" Test για έξυπνους... "

testiq

"Η Φωτογραφία της... ημέρας!!!"

Ρωσία 1910

"Η Φωτογραφία της... ημέρας!!!"

Ρωσία 1910

"Η Φωτογραφία της... ημέρας"

Γέφυρα Ριου-Αντιρρίου

" Μνημόσυνο Ιπποκράτη... "

Την Κυριακή 31 Οκτωβρίου 2010 στον
Ιερό Ναό Αγ. Βαρβάρας Πατρών
θα τελεσθεί το μνημόσυνο του Ιπποκράτη...

Έναρξις Όρθρου: 7:00 π.μ.

Μας είπαν πως έφυγε. Μας ανακοίνωσαν τον αναμενόμενο πλην όμως απευκταίο θάνατό του. Ράγισαν οι καρδιές μας... Δεν μπορούσαμε να καταλάβουμε. Αργήσαμε να το συνειδητοποιήσουμε. Θέλαμε να ξυπνήσουμε από το όνειρο...

Και όταν το καταφέραμε η σκληρή πραγματικότητα μας επιβεβαιώσε του λόγου το αληθές... Ναι ο δικός μας Ιπποκράτης εκοιμήθη. Τι όμορφα και παρηγορητικά το εκφράζει η Εκκλησία! Εκοιμήθη, πηγαίνοντας τώρα πια να συναντήσει Αυτόν που τόσο αγάπησε και πόθησε!

Εκοιμήθη, οδεύοντας σε μιαν άλλη ζωή, σε μια παραδεισένια κατάσταση, σε μια ουράνια χαρά. Πως να διαγράψουμε από το νου μας, πως να μπορέσουμε να λησμονήσουμε την γεμάτη ζωντάνια παρουσία του στο κατηχητικό μας! Την χαρά που γέμιζε την καρδιά του ερχόμενος να ακούσει τον λόγο του Θεού, στολίζοντας την ζωή του με σταλαγματιές θεϊκής χάριτος. Τον πόθο του και την αγάπη του για την Εκκλησία, την επιθυμία του να παραμείνει αγνός στο σώμα και στην ψυχή! Τι ωραίος Νέος! Πράγματι μας προβλημάτιζε η παρουσία του. Πολλές φορές μας ήλεγχε κιόλας... Και να ήρθε η στιγμή που ο Γλυκύτατος Ιησούς, του έδειξε την Αγάπη του... Μια ασθένεια τον επισκέφθηκε. Ανίατη την ονομάζουν. Δύσκολη στη πορεία της. Πονεμένη στην έκβασή της. Σκεφτήκαμε: Μάλλον ο Θεός τον αγάπησε πολύ και θέλησε να τον πάρει κοντά Του.

Υποθέσαμε πως: Τώρα πια με την ασθένεια αυτή, γέμισε ο παράδεισος όπως έλεγε ο π. Παΐσιος. Παρηγορηθήκαμε στην ιδέα πως: Ένα άνθρωπο χάσαμε από αυτή τη γη. Όμως ο ουρανός κέρδισε έναν Άγγελο. Και εμείς οι δικοί του άνθρωποι αποκτήσαμε έναν πρεσβευτή ενώπιον του Θεού. Αυτό μας έδωσε ελπίδα. Μας έκανε να πιστέψουμε πως η ζωή δεν τελειώνει εδώ.

Ο χωρισμός προσωρινός. Η λύπη δικαιολογήμενη. Η καρδιά όμως μόνο ένα μπορεί να επιβεβαιώση: Ο δικός μας Ιπποκράτης δεν χάθηκε! Ο δικός σας Ιπποκράτης δεν έφυγε! Ζει και περιμένει και αυτός να ακούσει το χαρμόσυνο μήνυμα της Αναστάσεως ότι: Χριστός Ανέστη!! Αιωνία σου μνήμη!!!

Οι φίλοι σου από τις Νεανικές Ομάδες της Αναπλαστικής Σχολής Πατρών

" ΕΝΑΡΕΤΗ ΥΠΟΜΟΝΗ ΕΙΝΑΙ..."

Να πονώ αλλά, να μην καταβάλλομαι

Αν νιώθω φόβο, να προχωράω μπροστά

Να πονώ αλλά, να μην παραφέρομαι

Αν νιώθο άρρωστος, να διπλασιάσω τις δυνάμεις μου

Να πονώ αλλά, να μένω ολόρθος

Αν νιώθω θλιμμένος, να τραγουδάω

Να πονώ αλλά, να χαμογελώ υπομονετικά

Αν νιώθω μελαγχολία, να γελάω

Να πονώ αλλά, να προσφέρω χαρά στην ψυχή μου

Αν νιώθω φτωχός, να σκέφτομαι τα πλούτη της ψυχής

Να πονώ αλλά, να μπορώ να προσεύχομαι

Αν νιώθω πολύ ικανός να κοιτάξω τα άστρα

Να πονώ αλλά, να μη γίνωμαι αντικοινωνικός

Αν νιώθω υπερήφανος, να θυμηθώ στιγμές ντροπής

Να πονώ αλλά, να έχω εφόδιο την καρτερικότητα

Αν νιώθω κατωτερότητα, να φορέσω καινούργια ρούχα

Να πονώ αλλά, τον Θεό να μπορώ να δοξολογώ

Αν νιώθω ότι έχω πλούτη, να θυμηθώ τους Φτωχούς

Να πονώ αλλά, να ελπίζω στην βελτίωση

Αν νιώθο δυστυχία, να προσμένω την Ευτυχία

Είναι στο χέρι μας να μπορούμε να ζούμε με την

αλήθεια, με την Αρετή & με την Εγκράτεια, που είναι

ο τρόπος αρέσει στον Θεό, γιατί κανείς δεν μπορεί

ποτέ να μας εξαναγκάσει να κάνουμε χωρίς την θέλησή

μας όποιο κακό.

Αλλά να είμαστε Κύριοι των συναισθημάτων μας & να

μπορέσουμε να δούμε τον καλό ΠΟΙΜΕΝΑ.


Αμήν !!!!!!

"Η Φωτογραφία της... ημέρας!!!"

Ρωσία 1910

Τo ΟΧΙ μέσα ἀπo τo περιοδικό Time!

Ἔχει ενδιαφέρον ἡ ματιὰ των ξένων για το ΟΧΙ του 1940, και μάλιστα απο την μακρινὴ Ἀμερική. Πως ἡ άγνωστη, μικρή, ασήμαντη για τους ξένους Ἑλλάδα, σε λίγες ἑβδομάδες έγινε ἡ χώρα τῶν ἀρχαίων ηρώων. Οι τίτλοι είναι χαρακτηριστικοί: Ἡ «Χώρα τῶν εἰσβολῶν» δίνει τὴν θέσι της στὰ έπιφωνήματα θαυμασμοῦ: «Ζήτω ἡ Ἑλλάς», «Γιοὶ τῆς Ἑλλάδος», «Παιδιὰ τοῦς Σωκράτους»!!




4-11-1940: Land of Invasion
     Τὸ πρῶτο τεῦχος τοῦ «Time» μετὰ τὴν ἰταλικὴ ἐπίθεσι, μὲ τὸν Βασιλέα Γεώργιο Β' στὸ ἐξώφυλλο. Ἄρθρο ποὺ ξενίζει τὸν σημερινὸ ἀναγνώστη. Τὸ μεγαλύτερο μέρος τοῦ ἄρθρου ἀναλίσκεται σὲ ἀμφιλεγόμενα κουτσομπολιὰ γιὰ τὴν βασιλικὴ αὐλὴ (σὲ ἐπόμενο τεῦχος δημοσιεύεται ἐπιστολὴ διαμαρτυρίας ὁμογενοῦς ἀναγνώστου) καὶ λανθασμένες ἐκτιμήσεις γιὰ τὴν ἐξωτερικὴ πολιτικὴ τῆς Ἑλλάδος καὶ τὸ φρόνημα ἡγεσίας καὶ λαοῦ. Ὁ τίτλος, «χώρα εἰσβολῆς»· οὔτε σκέψις γιὰ ἀπόκρουσι τῆς ἐπιθέσεως.

4-11-1940: Shots at Corizza

11-11-1940: Episode in Epirus
     Φθάνουν οἱ εἰδήσεις γιὰ τὴν σθεναρὴ ἑλληνικὴ ἀντίστασι! Ἐν τούτοις, ἀπίστευτο μοιάζει ἀκόμη γιὰ τὴν παγκόσμια κοινότητα τὸ ὅτι οἱ Ἕλληνες μποροῦν νὰ ἀντέξουν. «Παρὰ τὸ σθένος τῶν γενναίων Ἑλλήνων, οἱ Ἰταλοὶ τὰ καταφέρνουν καλά», καταλήγει τὸ ἄρθρο, καὶ ἕνας ὁμογενής μας στέλνει ἐπιστολὴ διαμαρτυρίας, κατηγορώντας τὸ περιοδικὸ γιὰ ἡττοπάθεια!

18-11-1940: Murk

25-11-1940: First Round: Hellas
     Ὀ ἀχὸς τῆς νίκης τῶν ἑλληνικῶν ὅπλων φθάνει πλέον στὰ πέρατα τοῦ κόσμου. Οἱ Ἕλληνες ἀρχίζουν νὰ ἀναφέρονται ὡς ἀπόγονοι τῶν ἀρχαίων ἡρώων: «The war was being fought, and its first phase was now won, straight out of antique textbooks.»

2-12-1940: Zeto Hellas
     Ἀπελευθέρωσις τῆς Κορυτσᾶς!

2-12-1940: Sons of Greece
     Ἡ ὁμογένεια τῶν Η.Π.Α. κινητοποιεῖται καὶ προσφέρει ὅ,τι μπορεῖ στὸν Ἀγῶνα.

9-12-1940: Children of Socrates

16-12-1940: Surprise No. 6
     Ὁ κόσμος ὅλος ἐκφράζει πιὰ τὸν ἀνυπόκριτο θαυμασμό του γιὰ τὴν Ἑλλάδα. Τὸ τεῦχος τοῦ περιοδικοῦ εἶναι ἀφιερωμένο στὶς μεγάλες ἐκπλήξεις, μέχρι τότε, τοῦ πολέμου· καὶ μεγαλύτερη ὅλων, γράφει, ἡ νίκη τῶν Ἑλλήνων. Στὸ ἐξώφυλλο ὁ Ἀρχιστράτηγος τῆς Νίκης, Ἀλέξανδρος Παπάγος.

6-1-1941: Winston Churchill, Man of the Year
     Ἐξαιρετικὸ ἄρθρο γιὰ τὸν «ἄνδρα τῆς χρονιᾶς» Ουίνστων Τσώρτσιλ. «Μεταξὺ τῶν ὑπολοίπων Εὐρωπαίων ποὺ σημάδευσαν τὸ 1940», ἐπισημαίνει τὸ περιοδικό, «ἦταν ὁ μικρόσωμος Στρατηγὸς Ἰωάννης Μεταξᾶς, Πρωθυπουργὸς τῶν Ἑλλήνων, ὁ ὁποῖος γελοιοποίησε τὸν Μπενίτο Μουσσολίνι.»

27-1-1941: Dominick the Greek
     Ἔκθεσις δεκαοκτώ ἔργων τοῦ Δομήνικου Θεοτοκόπουλου, τοῦ «μεγαλυτέρου Ἕλληνος ἀπὸ τὴν ἀρχαιότητα» στὴν Νέα Ὑόρκη. Τὰ ἔσοδα διατίθενται γιὰ τὴν ἐνίσχυσι τοῦ γενναίου Ἑλληνικοῦ Στρατοῦ.

10-2-1941: Wanted: Bone and Gristle
     Ἐπικήδειος γιὰ τὸν Ἰωάννη Μεταξᾶ.

10-2-1941: Heaviest, Firmest
     Διαψεύδονται οἱ ἰταλικὲς προσδοκίες ὅτι ὁ θάνατος τοῦ Μεταξᾶ θὰ λυγίσῃ τοὺς Ἕλληνες.

17-3-1941: Even Without the Turks
     Ἡ Ἑλλὰς εἶναι ἀποφασισμένη νὰ ἀντισταθῇ στοὺς Γερμανούς, ἀκόμη καὶ χωρὶς τὴν βοήθεια τῆς «ἐπιτήδειας οὐδέτερης» Τουρκίας.

21-4-1941: Weakness Defies Strength
     Ἡ Μάχη τῶν Ὀχυρῶν τῆς Γραμμῆς Μεταξᾶ.

28-4-1941: 80-Day Premier
     Ὁ πρωθυπουργὸς Ἀλέξανδρος Κορυζῆς σφραγίζει μὲ αὐτοκτονία τιμῆς τὸ ὕστατο ΟΧΙ τῶν Ἑλλήνων. Τὸ σκότος τῆς κατοχῆς ἀρχίζει...

Φειδίας Ν. Μπουρλᾶς
http://pheidias.antibaro.gr/

"Η Φωτογραφία της... ημέρας!!!"

Ρωσία 1910

" To μεγάλο " ΟΧΙ "...

(via)

" To μεγάλο " ΟΧΙ "...

Kλείδωσέ τα, δεσποινίς. Eξιστορεί μια οικοδιδασκάλισσα

O άντρας μου ήτανε τότε στη φυλακή. Τον πήρανε απ’ το σπίτι μας νύχτα. Έτρεχα κι εγώ κι οι αδελφές μου μέρες να μάθουμε πού τον πήγανε. Kάναμε μήνες να τον ξαναδούμε.
  Eίχε αρχίσει κι η πείνα. Όλος ο κόσμος πουλούσε ότι είχε στη μαύρη αγορά. Για μιας εβδομάδας ψωμί, για μιας μέρας φαγητό έδινε ρούχα, έπιπλα, κα. Πουληθήκανε και σπίτια χιλιάδες και πολλοί κλέβανε. O αδελφός μου πούλησε κρυφά όσα βιβλία είχαμε στην αποθήκη, ούτε είδηση πήραμε, για λίγο ψωμί.
  Δυο φίλες μού είπανε πως ένας εργοστασιάρχης πολύ πλούσιος, ζητούσε μια κοπέλα ως νταντά για τα δυο του παιδιά. Mε στείλανε στο σπίτι της αδελφής του πρώτα για να με δει και να πει αν κάνω για τη δουλειά. Συμφωνήσαμε και με στείλανε αμέσως στο σπίτι με τ’ αμάξι τους. Tα παιδιά ήταν 8 και 4 χρονώ. Πρωί πρωί την άλλη μέρα είδα το γάλα που φορτώσανε σε κάρα, κάτι βαρέλια ψηλά, τα φορτώσανε για τους Γερμανούς. Eίδα και το βούτυρο μπάλες μπάλες σαν του ποδοσφαίρου, το πουλούσανε χώρια.
  Eμείς πίναμε από μισό μπουκάλι γάλα. Πηγαίναμε πολλές φορές στο στάβλο, όπου ο υπεύθυνος εκεί άρμεγε κάποια ζώα ειδικά για μας. Tο πίναμε ζεστό. Kάθε άλλο φαγώσιμο ήταν κλειδωμένο σε ένα υπόγειο. Mου εμπιστεύτηκε ο κύριος εμένα τα κλειδιά για λίγον καιρό. Mέσα υπήρχαν φαγώσιμα εκλεκτά και άφθονα. Συχνά τρώγανε πάστες και γλυκά ο πατέρας και τα παιδιά, εμένα όμως δεν μου έδιναν τίποτα. Mου έδινε ό,τι έμενε στην πιατέλα κι έλεγε: «Kλείδωσέ τα, δεσποινίς». Kαι τα κλείδωνα, χωρίς να τα φάω.
  Kαμιά φορά βρίσκανε τρόπο επισκέπτες, συγγενείς και φίλοι, και ανοίγανε την κλειδαριά, και τρώγανε κρυφά. Άλλες φορές αν είχε καλεσμένους και τους σέρβιραν κανένα ολόκληρο μοσχάρι ψητό, έβλεπες να τρώνε λαίμαργα, να μη σταματούνε, αναστενάζανε, φουσκώνανε. Mου έτυχε να με πάρουνε τα δάκρυα, θυμούμουνα τους δικούς μου, δεν κατέβαινε μπουκιά και μου είπε ύστερα ο κύριος θυμωμένος «μήπως καλύτερα να τρώω χώρια…»
  Ό,τι μπορούσα κι εγώ έκρυβα για την οικογένεια μου. O πατέρας μου αρρώστησε πρώτος. Tον είχα δεί ένα βράδυ που είχα κατέβει κι έψαχνε σ’ ένα σωρό σκουπίδια στη γωνιά του δρόμου, δεν το ξεχνώ αυτό το γεγονός. Όταν πια είχε αρρωστήσει βαριά, τον πήγαμε σε νοσοκομείο αλλά δεν ήθελε και δέχτηκε με πολλά παρακάλια. Kατέβαινα μια δυο φορές την εβδομάδα, στα κλεφτά, για να τον δω στο νοσοκομείο το οποίο απείχε 3 ώρες δρόμο με τα πόδια. Μια καλή μαγείρισσα μου φύλαγε τα παιδιά την ώρα του μεσημεριανού ύπνου. Του πήγαινα και φαγητό, εκείνος το περίμενε πώς και πώς. Ό,τι έβαζα μπροστά του το καταβρόχθιζε. Μια φορά είχα να πάω μια βδομάδα, και όταν πήγα στη στιγμή κατάπιε ό,τι του πήγα, ντολμάδες και σιτάρι βρασμένο και λίγο ψωμί κι ένα τσαμπί σταφύλι. Mου είπε: «Σ’ ευχαριστώ, μα δεν έχω πολύ ζωή ακόμα». Kαι την άλλη νύχτα πέθανε. Mε ειδοποιήσανε, κατέβηκα, και του κάναμε την κηδεία. Tην άλλη μέρα μού έκανε ο κύριος παρατήρηση ότι δεν του είπα τίποτα. «Tι να σας πω…», του είπα… Mου έδινε από τότε για την οικογένειά μου 2-3 κιλά γάλα την εβδομάδα. H μητέρα μου σώθηκε και μερικοί μας γειτόνοι. Tον άντρα μου τον είχανε στείλει σε ένα στρατόπεδο στη Λάρισα, οπότε ήταν πολύ δύσκολη η επικοινωνία μας.

"Η Φωτογραφία της... ημέρας!!!"

Ρωσία 1910

" H Bάπτιση και το ποτάμι... "

 “...Σ' ένα ιεραποστολικό περιοδικό έφραφε την εξής είδηση: Είχε τελειώσει η ομαδική κατήχηση και περίμεναν τον Επίσκοπο για την βάπτιση. Όμως η παρατεταμένη ανομβρία έγινε αιτία να στερέψουν η λίμνη και το ποτάμι και δεν υπήρχε ούτε ένας κουβάς να βαπτισθούν, τουλάχιστον τα μωρά. Ένα αυτοκίνητο ερχόταν κάθε μέρα και έδινε νερό με το ποτήρι. Πουλούσαν ό,τι είχαν για να αγοράσουν λίγο νερό να επιβιώσουν...”

Πηγή: “Λυδία” Τεύχος 451 Σεπτέμβριος 2010

" Γέροντας Φιλόθεος Ζερβάκος... "

Γέροντας Φιλόθεος Ζερβάκος

(1884-1980)

Ο γέροντας Φιλόθεος Ζερβάκος, κατά κόσμον Κωνσταντίνος, γεννήθηκε στους Μολάους της Λακωνίας το έτος 1884. Οι γονείς ήταν άνθρωποι πιστοί στο Θεό και ενάρετοι. Από την παιδική του ηλικία φάνηκε μια έμφυτη κλίση του προς την Εκκλησία και ένας ιερός ζήλος τον διακατείχε. Εκκλησιαζόταν τακτικά, προσευχόταν κατά μόνας και μελετούσε τα ιερά κείμενα. Την Αγία Γραφή, τους βίους των αγίων και άλλα ψυχωφελή βιβλία, τα οποία επίμονα αναζητούσε. Όσο μεγάλωνε στην ηλικίααυξανόταν και ο πόθος του να αφιερωθεί ολοκληρωτικά στον Θεό. Επειδή αγαπούσε τα γράμματα, όταν τελείωσε το δημοτικό σχολείο, οι γονείς του τον έστειλαν στο Διδασκαλείο. Μετά την περάτωση των σπουδών του, διορίσθηκε διδάσκαλος στα δεκαπτεά του χρόνια. Όμως ο νεαρός Κωνσταντίνος είχε άλλες επιθυμίες. Μέσα του δυνάμωνε ο πόθος για την αναχώρηση. Λαχταρούσε να μιμηθεί τη ζωή των Αγγέλων, όσο γινόταν πιο σύντομα. Σε κάθε του απόφαση έπρεπε να είχε τη σύμφωνη γνώμη του πνευματικού του. Κάνοντας υπακοή υπηρέτησε πρώτα στον στρατό ως υπαξιωματικός. Είχε τη μεγάλη ευλογία να βρεθεί κοντά στον Άγιο Νικόλαο τον Πλανά. Στον Ναό του προφήτου Ελισσαίου πήρε μέρος σε πολλές αγρυπνίες. Έψαλλε με τους πιστούς χριστιανούς και φημισμένους λογοτέχνες Αλέξανδρο Παπαδιαμάντη και Αλέξανδρο Μωραϊτίδη. Όταν τελείωσε η υπηρεσία του στον επίγειο Βασιλέα, ήταν πια ελεύθερος να υπηρετήσει τον Επουράνιο.

Η απόφασή του να γίνει μοναχός ήταν πλέον αμετάκλητη. Ο Θεός έφερε τα βήματά του κοντά στον Άγιο Νεκτάριο. Άνοιξε την καρδιά του στον σοφό και διακριτικό ιεράρχη. Όπως ήταν φυσικό, ο Άγιος χάρηκε για την απόφασή του. Τον συμβούλεψε μάλιστα να αφιερωθεί στην ξακουστή Μονή Λογγοβάρδας. Ο Κωνσταντίνος φανέρωσε την έντονη επιθυμία του να μονάσει στο Άγιον Όρος. Ο Άγιος Νεκτάριος δεν του έκλεισε τον δρόμο. Τον προειδοποιήσε όμως ότι, όπου και να πάει θα καταλήξει στη Λογγοβάρδα. Προσπάθησε να πάει στο Άγιον Όρος αλλά ανυπέρβλητα εμπόδια τον απέτρεψαν και έτσι τα βήματά οδηγήθηκαν στη Πάρο. Το έτος 1907 εκάρη μοναχός ονομασθείς Φιλόθεος και εν συνεχεία χειροτονείθηκε Διάκονος. Το 1912 χειροτονείθηκε πρεσβύτερος-Αρχιμανδρίτης-Πνευματικός. Το 1930 γίνεται ηγούμενος της μονής της μετανοίας του συνεχίζοντας την παράδοση των κολλυβάδων, ζώντας ασκητικά και αγωνιστικά.

Το 1939 ίδρυσε στην Πάρο το Γυναικείο ησυχαστήριο της Παναγίας των θαψανών όπου εγκαταβίωσε τα τελευταία χρόνια της ζωής μέχρι την οσιακή κοιμησή του στις 8 Μαΐου 1980.

"Η Φωτογραφία της... ημέρας!!!"

Ρωσία 1910

" Υψώστε την Ελληνική Σημαία... "

" Xειροτονία Διακόνου π. Ιεροθέου... "

"Η Φωτογραφία της... ημέρας!!!"

Ρωσία 1910

"Η Φωτογραφία της... ημέρας!!!"

Ρωσία 1910

"Η Φωτογραφία της... ημέρας!!!"

Ρωσία 1910

"Η Φωτογραφία της... ημέρας!!!"

Ρωσία 1910

Ένα καταπληκτικό κείμενο για την επέτειο της 28ης Οκτωβρίου

Η ένοπλη σύγκρουσή μας με τους Ιταλούς, με την οποία μπήκαμε κι εμείς στον Β´ Παγκόσμιο Πόλεμο, άρχισε τα ξημερώματα της 28ης Οκτωβρίου 1940. Κι άρχισε με δική τους, πρώτα, επίθεση. Επειδή κατά τις πρώτες μεταμεσονύκτιες ώρες της ημέρας εκείνης απορρίψαμε τελεσίγραφό τους, με το οποίο απαιτούσαν να δεχτούμε να καταλάβουν ορισμένες παραγωγικές θέσεις στον τόπο μας, για να διασφαλιστούν, όπως ισχυρίζονταν, από πιθανή επίθεση αντιπάλων τους, αποφάσισαν να καταλάβουν τις θέσεις αυτές με τα όπλα, με πόλεμο. Και στα σύνορά μας με την Αλβανία (την οποία είχαν καταλάβει από το προηγούμενο έτος) απ’ όπου, προς τον σκοπό αυτό, εξεκίνησαν, άρχισε ο σκληρός αγώνας της απόκρουσής τους. Ένας αγώνας που αρκετοί δεν περίμεναν να κρατήσει πολύ. Ύστερα από κάποια αντίσταση –έλεγαν όλοι– που θα κάναμε για εθνικό γόητρο περισσότερο, θα αναγκαζόμασταν να τον σταματήσουμε. Είτε με κάποια ανώδυνη, κατά το δυνατόν, για μας, συνθήκη είτε βάσει άλλης ευλογοφανούς δικαιολογίας, θα δίναμε τέλος στις εχθροπραξίες. Περιθώρια για άλλη λύση δεν άφηνε η συντριπτική υπεροχή των Ιταλών σε στρατό και σε μέσα. Αλλά, πολύ γρήγορα, τα πράγματα διέψευσαν τις εκτιμήσεις αυτές. Διότι δεν πετάξαμε μόνον έξω από τα σύνορά μας τους αλαζόνες εισβολείς, αλλά τους απωθήσαμε εν συνεχεία και μέσα στον αλβανικό χώρο, που προκαλέσαμε τον παγκόσμιο θαυμασμό. Κάναμε τον αγώνα μας έπος. Το «έπος της Αλβανίας», όπως έμεινε να λέγεται...

Για να δείτε όλο το κείμενο κάντε κλικ ΕΔΩ .

" Έλα να δεις τον Θεό... "

Θα έχεις ακούσει να λένε καμιά φορά:-Τον είδες το Θεό;Δεν ξέρω τι απάντησες, μα εγώ σε μιά τέτοια ερώτηση απάντησα:-Εσύ τον είδες τον κατασκευαστή του αυτοκινήτου, του αεροπλάνου, του διαστημόπλοιου;Δεν τον είδες! Από τα κατασκευάσματα όμως ξέρεις καλά όχι μόνο ότι υπάρχει, αλλά και πόση επιστήμη, και τεχνική, και καλλιτεχνία, και δύναμη έχει. Από τα κατασκευάσματα ανάγεσαι στον κατασκευαστή. Αυτό λέει η απλή λογική.'Ετσι, και στα δημιουργήματα της Δημιουργίας, της φύσης, του Σύμπαντος, φαίνεται η σοφία και η δύναμη του Δημιουργού. «Τα γαρ αόρατα αυτού από κτίσεως κόσμου τοις ποιήμασι νοούμενα καθοράται, η τε αίδιος αυτού δύναμις και Θειότης» γράφει ο Απόστολος Παύλος στους Ρωμαίους (α' 20).Και φαίνεται ακόμα και η αγάπη του Δημιουργού Θεού Πατέρα, γιατί μας τα προσφέρει όλα δωρεάν.Φαίνεται, λοιπόν, ο Δημιουργός.

ΕΛΑ ΝΑ ΔΕΙΣ ΤΟ ΘΕΟ σε ελάχιστα απ' τα πάμπολλα έργα Του. "Ομως και σε τούτα τα ελάχιστα θα τον δεις πάνσοφο και παντοδύναμο και πανάγαθο.«Λάμπει και στα πιο μικρά πράγματα η Θεική δύναμη. Μέγιστος και στα ελάχισrα φαίνεται ο Θεός», έγραφε ένας ποιητής. Και θα πειστείς και θα χαρείς πάρα πολύ που έχεις ένα τέτοιο Πατέρα. Και θα ζεις νιώθοντας ασφάλεια και δύναμη και αγάπη.

(via)

"Η Φωτογραφία της... ημέρας!!!"

 

Ρωσία 1910

"Η Φωτογραφία της... ημέρας!!!"

 

Ρωσία 1910

" H Φωτογραφία της Ημέρας..."

" O φακός του anaplastiki.gr "

" Είναι μαγκιά..."

Είναι μαγκιά!

Μαρτυρία απόφοιτου του προγράμματος της θεραπευτικής Κοινότητας Αγίας Σκέπης.

Θα σας πω μια ιστορία. Μια ιστορία για ένα παιδί. Ένα παιδί σαν όλα τα παιδιά του κόσμου. Με όνειρα και στόχους για το μέλλον, ζωντανό, ζωηρό.

Ήταν 16 χρονών όταν έχασε τον πατέρα του. Μαζί του έχασε και το στήριγμά του. Γύρισε ο κόσμος ανάποδα, βρέθηκε μόνος χωρίς τον προστάτη πατέρα του. Στο σπίτι κλάματα και μαυρίλα όλη μέρα. Η μητέρα του έκλαιγε και ήθελε να πεθάνει κι αυτή. Ο αδερφός του και οι δυό αδερφές του τα ίδια.

Δεν μπορούσε να συνεχίσει έτσι η κατάσταση και άρχισε να πηγαίνει στο πάρκο της γειτονιάς του και να κάνει παρέα με τα παιδιά εκεί. Φυσικά ήταν μεγαλύτερα του και αμέσως απέκτησε καινούρια πρότυπα.

“ Έλα δοκίμασε αυτά τα χάπια! Θα σε κάνουν να νιώσεις καλύτερα! Όλοι παίρνουμε τέτοια. Θα δεις, είναι τέλεια!”.

“ Για να είσαι στην παρέα μας πρέπει να είσαι μάγκας!” άκουσε κάποιον να λέει.

Για μία-δύο βδομάδες αυτό το βιολί κάθε μέρα. Στο παρκάκι με την παρέα να κάνει χόρτο σχεδόν κάθε μέρα, να πίνει χάπια και στο τέλος έρχεται και η σκόνη. Α! Αυτός ήταν ο βασιλιάς!

Σε δδυό μήνες άρχισε να κλέβει! Στην αρχή από το σπίτι του, τα λεφτά που φύλαγε η μητέρα του για το ρεύμα ή και το νοίκι. Ξυπνούσε το πρωί με πόνους και έπρεπε να βρει το βασιλιά, για να του δώσει αυτό το τέλειο πράγμα να το κάνει χρήση.

Τον διώξανε από τη μια δουλειά, γιατί δεν πήγαινε. Δεν μπορούσε να πάει αν δεν είχε κάνει χρήση. Πονούσε σε όλο του το κορμί. Τον διώξανε από την άλλη δουλειά, γιατί έκλεβε. Το σχολείο το παράτησε.

Κάθε τρεις και λίγο γινόταν χάλια μαύρα. Στο σπίτι όλη η οικογένεια είχε τα μαύρα της χάλια και η αιτία;

“ Έλα πάρε να πίνεις από αυτό. Είναι μαγκιά!” του λέγανε.

“ Θα έχεις γκόμενες!”

“Θα ανήκεις στην παρέα μας και θα είσαι ένας από εμάς!”.

Είχε καταντήσει ένα ράκος, ξεφτίλας με τα όλα του!

Ε, ρε μάγκας να σου πετύχει. Ούτε να σταθεί όρθιος δεν μπορούσε. Στην οικογένεια του ακούσανε για την Αγία Σκέπη και προσπάθησαν να τον πείσουν να πάει. “ Τι να πάω στους παπάδες; Καλά τρελοί είστε; Το ξέρουν αυτοί; Μόνο προσευχές και να κλέβουν είναι καλοί!” έλεγε.

Πως τα φέρνει η ζωή καμιά φορά και αναγκάζεται να μιλήσει με τον Γέροντα Αθανάσιο. Τον πείθει να πάει στην κοινότητα και να προσπαθήσει να κόψει τα ναρκωτικά. “Εγώ με τους παπάδες δεν τα πάω καλά έλεγε και συνέχισε να το λέει μέχρι που ... όταν μπήκε στην κοινότητα η χρονολογία ήταν 2002 και τώρα έχουμε 2010.

Είμαι ο Σωτήρης, είμαι 8 χρόνια καθαρός από όλες τις ουσίες, έχω μια κόρη 9 μηνών και έχω για παρέες πραγματικούς φίλους που αγαπώ και μ' αγαπάνε.

Τελικά θαύματα γίνονται καθημερινά.

Πηγή: “ Παράκληση” Ι. Μητρόπολις Λεμεσού, τεύχος 56 Οκτώβριος 2010, σ.11, Κύπρος.

"Η Φωτογραφία της... ημέρας!!!"

 

Ρωσία 1910

Μια συγκινητική Ιστορία....

" Ώρα για Γέλιο... "

Πως καταλαβαίνουμε το φύλο μιας μύγας

Η σύζυγος μπαίνει στην κουζίνα και βρίσκει τον άνδρα της να κυνηγάει μύγες.

"Τι κάνεις εκεί;" ρωτάει αυτή.

"Κυνηγάω μύγες" απαντάει αυτός.

"Σκότωσες καμία;" ρωτάει αυτή.

"Αμέ, 3 αρσενικές και 2 θηλυκές" απαντάει αυτός.

Έκπληκτη αυτή ρωτάει. "Πως ξεχωρίζεις τις αρσενικές από τις θηλυκές;!"

Και αυτός απαντάει, "οι 3 ήταν στη μπύρα και οι 2 ήταν στο τηλέφωνο..."

"Η Φωτογραφία της... ημέρας!!!"

                               Ρωσία 1910

"Η Φωτογραφία της... ημέρας!!!"

                                   Ρωσία 1910

" Ιερά Πανήγυρις Αγίας Ταβιθά... "

 

 

Την Δευτέρα 25 Οκτωβρίου 2010 εορτάζει το Παρεκκλήσιο της Αναπλαστικής Σχολής Πατρών (Ιωνίας 47) επ' ονόματι της Αγίας Ταβιθά.

-Την Κυριακή 24 Οκτωβρίου 2010 και ώρα 6:00μ.μ. θα ψαλλεί Μέγας Πανηγυρικός Εσπερινός μετά θείου Κηρύγματος.

 

Θα ψάλλει η χορωδία της νεανικών ομάδων της Αναπλαστικής Σχολής Πατρών...

Την Δευτέρα 25 Οκτωβρίου 2010 και ώρα 7:00π.μ. θα ψαλλεί ο Όρθρος και εν συνεχεία 

Πανηγυρική Θ. Λειτουργία.

"Η Φωτογραφία της... ημέρας!!!"

                                               Ρωσία 1910 - Tolstoy (συγγραφέας)

" Ώρα για Γέλιο... "

  (photo via)

Ταξίδευε κάποιος με ένα Seicento στην εθνική και κάποια στιγμή του μένει

τελείως. Ο άνθρωπος τα έβαλε με την τύχη του γι΄αυτό που έπαθε. Εκείνη

την ώρα περνούσε κάποιος με μια BMW και βλέπει την όλη κατάσταση.

-Φιλάρα μπορώ να σε τραβήξω μέχρι την επόμενη πόλη. Θα σε δέσω με

ένα ...σχοινί, εσύ μπες στο δικό σου και άμα τρέχω ή κάτι δεν πάει καλά

κόρναρε μου.

Δένουν τα δυο αυτοκίνητα και ξεκινάνε. Η BMW να πηγαίνει το πολύ με

πενήντα χιλιόμετρα και ο άλλος από πίσω να είναι αραχτός με το τσιγάρο,

χαζεύει το τοπίο.

Κάποια στιγμή δίπλα στην BMW έρχεται ένας με μια Mercedes και κάνει στον οδηγό της BMW:

-Χαιρετώ το χελωνάκι της εθνικής, και το σανιδώνει.

Τα παίρνει στο κρανίο ο οδηγός της BMW και καρφώνει το πόδι του στο

γκάζι. Τελικά καταλήγουν τα δυο αυτοκίνητα να κάνουν άγρια κόντρα,

τρέχοντας γύρω στα διακοσαπενήντα χιλιόμετρα την ώρα. Ο άλλος από

πίσω να κορνάρει απεγνωσμένα αλλά ο οδηγός της BMW είναι τόσο

απορροφημένος με την κόντρα που τον έχει ξεχάσει τελείως.

Πιο κάτω είναι ένα περιπολικό της τροχαίας, βλέπει να περνούν, σαν

σίφουνες τα τρία αυτοκίνητα και τρέχει να δώσει αναφορά στον ασύρματο.

-Εδώ περιπολικό 326, μόλις είδα κάτι τελείως τρελό.

-Τι πράγμα εννοείς;

-Μόλις πέρασαν μια BMW και μια Mercedes τρέχοντας με 250 χιλιόμετρα.

-Και που το παράξενο, τον ρωτάνε από τον ασύρματο.

-Από πίσω σε απόσταση ενός μέτρου έτρεχε και ένα Seicento με 250

χιλιόμετρα και κόρναρε, κιόλας, για να προσπεράσει !!!

Απόψεις Σαββόπουλου για την Ελληνική Γλώσσα

Τα ελληνικά είναι τραγούδι.
Πρέπει να σας πω ότι δεν ήμουν πάντοτε υπέρ των τόνων.
Τούς θεωρούσα διακοσμητικά στολίδια, κατάλοιπα άλλων εποχών, που δεν χρειάζονται πια. Και καθώς δεν ήμουν ποτέ καλός στην ορθογραφία, το μονοτονικό με διευκόλυνε
Βέβαια, η γλώσσα χωρίς τόνους φάνταζε στα μάτια μου σαν σεληνιακό τοπίο, αλλά νόμιζα ότι αυτό ήταν μια προσωπική μου εντύπωση, θέμα συνήθειας. Ώσπου συνέβη το εξής:
Είχα βρεθεί για ένα διάστημα ν’ ακούω συστηματικά, καινούργια ανέκδοτα τραγούδια, επωνύμων και ανωνύμων, για λογαριασμό τής δισκογραφικής εταιρείας “ Λύρα”, προκειμένου αυτή να τα ηχογραφήσει ή να τα επιστρέψει στους συνθέτες.
Είναι δύσκολο ν’ απορρίπτεις και ακόμα δυσκολότερο να εξηγείς το γιατί. Όταν βέβαια το τραγούδι είναι τετριμμένο ή άτεχνο, η εξήγηση είναι εύκολη. Μού συνέβη όμως να δω τραγούδια όπου οι στίχοι δεν ήταν άσχημοι και η μουσική δεν ήταν τυχαία, επιπλέον ταίριαζε θεματικά και με τους στίχους. Κι όμως, το τραγούδι συνολικά δεν “ κύλαγε” όπως λέμε( οπότε το επιστρέφαμε στον ενδιαφερόμενο με διάφορες ασάφειες και υπεκφυγές.
Το πράγμα με απασχόλησε. Έφερνα στο μυαλό μου μεγάλες ωραίες επιτυχίες, παλιά τραγούδια (…) και τα συνέκρινα μ’ αυτά που απέρριπτα, ώσπου μετά από μήνες διεπίστωσα κάτι πολύ απλό: Όταν μια μουσική μετατρέπει συστηματικά τις μακρές συλλαβές σε βραχείες ή όταν ανεβάζει την φωνή εκεί όπου υπάρχει απλώς μια περισπωμένη, ενώ την κατεβάζει συστηματικά εκεί που υπάρχει ψιλή οξεία, όταν δηλαδή η μουσική κινείται αντίθετα -προσέξτε, αντίθετα όχι στο ρυθμό τού ποιήματος, αλλά αντίθετα στις αναλογίες τονισμού και αντίθετα στην ορθογραφία του- τότε όσο έξυπνη και να ‘ναι, κάνει το τραγούδι δυσκίνητο και ασθματικό.
Στα πετυχημένα τραγούδια δεν συμβαίνει αυτό. Βέβαια, όταν γράφει κανείς πάνω σ’ ένα ρυθμό ή σ’ ένα μουσικό δρόμο, πρέπει να ακολουθήσει τα καλούπια τους, οπότε θα υπάρχουν σημεία όπου αυτή η πείρα που περιέγραψα, δεν τηρείται.
Αυτό όμως θα συμβεί μόνον όταν δεν γίνεται αλλιώς. Και πάντα η βιασμένη λέξη θα τοποθετείται έτσι ώστε να προηγούνται και να έπονται επιτυχείς στιγμές, ώστε να μειώνεται η εντύπωση τής ατασθαλίας, η οποία έτσι συνδυασμένη ωφελεί, διότι το τραγούδι αλλιώς θα ήταν μηχανικό. Κάτι τέτοιο δεν το είχα προσέξει. Και ήταν η πρώτη φορά που αισθάνθηκα ότι οι τόνοι και τα πνεύματα ίσως να μην ήταν διακοσμήσεις, ίσως να είχαν λόγο.(…)
Μέσα στο στούντιο είχα και δύο εκπλήξεις. Να η πρώτη: Προσπαθώντας να ακούσω την διαφορά οξείας και περισπωμένης, διάβασα την φράση: “ Λυγά πάντα η γυναίκα”. Το “ πάντα” ακούγεται ψηλότερα από το “ λυγά” που παίρνει περισπωμένη. “ Λυγά πάντα η γυναίκα’ ακούγεται όμως περιέργως ψηλότερα κι από το “ γυναίκα”, που όμως παίρνει οξεία. Γιατί άραγε; Τηλεφώνησα σ’ έναν φίλο και έμαθα ότι η “ γυναίκα” οφείλει να παίρνει περισπωμένη, διότι είναι τής τρίτης κλίσεως, η οποία όμως καταργήθηκε, γι’ αυτό πήρε οξεία η “ γυναίκα”.
Να λοιπόν, που από άλλο σημείο ορμώμενος, αναγκάστηκα να συμφωνήσω ότι κακώς καταργήθηκε η τρίτη κλίση αφού στην φωνή μας εξακολουθεί να υπάρχει “ Λυγά πάντα η γυναίκα” λοιπόν και παίρνει και περισπωμένη. Η δεύτερη έκπληξη: Έδωσα σ’ έναν ανύποπτο νέο, που παρευρισκόταν στο στούντιο, να διαβάσει λίγες φράσεις. Εκεί μέσα είχα βάλει σκοπίμως την ίδια λέξη ως επίθετο και ως επίρρημα, διότι είχα πάντα την περιέργεια να διαπιστώσω αν προφέρουμε διαφορετικά το ωμέγα από το όμικρον. Ακούστε τις φράσεις:
Είν’ ακριβός αυτός ο αναπτήρας. Ας μην είν’ ωραίος, έχει την αξία του. Ναι, ακριβώς αυτό ήθελα να πω”. Ακουστικώς δεν παρατήρησα διαφορά. Έκοψα τις δύο λέξεις και τις κόλλησα την μία κατόπιν της άλλης. Ακούστε το!
“ Ακριβός… ακριβώς”.
Ελάχιστη διαφορά στο αυτί’ ο ηχολήπτης μόνον επέμενε ότι το δεύτερο είναι κάπως πιο φαρδύ. Ας το ξανακούσουμε:
“ Ακριβός… ακριβώς”.
Ασήμαντη διαφορά. Συνδέσαμε τότε τον παλμογράφο. Να το διάγραμμα του επιθέτου ακριβός, όπως προέκυψε, και να το πολύ πλουσιότερο τού επιρρήματος. Δεν είναι καταπληκτικό;
Όταν το είδα, τα μηχανήματα του στούντιο μού φάνηκαν σαν όργανα του παραμυθιού. Ο παλμογράφος μού φάνηκε σαν μια σκαπάνη που, κάτω από το έδαφος της καθημερινής ομιλίας, ανακαλύπτει αυτό που δεν έπαψε ποτέ να υπάρχει, έστω μέσα σε χειμερία νάρκη, αυτό που συνειδητοποίησαν και προσπάθησαν να μνημειώσουν οι Αλεξανδρινοί δύο χιλιάδες χρόνια πριν.
Τίποτε δεν χάθηκε.
Όλα υπάρχουν.
Αρκεί να προσέξουμε αυτό το τραγούδι της καθημερινής ομιλίας που πηγαινοέρχεται συνεχώς ανάμεσά μας. Ακούστε πώς ηχούν οι τονισμοί. Ακούστε τα μακρά. Ακούστε την λαϊκή τραγουδίστρια πώς αποδίδει το ωμέγα ή την ψιλή οξεία (…).
Τέλος, ακούστε την θεία φωνή του Ανδρέα Εμπειρίκου, την παράξενη απαγγελία που κυνηγά την λάμψη της οξείας, τον πλούτο της διφθόγγου, τους τόνους και την ορθογραφία, σαν μουσικά σύμβολα μιάς φωνής που προϋπάρχει αδιάκοπα και οδηγεί το ποίημα.(…)
Δεν περιφρόνησα καμία άποψη και δεν κολάκευσα καμιά. Προσπάθησα να πω τρείς φορές τρείς αλήθειες.
Πρώτον: Τα ελληνικά είναι τραγούδι. Κανείς δεν σκέφτηκε ποτέ να απλοποιήσει ένα τραγούδι ή να το δει πρακτικά. Γιατί να δούμε λοιπόν τα ελληνικά, πρακτικά;
Δεύτερον: Όποιος σταθεί αλαζονικά απέναντι στα ρεφρέν που τον ψυχαγώγησαν διά βίου, στρέφεται εναντίον της προσωπικής του ιστορίας και πίστης. Τα ίδια μπορεί να πάθει ένας λαός με την γλώσσα. Ιδίως αν η γλώσσα του είναι τα ελληνικά.
Τρίτον: Τα ελληνικά ως τραγούδι είναι ανυπόφορα δύσκολα. Κανείς δεν τα βγάζει πέρα με τα ελληνικά. Απέναντι στα ελληνικά θα είμαστε πάντα φάλτσοι και αγράμματοι. Αλλά τί να γίνει; Σημασία έχει η συνείδηση ότι τα μιλάμε, όχι για να γίνουμε δεξιοτέχνες, αλλά για να γίνουμε άνθρωποι.
Ευχαριστώ.
Πηγή: http://goladas.blogspot.com/2010/10/blog-post_3326.html

"Η Φωτογραφία της... ημέρας!!!"

                                                  Ρωσία 1910

" Η Αγάπη δεν έχει όρια... "

Αυτές οι φωτογραφίες των δύο πουλιών τραβήχτηκαν στην Ουκρανία. Ο φωτογράφος τις πούλησε με συμβολικό αντίτιμο σε πασίγνωστη γαλλική εφημερίδα. Και όλα τα φύλλα της συγκεκριμένης εφημερίδας ξεπουλήθηκαν την ημέρα της δημοσίευσης αυτών των εικόνων…

" Δόξα τω Θεώ... "

(VIA)

Οι 5 αγαπημένοι αμανέδες της Μικράς Ασίας

Η Μ. Ασία ήταν μια περιοχή όπου γνώρισε μεγάλη πολιτισμική ανάπτυξη. Γράμματα, τέχνες, μουσική όλα άνθιζαν λόγω τις παρουσίας άξιων και "μερακλήδων" ανθρώπων να τα στηρίξουν.
Στον μουσικό χώρο υπήρχε πλήθος ατόμων με μεγάλη θεωριτική και πρακτική κατάρτιση, οι οποίοι και ήρθαν στην Ελλάδα με την καταστροφή του 1922, και επηρέασαν πάρα πολύ το μουσικό γίγνεσθαι του τόπου.

Οι Μικρασιάτες λοιπόν αγαπούσαν την μουσική, στα διάφορα είδη της. Όσον αφορά όμως τους αμανέδες, ξεχώριζαν 5 οι οποίοι ήταν πολυτραγουδισμένοι αλλά έχουν περάσει και στην δισκογραφία σε διάφορες εκτελέσεις και παραλλαγές. Όλοι τους ανήκουν στον τομέα της ανώνυμης δημιουργίας :

1) Μπουρνοβαλιός μανές. Η παρούσα εκτέλεση αποτελεί μια παραλλαγή ηχογραφημένη από τον Γιώργο Κατσαρό στην Αμερική το 1928 :

http://www.youtube.com/watch?v=vxYdEIfxxS8

2) Τζιβαέρι μανές. Τραγουδά ο Αντώνης Νταλγκάς, 1931 :

http://www.youtube.com/watch?v=DalVvPoZAyM

3) Σμυρνέϊκο μινόρε. Τραγουδά η Μαρίκα Παπαγκίκα, 1919 :

http://www.youtube.com/watch?v=Ux_whsihlM0

4) Γαλατά ή Ανταμαμάν μανές. Τραγουδά η Ρίτα Αμπάτζη, 1932 :

http://www.youtube.com/watch?v=P67rUiC9WnY&feature=related

5) Ταμπαχανιώτικος μανές. Τραγουδά ο Κώστας Νούρος :

http://www.youtube.com/watch?v=QfBB2BcSjZ8&feature=related

"Η Φωτογραφία της... ημέρας!!!"

Γέφυρα Ρίου-Αντιρρίου