Κάποτε, στα πιο παλιά χρόνια, ένας άνθρωπος θέλησε να γίνει μοναχός. Πήγε λοιπόν σε ένα μοναστήρι και βρήκε τον Ηγούμενο και του εξομολογήθηκε την επιθυμία του.
- Τι επάγγελμα έκανες μέχρι τώρα; , ρώτησε ο Ηγούμενος τον υποψήφιο καλόγερο.
- Ήμουν ακροβάτης, απάντησε εκείνος.
"Περίεργο", σκέφτηκε ο Ηγούμενος, "που ένας θεατρίνος θέλει να ενδυθεί με τόσο ενθουσιασμό το αγγελικό σχήμα. Θα πρέπει να τον δοκιμάσω πρώτα αρκετό καιρό για να δώ αν πράγματι θα διατηρηθεί ο ζήλος του".
Έτσι λοιπόν τον έβαλε σε κάποιο ταπεινωτικό διακόνημα, και προσπάθησε να του μάθει ορισμένες προσευχές να λέει στον κανόνα του. Ωστόσο ο δόκιμος μοναχός, δεν τα πήγαινε καθόλου καλά στο διακόνημα του, άλλα και όυτε έπαιρνε τα γράμματα, παρά τις προσπάθειες του Ηγουμένου και κάποιων μορφωμένων αδερφών της Μονής. Του άλλαξαν διακόνημα, αλλά και εκεί ήταν αδέξιος. Κάποιοι μοναχοί γελούσαν μαζί του και εκείνος στενοχωριόταν πάρα πολύ.
Πηγαίνει λοιπόν κάποιο μεσημέρι στο καθολικό της Μονής, ενώ οι αδελφοί κοιμούνταν και κάθεται και κλαίει μπροστά στην εικόνα της Παναγίας, λέγοντας :
- Παναγίτσα μου συγχώρεσε με... Στα διακονήματα είμαι αδέξιος, τους αδερφούς μου τους σκανδαλίζω και προσευχές μου είναι πολύ δύσκολο να μάθω. Δεν έχω λοιπόν άλλο να σου προσφέρω παρά αυτό που εργαζόμουν εδώ και τόσα χρόνια.
Και λέγοντας αυτό στέκεται μπροστά από την εικόνα, και αρχίζει και κάνει ακροβατικά μπροστά της! Κωλοτούμπες, πηδήματα, περπάτημα με τα χέρια και ότι άλλο βάζει ο νους από αυτά που ήξερε.
Ο Ηγούμενος άκουσε κάποια φασαρία μέσα στο Ναό και πήγε να ερευνήσει τι συμβαίνει. Φτάνοντας είδε τον δόκιμο να κάνει ακροβάτικα στην εικόνα της Παναγίας, και σκανδαλίστηκε πολύ. "Αυτός εδώ δεν έχει Θεό μέσα του", σκέφτηκε. "Πώς τολμά και κάνει έτσι, δε σέβεται αν μη τι άλλο την ιερότητα του χώρου;".
Πριν προλάβει ωστόσο να ολοκληρώσει τη σκέψη του, βλέπει μεγάλο θαύμα! Η Κυρία Θεοτόκος βγήκε από την εικόνα της και χαμογελαστή σκούπισε με τον μανδύα της τον ιδρώτα από το πρόσωπο του δόκιμου, που αγωνιζόταν να κάνει όσο καλύτερα ακροβατικά μπορούσε!
Ο Ηγούμενος σάστισε και είπε τότε "Χαίρε πλατυτέρα των Ουρανών, γιατί ξέρεις πράγματι να βλέπεις όχι στην επιφάνεια, αλλά στις καρδιές των ανθρώπων!", και γύρισε χαρούμενος στο κελλί του.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου