ΥΜΝΟΣ ΕΙΣ ΤΗΝ ΚΟΙΜΗΣΗΝ ΤΗΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ (μετάφραση από τον Φώτη Κόντογλου)

«...Ω, τι παράδοξο θαύμα! Η πηγή της ζωής σε μνήμα αποθέτεται, κι' ο τάφος σκάλα γίνεται που πάγει στον ουρανό. Ευφραίνου Γεθσημανή, η αγιασμένη εκκλησιά της Θεοτόκου. Ας κράξουμε οι πιστοί, έχοντες τον Γαβριήλ για ταξίαρχο: Κεχαριτωμένη, χαίρε, με σένα είναι ο Κύριος, που δωρίζει στον κόσμο με σένα το μέγα έλεος.

Την κοίμησή σου δοξάζουνε Εξουσίες, Θρόνοι, Αρχές, Κυριότητες, Δυνάμεις και Χερουβίμ και τα φρικτά Σεραφείμ. Αναγαλλιάζουνε οι άνθρωποι στολισμένοι για τη γιορτή σου. Προσκυνάνε οι βασιλιάδες, μαζί με τους Αρχαγγέλους και τους Αγγέλους, και ψέλνουνε: Κεχαριτωμένη χαίρε, μαζί σου είναι ο Κύριος, που δωρίζει στον κόσμο με σένα το μέγα έλεος.
Στολισμένη με τη θεϊκή δόξα η ιερή και δοξασμένη, Παρθένε, μνήμη σου, κι' όλους τους πιστούς τους σύναξε για να ευφρανθούνε, και μπροστά απ' όλους πηγαίνει η Μαριάμ με χορό και με τύμπανα ψέλνοντας τον μονογενή σου, γιατί με δόξα δοξάσθηκε.
Τους δικούς σου υμνολόγους, Θεοτόκε, που συγκροτήσανε έναν πνευματικό θίασο, εσύ που είσαι ζωντανή κι' άφθονη πηγή, στερέωσέ τους. Και στη θεϊκή δόξα σου αξίωσέ τους με στεφάνια δόξας να στεφανωθούνε.
Νικηθήκανε της φύσης οι νόμοι σε σένα, Παρθένε άχραντε. Γιατί σε σένα παρθενεύει η γέννα, και με τη ζωή σμίγει ο θάνατος. Εσύ που απόμεινες μετά τη γέννα Παρθένος και μετά θάνατο ζωντανή, σώζε παντοτινά, Θεοτόκε, την κληρονομία σου...».
Περιγραφή της εικόνας της Κοιμήσεως της Θεοτόκου

«...Εν τω μέσω η Παναγία κειμένη επί της κλίνης νεκρά, έχουσα επί του Παναγίου στήθους αυτής εσταυρωμένας τας θεοφόρους χείρας. Και πλησίον της κλίνης ένθεν και ένθεν μανουάλια με λαμπάδες ανημμένας.
Ο δε Απόστολος Παύλος και ο Θεολόγος Ιωάννης παρά τους πόδας αυτής ασπάζονται αυτήν, και γύρωθεν οι λοιποί απόστολοι και οι άγιοι ιεράρχαι, Διονύσιος ο Αρεοπαγίτης, Ιερόθεος και Τιμόθεος βαστάζοντες Ευαγγέλια, και γυναίκες κλαίουσαι.
Επάνωθεν δε αυτής ο Χριστός φέρων εις τας αγκάλας του την παναγίαν ψυχήν εν νεφέλη λευκή, και γύρωθεν αυτού ακτίνες φωτός και πλήθος αγγέλων.
Και άνωθεν εις τον αέρα πάλιν οι δώδεκα Απόστολοι φερόμενοι επί νεφελών.
Εις δε την δεξιάν άκραν του οσπιτίου ο άγιος Ιωάννης ο Δαμασκηνός βαστών χαρτίον λέγει: «Αξίως ως έμψυχόν σε ουρανόν υπεδέξαντο ουράνια, Πάναγνε, θεία σκηνώματα...», και εις την αριστεράν ο άγιος Κοσμάς ο ποιητής βαστών και αυτός χαρτίον λέγει: «Γυναίκά σε θνητήν, αλλ' υπερφυώς και μητέρα Θεού ειδότες, πανάμωμε, οι κλεινοί απόστολοι...».

Δεῦτε ἀνυμνήσωμεν λαοί

 «Δεῦτε ἀνυμνήσωμεν λαοί, τὴν Παναγίαν Παρθένον ἁγνήν, ἐξ ἦς ἀρρήτως προῆλθε, σαρκωθεὶς ὁ Λόγος τοῦ Πατρός, κράζοντες καὶ λέγοντες, Εὐλογημένη σὺ ἐν γυναιξί, Μακαρία ἡ γαστήρ, ἡ χωρήσασα Χριστόν, Αὐτοῦ ταὶς ἁγίαις χερσί, τὴν ψυχὴν παραθεμένη, πρέσβευε ἄχραντε, σωθῆναι τὰς ψυχὰς ἡμῶν»

Τροπάριo της Εορτής

.

Η ΚΟΙΜΗΣΗ ΤΗΣ ΥΠΕΡΑΓΙΑΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ

«Τὴ ΙΕ' τοῦ αὐτοῦ μηνός, μνήμη τῆς πανσέπτου Μεταστάσεως τῆς ὑπερενδόξου Δεσποίνης ἡμῶν καὶ ἀειπαρθένου Μαρίας»

 
Όπως είναι γνωστό, επάνω από το Σταυρό ο Κύριός μας Ιησούς Χριστός, έδωσε εντολή και την Παναγία μητέρα του παρέλαβε ο Ευαγγελιστής Ιωάννης στο σπίτι του, όπου διέμεινε μαζί με τον αδελφό του Ιάκωβο και τη μητέρα του Σαλώμη, συγγενή της Θεοτόκου.
Όταν δεν ήλθε η στιγμή να τελειώσει την επίγεια ζωή της, άγγελος Κυρίου της το έκανε γνωστό τρεις μέρες πιο πριν ότι πρόκειται να γίνει η μετάστασή της από τη γη στον ουρανό.
Πήγε τότε ο Άγγελος και της είπε: «Αυτά λέγει ο Υιός σου: είναι καιρός να παραλάβω τη μητέρα Μου κοντά Μου. Γι' αυτό να μην ταραχθείς, αλλά δέξου το μήνυμα με ευφροσύνη, επειδή μεταβαίνεις σε ζωή αθάνατη».
Μόλις το άκουσε η Θεοτόκος, χάρηκε πολύ και από τον μεγάλο πόθο της να μεταβεί στον μονογενή Υιό της, ανέβηκε με βιασύνη και προθυμία στο Όρος των Ελαιών για να προσευχηθεί. Τότε ακολούθησε θαύμα παράδοξο. Όταν ανέβηκε εκεί η Θεοτόκος, έκλιναν την κορυφή τους τα δέντρα, σαν να ήταν έμψυχα και λογικά, και την προσκύνησαν και έτσι έδειξαν το σεβασμό τους και τίμησαν την Κυρία και Δέσποινα του κόσμου.
Αφού προσευχήθηκε αρκετά η Πανάχραντη, επέστρεψε στην οικία της. Άναψε φώτα πολλά, ευχαρίστησε τον Θεό και κάλεσε τις συγγενείς και τις γειτόνισσες. Στη συνέχεια, ετοιμάζει όλα τα απαραίτητα για τον ενταφιασμό της. Φανερώνει και στις άλλες γυναίκες τα λόγια που της είπε ο Άγγελος για της εις τους ουρανούς μετάστασή της και σαν απόδειξη των λόγων της, δείχνει το χαροποιό και νικητικό σημείο, που της έδωσε ο Άγγελος, ένα κλαδί φοίνικα.
Οι καλεσμένες γυναίκες, μόλις άκουσαν το λυπηρό μήνυμα, άρχισαν τους θρήνους και έπειτα παρακαλούσαν την Παναγία να μη τις αφήσει ορφανές. Και η Θεοτόκος τις βεβαίωσε ότι, αφού μετασταθεί στους ουρανούς, θα φυλάει όχι μόνον αυτές αλλά και όλο τον κόσμο. Με τέτοια παρηγορητικά λόγια στάματησε την υπερβολική λύπη τους.

Ὁ Πατραϊκός Λαός ἀπήντησε στήν πρόκληση ὅτι «δέν εἴμαστε Ὀρθόδοξος Λαός».

Μέ τήν κατά χιλιάδας συμμετοχή τους οἱ Πατρινοί καί ὄχι μόνο, κατά τήν τέλεση τῶν Ἐγκωμίων πρός τήν Παναγία μας, στό Μοναστήρι της στό Γηροκομειό τήν Κυριακή 13.8.2017, ἀπήντησαν, ὡς μέ νόημα ἀνέφερε στήν ὁμιλία του ὁ Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Πατρῶν κ.κ.Χρυσόστομος, στήν πρόκληση ὅτι δέν εἴμαστε Ὀρθόδοξος Λαός καί ὅτι δέν εἴμαστε οἱ ταλιμπάν τῆς Ὀρθοδοξίας.

            Οἱ Πατρινοί ἀποδεικνύουν καθημερινῶς μέσα ἀπό τόν ἄρρηκτο πνευματικό σύνδεσμο μέ τήν Ἐκκλησία, ὅτι ἡ Ὀρθόδοξη πίστη εἶναι ἡ πεμπτουσία τοῦ Λαοῦ, εἶναι ζωή, ἐλευθερία, ἀγάπη, ἀγκαλιά ἀνοικτή γιά κάθε ἄνθρωπο ἀδιακρίτως φυλῆς καί φύλου, γλώσσης, θρησκεύματος καί γνώσεων. Ὅτι ἡ Ὀρθοδοξία εἶναι προσφορά θυσιαστική γιά τόν ὅποιο ἄλλο, ἀφοῦ ὁ κάθε ἄνθρωπος εἶναι δημιουργημένος κατ’ εἰκόνα καί καθ’ ὁμοίωσιν Θεοῦ. Οἱ Πατρινοί διαχρονικά, ὡς Ἕλληνες Ὀρθόδοξοι, βεβαιώνουν ὅτι ἡ Ὀρθοδοξία εἶναι φῶς καί πολιτισμός, ἀφοῦ αὐτή ἡ πόλη καί αὐτός ὁ τόπος εἶναι ἡ πύλη, τό σταυροδρόμι Ἀνατολῆς καί Δύσεως.

 Ἡ πόλη τοῦ Ἁγίου Ἀποστόλου Ἀνδρέου διακηρύττει ἀπόψε, ἀλλά καί πάντοτε, ὅτι ἡ Ἑλλάδα ὡς χώρα καί Λαός νοηματοδοτεῖται ἀπό τήν πίστη πρός τόν ἀληθινό Θεό καί ὅτι μέσα ἀπό αὐτή τήν πίστη βρῆκε τήν δύναμη σέ ὧρες δύσκολες γιά τό γένος νά προσευχηθῇ, μπροστά στό εἰκόνισμα τῆς Γηροκομήτισσας καί ἀκολουθώντας τήν διδαχή καί τά βήματα μεγάλων ἡγετῶν, θρησκευτικῶν καί ὄχι μόνο, ὅπως τοῦ λεβεντόψυχου Παλαιῶν Πατρῶν Γερμανοῦ, νά ἀνοίξῃ δρόμο ἐθνικῆς ἐλευθερίας καί πολιτικῆς ἀνεξαρτησίας.

 Καθώς σᾶς βλέπω ἀπόψε, νά κατακλύζετε ἀσφυκτικά μέ τήν παρουσία σας, αὐτό τό Μοναστήρι μέ τά νειάτα μας νά ἔχουν τήν πρωτιά, σκέπτομαι ὅτι αὐτός ὁ τόπος δέν πρόκειται ποτέ νά γονατίσῃ μέσα ἀπό ὅποιες δυσκολίες καί κατατρεγμούς, ἐπιβολή μνημονίων καί φόρων δυσβάστακτων πνευματικῶν καί οἰκονομικῶν, γιατί ἔχει ἀδούλωτο φρόνημα καί σταθερή καί ἀκλόνητη πίστη στόν Θεό.

            Ἀπευθύνομαι ἀπόψε στήν Παναγία χρησιμοποιώντας δύο λέξεις ἀπό λόγον τοῦ Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Δαμασκηνοῦ πρός τήν Παναγία. Δύο λέξεις παρακλητικές. Δέξου Θεομῆτορ τόν ὕμνον καί τήν τιμήν καί δίδου ἡμῖν τήν ὑγείαν, τήν χάριν καί τόν φωτισμόν καί τήν σωτηρίαν διά πρεσβειῶν Σου  Ἁγίων . Ἀμήν.