ΔΕΚΑΠΕΝΤΑΥΓΟΥΣΤΟΣ 2012 ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ 159ῃΧ Ρ Υ Σ Ο Σ Τ Ο Μ Ο Σ ΕΛΕῼ ΘΕΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΤΗΣ ΑΓΙΩΤΑΤΗΣ ΚΑΙ ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΗΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΕΩΣ ΠΑΤΡΩΝ

 

ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ

ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΠΑΤΡΩΝ

 

ΔΕΚΑΠΕΝΤΑΥΓΟΥΣΤΟΣ 2012

ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ  159ῃ

 

Ἀριθ. Πρωτ.: 477

Χ Ρ Υ Σ Ο Σ Τ Ο Μ Ο Σ

ΕΛΕῼ ΘΕΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΤΗΣ ΑΓΙΩΤΑΤΗΣ

ΚΑΙ ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΗΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΕΩΣ ΠΑΤΡΩΝ

 

Πρός

τό Χριστεπώνυμον Πλήρωμα

τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Πατρῶν

 

            Παιδιά μου εὐλογημένα,

Σήμερα ὁλόκληρη ἡ Ὀρθοδοξία γονατίζει μπροστά στό πανάγιο καί θαυματουργό Εἰκόνισμα τῆς Παναγίας μας, ἡ ὁποία ἔφερε στόν κόσμο τόν Θεό ὡς ἄνθρωπο, τόν κράτησε στά ἄχραντα χέρια της, τόν εἶδε νά ὀδυνᾶται ἐπί τοῦ Σταυροῦ, ἐχάρη μέ τήν Ἀνάστασή Του καί τήν εἰς Οὐρανούς ἔνδοξη Ἀνάληψή Του καί τώρα, ἡ Θεοτόκος Μαριάμ, ἡ μετά τόκον Παρθένος καί μετά θάνατον ζῶσα, ἀδιαλείπτως πρεσβεύει πρός Κύριον ὑπέρ πάντων ἡμῶν, ὑπέρ πάσης ψυχῆς θλιβομένης καί καταπονουμένης ἐλέους καί βοηθείας παρά Θεοῦ ἐπιδεομένης.

Πολλά θά ἠδυνάμην νά εἴπω, εἰδικά σήμερα, ἐν ἐσωτερικῷ πνευματικῷ συγκλονισμῷ, ἀναφερόμενος στό πάνσεπτο καί ὑπέρ ἥλιον λάμπον, ἐκπάγλου δόξης καί οὐρανίου χάριτος πεπληρωμένον, πρόσωπον τῆς Μητρός τοῦ Κυρίου καί δικῆς μας γλυκυτάτης Μητρός καί Παραμυθίας. Ὅμως σέ ἕνα καί μόνο θά σταθῶ, τό ὁποῖο καί συγκλονιστικό εἶναι καί μᾶς βοηθάει στόν πνευματικό μας ἀγῶνα.

Ἡ Παναγία μας, εἶναι ἡ πρώτη ἐλεήμων μετά Θεόν, ἀφοῦ ἐλέησε ὅλους μας, μέ τόν τόκον τοῦ Ἐλεήμονος Κυρίου.

Ἀλήθεια, ὑπάρχει μεγαλύτερος εὐεργέτης τοῦ ἀνθρωπίνου γένους, τῆς κτίσεως ὁλοκλήρου, μετά τόν πανοικτίρμονα Κύριο, ἀπό τήν Παναγία μας;

Ἐκείνη εἶχαν ἀπαντοχή τους οἱ Ἅγιοι Ἀπόστολοι, ὅλοι οἱ Μαθηταί καί οἱ Μαθήτριες τοῦ Κυρίου μας, ὅλοι οἱ ἄνθρωποι πού τήν ἐγνώρισαν, ἀλλά αὐτήν ἔχουν καί θά ἔχουν ἀπαντοχή καί παρηγοριά οἱ γενεές τῶν γενεῶν, ἕως τῆς συντελείας τοῦ αἰῶνος.

Ἐλέησε, λοιπόν, μέ τόν Τόκον της καί ἐλεεῖ μέ τήν πολλή της ἀγάπη πρός τούς ἀνθρώπους, μέ τήν προσευχή της, μέ τίς δεήσεις καί τίς ἱκεσίες της πρός τόν Υἱόν καί Θεόν της.

Ὅμως καί ἐν’ ὅσῳ ζοῦσε ἡ Παναγία μας ἐπί τῆς γῆς, ἐκτός ἀπό τήν προσευχή της καί τήν πρός Κύριον μεσιτεία της, κατέλιπε σέ μᾶς παράδειγμα λαμπρόν, τήν ἐλεημοσύνη της πρός τόν συνάνθρωπο.

Πρό τῆς Κοιμήσεώς της, ἀφοῦ ὁ Ἀρχάγγελος τοῦ Θεοῦ τῆς ἐμήνυσε τήν ἔξοδό της ἐκ τοῦ κόσμου τούτου, ἐφρόντισε καί ἔδωσε τά ἐλάχιστα ὑπάρχοντά της σέ πτωχούς, ὥστε ἐλεύθερη κατά πάντα, νά παραδώσῃ εἰς χεῖρας τοῦ Υἱοῦ καί Θεοῦ της, τήν παναγία ψυχή της.

Ἀδελφοί μου, ἡ τιμή πρός τούς Ἁγίους μας καί ἐξαιρέτως πρός τήν Παναγία μας, δέν πρέπει νά ἐξαντλῆται μόνο σέ κάποιους ἐξωτερικούς ἑορτασμούς καί ὅποιους ἄλλους πανηγυρισμούς, ἀλλά πρωτίστως, ὡς τυγχάνει τοῖς πᾶσι γνωστόν, στήν μετοχή μας στήν Μυστηριακή ζωή τῆς Ἐκκλησίας καί στήν μίμηση τῆς ζωῆς τῶν Ἁγίων μας καί ἐν προκειμένῳ τῆς Παναγίας μας.

Σήμερα ἡ Παναγία μας,

Βλέποντας τήν δυστυχία τόσων ἀνθρώπων, τήν ἀνέχειά τους, τήν φτώχεια καί τήν ἀνεργία,

Ἀκούοντας τίς παρακλήσεις καί τίς θερμότατες ἱκεσίες γιά βοήθεια, χιλιάδων παιδιῶν της, στήν πλειονότητά τους νέων,

 Ἐνωτιζομένη τήν ἀπεγνωσμένη κραυγή τῶν γονέων πού ἀγωνίζονται νά μεγαλώσουν τά παιδιά τους, χωρίς πολλοί ἀπ’ αὐτούς νά ἔχουν τήν δυνατότητα, νά τούς προσφέρουν ἀκόμα καί τά ἀπαραίτητα, ἀλλά,

Βλέποντας καί τά δάκρυα τῶν πονεμένων γερόντων πού ἐνῶ ἐργάζονταν σέ ὅλη τους τήν ζωή, τώρα πλέον, στίς ἐσχατιές τοῦ βίου τους δυσκολεύονται, μέ τά ψυχία πού λαμβάνουν ἐξ’ αἰτίας τῆς ἄδικης, ἐν πολλοῖς, μεταχείρισης ὑπό τῆς πολιτείας, ἀκόμα καί νά ἐπιβιώσουν,

Βλέποντας, λέγω, καί ἀκούοντας ἡ Παναγία μας, τόσο κλαυθμό καί πόνο, μέ δάκρυα στά μάτια παρακαλεῖ καί καθικετεύει τήν συμπαθεστάτην τοῦ Κυρίου ἀγαθότητα, ὥστε ἵλεως νά γίνῃ πᾶσιν ἡμῖν.

Ὅμως, καθώς ἀτενίζωμε τό πανάγιο πρόσωπό της καί ἑνώνεται τό βλέμμα μας, μέ τούς δικούς της φεγγοβόλους ὀφθαλμούς, αἰσθανόμεθα καί τήν μητρική της παράκληση, ναί καλῶς ἠκούσατε, τήν μητρική της παράκληση, πρός ὅλους μας.

«Παιδιά μου, τώρα εἶναι ἡ ὥρα, περισσότερο ἀπό κάθε ἄλλη φορά νά σταθῆτε ὁ ἕνας δίπλα στόν ἄλλο. Τώρα εἶναι ἡ ὥρα, παρά ποτέ, νά εἶστε ἑνωμένοι, πιασμένοι χέρι μέ χέρι γιά νά νικήσετε τίς δυσκολίες τῆς ζωῆς. Ἀντέχεις παιδί μου, νά βλέπῃς τόν ἀδελφό σου νά πεινάῃ καί σύ νά ἔχῃς νά φᾶς, σήμερα; Πῶς παιδί μου, θά γυρίσῃς στό σπίτι σου ἔχοντας προσκυνήσει τήν Εἰκόνα μου μέ ἥσυχη τήν συνείδησή σου, ὅτι ἔκανες τό χρέος σου, ἀφοῦ δέν πονᾶς γιά τόν συνάνθρωπό σου, ὁ ὁποῖος δέν ἔχει πού νά ἀκουμπήσῃ τό κεφάλι του;

Τώρα παιδί μου, δοκιμάζεται ἡ ἀγάπη σου πρός τόν Θεό, σάν τό χρυσάφι μέσα στό καμίνι. Παιδί μου, οἱ καιροί ἄλλαξαν. Αἰτία εἶναι ἡ ἀνθρωπίνη ἁμαρτία καί ἀποστασία ἀπό τόν Υἱό καί Θεόν μου. Ὅμως, μέσα ἀπό τήν δοκιμασία καί τήν μετάνοια, ὁ ἄνθρωπος αἰσθάνεται τήν οὐράνια μέριμνα καί θαλπωρή τοῦ Κυρίου καί σώζεται.

Παιδί μου, ἄφησε τήν καρδιά σου, τό εἶναι σου, νά ἐξέλθῃ προσευχητικά πρός τόν Θεό καί ἱκέτευε μετά δακρύων καί γιά σένα καί γιά τόν ἀδελφό σου. Γίνε ἐλεήμων, πρῶτα μέ τήν προσευχή καί ὕστερα βοήθησε τόν ἑαυτό σου νά ἐλεηθῇ μέσα ἀπό τήν προσφορά ἐλεημοσύνης στόν συνάνθρωπό σου, πού εἶναι δίπλα σου, πού πεινάει, πού ὑποφέρει, πού ἀπελπίζεται, πού τόν ἔχει γονατίσει ὁ πόνος τῆς ζωῆς.

Ἡ ἐλεημοσύνη εἶναι ἡ μεγάλη δύναμη, πού ἀνεβάζει μέ ἀσφάλεια τόν ἄνθρωπο στόν Οὐρανό».

Αὐτά τά λόγια νοερά ἀκούω, ἀδελφοί μου καί παιδιά μου, ὡς Ἑπίσκοπος καί πνευματικός σας πατέρας, καθώς πλησιάζω μέ δέος ἱερό, νά προσκυνήσω τό περίπυστο τῆς Παναγίας μας εἰκόνισμα.

Καί γι’ αὐτό τολμῶ νά σᾶς παρακαλέσω, σήμερα στήν γιορτή της, λέγοντάς σας ἀντί ἄλλης πνευματικῆς παροτρύνσεως. Γίνετε ἐλεήμονες. Ἀπλῶστε τό χέρι σας καί ἐνισχύσατε τούς ἐμπεριστάτους ἀδελφούς μας, οἱ ὁποῖοι δυστυχῶς, εἶναι πάρα πολλοί δίπλα μας καί περιμένουν τήν ἀγάπη μας, γιά νά φᾶνε ἕνα πιάτο φαγητό, γιά νά προσφέρουν στά παιδιά τους τά βασικά ἀγαθά, πού δυστυχῶς τά στεροῦνται.

Πιστεύω, ὅτι ὅπως πάντα, ἔτσι καί σήμερα, θά δείξετε τά ἐλεήμονα αἰσθήματά σας καί στόν δίσκο πού θά περιαχθῇ στούς Ναούς θά προσφέρετε, ὅ,τι δύνασθε καί ἐφ’ ὅσον δύνασθε καί ἐπιθυμῆτε, προκειμένου νά ἐνισχυθῇ ἡ προσπάθειά μας γιά τήν βοήθεια τῶν ἐνδεῶν ἀδελφῶν μας.

Εἶμαι βέβαιος, ὅτι ἐάν εὑρισκόσασταν κάποια ἡμέρα ἔξω ἀπό τήν θύρα τοῦ Γραφείου μας, θά ἀδειάζατε τίς τσέπες σας, γιά νά βοηθήσετε ὅσους κλαῖνε ἀπό τήν ἀνέχεια καί τήν δυστυχία. Γι’ αὐτό τολμῶ, νά ζητήσω τήν βοήθεια σας. Δέν μπορεῖ ὁ καθένας ἀπό αὐτούς νά σταθῇ μποστά σου ἀδελφέ μου καί νά σοῦ πεῖ: «Βοήθησέ με, πεινάω!». Ὁ Ἐπίσκοπός σας, ὅμως, σᾶς παρακαλεῖ μέ τήν δική τους φωνή καί θά παρακαλῇ κάθε ἡμέρα γιά τόν σκοπό αὐτό. Ναί τό ξέρω, ὅτι μποροῦμε νά ζήσωμε ὅλοι. Ἄν φᾶμε σήμερα ἕνα σουβλάκι λιγότερο, ἄν ἀφαιρέσωμε ἕνα ἀναψυκτικό ἀπό τό καθημερινό μας γεῦμα, ἄν σταματήσωμε τό κάπνισμα καί ἄν ἄλλα πράγματα περιορίσωμε, θαύματα μποροῦμε νά κάνωμε.

Ἀδελφοί μου, τελειώνοντας, ἐπιθυμῶ νά σᾶς εὐχαριστήσω γιά τήν βοήθεια πού προσφέρετε, ὥστε νά ἁπαλύνωμε τόν πόνο τῶν συνανθρώπων μας. Μή μᾶς ἀφήσετε, νά ποῦμε κάποια στιγμή: «Παιδί μου, δέν ἔχω τίποτα νά σοῦ δώσω...». Τά ὑλικά ἀγαθά τελειώνουν, ὅταν σταματήσουν τά ἀποθέματα ψυχῆς, ὅταν δηλαδή, ψυγῇ ἡ ἀγάπη.

Ἐσεῖς ποτέ δέν θά ἀφήσετε τήν καρδιά σας, νά παγώσῃ ἀπό τῆς ἀγάπης τήν ἔλλειψη. Ἐγώ θά σᾶς τό ὑπενθυμίζω πάντοτε. Κάνετε σήμερα τό χρέος σας, ὅπως ἐπράξατε καί ἄλλες φορές καί ὅπως θά πράξετε καί στήν συνέχεια.

Ἀδελφοί μου,

Κάνετε τήν Παναγία μας νά χαρῇ μέ τήν διπλή σας ἐλεημοσύνη. Μέ τήν ἐλεημοσύνη, δηλαδή, μέσῳ τῆς θερμῆς προσευχῆς καί τῆς ἱκεσίας ὑπέρ τῶν ἀδελφῶν μας, ἀλλά καί μέ τήν ἄλλη μορφή τῆς ἐλεημοσύνης, διά τῆς ὁποίας προσφέρεται ὁ ὀβολός μας στούς ἐμπεριστάτους συνανθρώπους μας.

Ὁ Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος λέγει: «Ἔχεις ὀβολόν; Ἀγόρασον τόν οὐρανόν. Οὐχ ὅτι εὔωνος ἐστίν ὁ οὐρανός ἀλλά φιλότιμος ὁ Δεσπότης...». Δηλαδή: «Ἔχεις μιά πεντάρα; Μπορεῖς νά ἀγοράσῃς τόν οὐρανό. Ὄχι γιατί εἶναι φτηνός ὁ οὐρανός, ἀλλά γιατί εἶναι φιλότιμος ὁ Δεσπότης».

Παιδιά μου εὐλογημένα, εὔχομαι ἀπό τά βάθη τῆς ψυχῆς μου, ἡ Χάρις τοῦ ἐλεήμονος Θεοῦ νά εἶναι πλουσία ἐπί πάντας ὑμᾶς, διά πρεσβειῶν τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου.

Μή λησμονῆτε ποτέ: «Μακάριοι οἱ ἐλεήμονες ὅτι αὐτοί ἐλεηθήσονται».

 

Τά ἔτη σας πολλά καί εὐλογημένα.

Ἡ Παναγία μας ἄς εἶναι σκέπη

καί βοήθεια ὅλου τοῦ κόσμου

       Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ