“ ‘Ενας απλός παπάς, ενός ταπεινού χωριού…»
Γυρίζω με πολλή συγκίνηση το νου μου στο παρελθόν, και προσπαθώ να ξετυλίξω το νήμα της δικής μου προσωπικής εμπειρίας από την επαφή μου και την πνευματική μου σχέση με τον απλό και ταπεινό παπά του χωριού μου.
Γνώρισα τον μακαριστό πλέον π. Δημήτριο Ρόδη, τον χειμώνα του 1996, σε μια εσχατιά της μητροπόλεως μας, όταν μικρό παιδί τότε, έκανα τα πρώτα βήματά μου στο αναλόγιο του χωριού μου, στο Μοίραλι Αχαϊας. Μια γνωριμία πνευματική, μια σχέση καρδιακή, ένα αγκάλιασμα παράξενο μα και πολύ πατρικό.
Σήμερα 15 χρόνια μετά του οφείλω πολλά. Του χρωστώ την μέχρι τώρα πορεία μου μέσα στην Εκκλησία. Αυτό δεν του το είπα ποτέ. Άφηνα πάντα την καρδιά μου όμως να εκφράσει τα συναισθήματα αγάπης και οφειλετικής ευγνωμοσύνης σ’ έναν ιερέα που δεν με δίδαξε με λόγια αλλά με το απλό και γεμάτο χάρη παράδειγμά του.
« Πρέπει μου έλεγε πάντοτε, να διαβάζουμε όλα τα γράμματα, να τηρούμε την τάξη της Εκκλησίας, να αγαπούμε τον Θεό, να έχουμε ζήλο γι’ Αυτόν.» Και όλα τα παραπάνω τα πίστευε, τα ζούσε, τα ήθελε, τα αγαπούσε πραγματικά. Στο πρόσωπο του π. Δημητρίου, έβλεπες την εφαρμογή της αγάπης, την υλοποίηση της ανεξικακίας, την πλήρη τήρηση του ευαγγελικού χωρίου :
Μη παιδία γίνεσθε ταις φρεσίν, αλλά τη κακία νηπιάζετε»
(Α' Κορ.14,20).
Ελεύθερος από κάθε κοσμική μόρφωση, είχε ανοίξει την απλή καρδιά του στον ουρανό, και ευκαίρως ακαίρως τα χείλη του σιγοψέλιζαν την ευχή του Ιησού. Ο Θεός ιλάσθητι μοι τω αμαρτωλώ έλεγε με τα χείλη του και σου έσχιζε την δική σου καρδιά από συγκίνηση. Κατανοούσες πως δεν προσποιόταν αλλά πως επρόκειτο για ένα γνήσιο λευϊτη του Χριστού, έναν άξιο εργάτη του Ευαγγελίου.
Σήμερα κηδεύουμε έναν από τους καλύτερους ιερείς της Μητροπόλεώς μας, είπε ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης μας κ.κ. ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ, στην εξόδιο ακολουθία. Και τα δάκρυα των ανθρώπων που έτρεχαν στα μάτια τους επιβεβαιώναν χαρακτηριστικά το παραπάνω λόγο του ποιμενάρχου μας.
Και εμείς καταθέτουμε: Σήμερα, έχασε το χωρίο τον ευλαβή παπά του, σήμερα η πρεσβυτέρα του αποχωρίζεται, τον αχώριστο και γεμάτο κατανόηση ιερέα της, σήμερα τα παιδιά του λένε το τελευταίο αντίο στον ξεχωριστό και πρότυπο πατέρα, πατέρα τους, σήμερα η ιερατική οικογένεια γίνεται φτωχότερη γιατί έχασε έναν όχι πλούσιο σε μόρφωση και επιτηδευμένο ιερέα αλλά έναν απλό παπά πλούσιο σε αρετές και εμπειρίες πνευματικές.
ΣΗΜΕΡΑ, όμως, όλοι μας γινόμαστε πλουσιότεροι γιατί αποκτήσαμε στον ουρανό έναν πρεσβευτή, ένα δικό μας άνθρωπο, με παρρησία στον θρόνο του Θεού να πρεσβεύει για εμάς.
π. Δημήτριε, γλυκέ μου και αγαπημένε μου γέροντα, σε ευχαριστώ γι’ ό,τι μου προσέφερες. Σε ευγνωμονώ για ό,τι με δίδαξες και σε παρακαλώ όπως μου υποσχέθηκες, λίγες ημέρες πριν την κοίμησή σου να με μνημονεύεις στο ουράνιο πλέον θυσιαστήριο.
Αιωνία σου η μνήμη!
π. Ιερόθεος Ανδρουτσόπουλος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου