοτάδι;

Καθ..: Ναι, τι είναι η νύχτα αν δεν υπάρχει σκοτάδι;

Φοιτ.: Κάνετε και πάλι λάθος, κύριε καθηγητά. Το «σκοτάδι» είναι η απουσία κάποιου άλλου παράγοντα. Μπορεί να έχεις λιγοστό φως, κανονικό φως, λαμπερό φως, εκτυφλωτικό φως... Αλλά, όταν δεν έχεις φως, δεν έχεις τίποτα και αυτό το ονομάζουμε σκοτάδι, έτσι δεν είναι; Στην πραγματικότητα το σκοτάδι απλά δεν υπάρχει. Αν υπήρχε θα μπορούσες να κάνεις το σκοτάδι σκοτεινότερο.

Καθ.: Που θέλεις να καταλήξεις με όλα αυτά, νεαρέ;

Φοιτ.: Κύριε, ότι η φιλοσοφική σας σκέψη είναι ελαττωματική.

Καθ.: Ελαττωματική!; Μήπως μπορείς να μου εξηγήσεις γιατί;

Φοιτ.: Καθηγητά, σκέφτεστε μέσα στα όρια της δυαδικότητας. Υποστηρίζετε ότι υπάρχει η ζωή και μετά υπάρχει και ο θάνατος, ένας καλός Θεός και ένας κακός Θεός. Βλέπετε την έννοια του Θεού σαν κάτι τελικό, κάτι που μπορεί να μετρηθεί. Κύριε, η επιστήμη δεν μπορεί να εξηγήσει ούτε κάτι τόσο απλό όπως την σκέψη. Χρησιμοποιεί την ηλεκτρική και μαγνητική ενέργεια, αλλά δεν έχει δει ποτέ, πόσο μάλλον να καταλάβει απόλυτα αυτήν την ενέργεια. Το να βλέπεις το θάνατο σαν το αντίθετο της ζωής είναι σαν να αγνοείς το γεγονός ότι ο θάνατος δεν μπορεί να υπάρξει αυτόνομος. Ο θάνατος δεν είναι το αντίθετο της ζωής: είναι απλά η απουσία της. Τώρα πείτε μου, καθηγητά διδάσκετε στους φοιτητές σας ότι εξελίχτηκαν από μια μαϊμού;

Καθ.: Εάν αναφέρεσαι στην φυσική εξελικτική πορεία, τότε ναι, και βέβαια.

Φοιτ.: Έχετε ποτέ παρακολουθήσει με τα μάτια σας την εξέλιξη;

Καθ.: ....

Φοιτ.: Εφόσον κανένας δεν παρακολούθησε ποτέ την διαδικασία εξέλιξης επιτόπου και κανένας δεν μπορεί να αποδείξει ότι αυτή η διαδικασία δεν σταματά ποτέ, τότε διδάσκετε την προσωπική σας άποψη επί του θέματος. Τότε μήπως δεν είστε επιστήμονας, αλλά απλά ένας κήρυκας;

Καθ.: ....

Φοιτ.: Υπάρχει κάποιος στην τάξη που να έχει δει τον εγκέφαλο του καθηγητή; Που να έχει ακούσει ή νιώσει ή ακουμπήσει ή μυρίσει τον εγκέφαλο του καθηγητή; Κανένας. άρα σύμφωνα με τους κανόνες του εμπειρικού, ελεγχόμενου και με δυνατότητα προβολής πρωτόκολλου, η επιστήμη ισχυρίζεται ότι δεν έχετε εγκέφαλο, κύριε. Και αφού είναι έτσι τα πράγματα, τότε, με όλο τον σεβασμό, πώς μπορούμε να εμπιστευτούμε αυτά που διδάσκετε, κύριε;

Καθ.: Μου φαίνεται ότι απλά θα πρέπει να στηριχτείς στην πίστη σου, παιδί μου.
Φοιτ.: Αυτό είναι, κύριε... Ο σύνδεσμος μεταξύ του ανθρώπου και του Θεού είναι η ΠΙΣΤΗ. Αυτή είναι που κινεί τα πράγματα και τα κρατάει ζωντανά.



Αυτός ο νεαρός φοιτητής ήταν ο...

ALBERT EINSTEIN...

" Έναρξη Εγγραφών στην Α.Σ.Π. 2009-2010"

Με μεγάλη χαρά σας ανακοινώνουμε πως ξεκίνησαν οι εγγραφές παιδιών για το νηπιαγωγείο της Αναπλαστικής Σχολής Πατρών (Ιωνίας 47).

Μέσα σ' ένα περιβάλλον εκκλησιαστικό και ειδικά διαμορφωμένο για μικρά παιδιά, οι μικροί μας φίλοι γνωρίζουν για τον Χριστό, και ταυτόχρονα ψυχαγωγούνται μαθαίνοντας χρήσιμα πράγματα.

Ζητείστε πληροφορίες στα τηλ: 2610-325244 και 2610-221934 καθώς και στο e-mail: [email protected]

" Διάβασα κάπου και Σκέφθηκα... "

Το μεγαλείο και την αθλιότητα ένα βήμα τα χωρίζει. (Μ. Ναπολέων)

Ο άνθρωπος έχει αρχή και όχι τέλος. Ο θάνατος είναι αρχή και όχι τέλος.

Η ωραιότερη ημέρα: Η σημερινή.

Ο καλύτερος χρόνος: Τώρα.

Η καλύτερη μέθοδος μάχης: Η πειθαρχία.

Η καλύτερη διασκέδαση: Η μελέτη.

Η καλύτερη ασχολία: Η εργασία.

Η ακριβότερη συλλογή: Η συλλογή των καλών πράξεων.

(via)

" Mια Καλή φιλία.. "

BorgesPoema(g)

Ποιοί είναι οι καρποί του αγίου Πνεύματος;

• Πρώτος καρπός είναι μια λέξης γλυκύτατη, πού πάει να εξαφανιστεί από τη γη, λέξης πού εκφράζει την ουσία του χριστιανισμού. είναι ή αγάπη. Αγάπη όχι στα λόγια αλλά στην πράξη.
Πρότυπο αγάπης είναι ό Κύριος ημών Ιησούς Χριστός, ή εσταυρωμένη Αγάπη, αγάπη πού φτάνει μέχρι θυσίας σταυρικής.

• Δεύτερος καρπός του αγίου Πνεύματος, λέει ό απόστολος Παύλος, είναι ή χαρά. Πράγματι, όπου υπάρχει αγάπη ακολουθεί ή χαρά. Ή μοχθηρά ψυχή κάνει και το πρόσωπο σκυθρωπό καί το βλέμμα ν' αποπνέει θλίψη.
Μετά τη χαρά, ως φυσικό αποτέλεσμα, έρχεται ή ειρήνη. Όποιος ζή με το Θεό, αυτός
ειρηνεύει με τον ουράνιο Πατέρα, ειρηνεύει με τον πλησίον, ειρηνεύει προ παντός με τη συνείδηση του• δεν αισθάνεται τύψει Πρώτη λοιπόν Τριάς, αγία τριάς των καρπών αυτών, είναι «αγάπη, χαρά, ειρήνη». Δευτέρα τριάς• «μακροθυμία, χρηστότης, αγαθοσύνη».
• Τι σημαίνει μακροθυμία, Όταν κάποιος σου κάνη κακό, να μην εφαρμόσεις το εβραϊκό δίκαιο «όφθαλμόν αντί οφθαλμού, οδόντα αντί οδόντος» (Εξ. 21,24), αλλά να ανέχεσαι• και να ελπίζεις, ότι κι ό μεγαλύτερος κακούργος μπορεί να μεταβληθεί σε αγαθό άνθρωπο.

• Ό άλλος καρπός είναι ή χρηστότης, δηλαδή ή πλατειά καρδιά, σαν τον ουρανό, πού αγκαλιάζει όλο τον κόσμο ανεξαιρέτως.
• Ό τρίτος καρπός της δευτέρας τριάδος είναι ή αγαθοσύνη, δηλαδή το καλό όχι μόνο θεωρητικώς αλλά και πρακτικώς, όχι μόνο δυνάμει αλλά και ενεργεία στη ζωή μας.

Και τέλος ή τρίτη τριάδα των καρπών.
• Πίστης. Πίστης όχι με τη συνηθισμένη έννοια αλλά με την πρώτη σημασία. Άνθρωπος πίστεως είναι ό άξιος εμπιστοσύνης, ό αξιόπιστος. Αυτός λέει «το ναι ναι» και «το ου ου» (Ματθ.5,37 κ.ά.), το φως φως και το σκότος σκότος (πρλ. Ήσ. 5,20), την ήμερα ήμερα και τη νύχτα. Αυτός είναι σταθερός και ειλικρινής.
• Ωραίος καρπός ακόμα είναι ή πραότης, πού έχει σχέση με την ταπείνωση το ήρεμο και ησύχιο πρόσωπο, πού μοιάζει με γαλήνια θάλασσα.

• Και τελευταίος καρπός είναι ή εγκράτεια, πού την ύμνησαν οι πατέρες της Εκκλησίας, αλλά και αρχαίοι προγονοί μας πού έλεγαν Ή πιο μεγάλη νίκη δεν είναι αυτή πού κατήγαγε ό μέγας Αλέξανδρος• είναι να νικήσουμε τον εαυτό μας, τις κακίες και τα πάθη μας.